بازدید سرزده و سرنزده !

هیاتی از پلکان هواپیما بالا آمد و عده ای– از جمله آقای دکتر زالی رییس ستاد کرونای استان تهران - به داخل کابین سرکی کشیدند اما احتمالا در رعایت پروتکلها وارد کابین و داخل فضای بسته و پر چمعیت نشدند و حتی به ردیف اول نرسیدند .صدای مسافرین که با صدای بلند “ بفرما “می گفتند و احتمالا با مسئول محترم صحبت هم داشتند درآمد والبته مثل همیشه آنچه به جایی نرسید همین صدای بلند بود.این اتفاق شبیه یک خاطره دیگر من بود !

چند ماه پیش هم در سالن انتظار ترمینال دو مهرآباد نشسته بودم و کتاب می خواندم.گروه گزارش بخش خبری شبکه سراسری آمده بود تا از مردم مصاحبه بگیرد.فرصتی دست داد تا به تصور خودم با مسئولین حرف بزنم و البته بعدا خبر رسید که بخشهایی از صحبتم در خبر ۲۱ پخش شده است.چندی بود که هر بار سوار هواپیما می شدم اعتراض بعضی ها را می شنیدم که از پر شدن همه ی ظرفیت پرواز در روزهای کرونایی گلایه داشتند. تا جایی که می توانستم برای بعضی ها توضیح می دادم که اگر قرار باشد هواپیمایی با نصف ظرفیتش پرواز کند دو راه بیشتر وجود ندارد ، یا باید کف قیمت بلیطها دو برابر بشود و یا شرکتش دچار زیان روزافزون شود که طبیعتا جز ورشکستگی و تعطیلی شرکت و پرواز نتیجه ای ندارد.اگر چه راه سومی هم وجود دارد و آن این است که دولت بر اساس محاسبات علمی و آماری ، زیان شرکتهای هوایی در این روش را محاسبه و از محل بودجه ی کرونا جبران کند تا نه سیخ بسوزد و نه کباب ، ولی با شناختی که از اوضاع اقتصاد و دولت و بودجه ی کرونا داریم روی این راه خیلی نمی شود حساب کرد.این بحث تنها بخشی بود که از مصاحبه ام پخش شده بود.

اگر چه نمی شود به سادگی فاصله اجتماعی را در داخل کابین و در طول پرواز که حداکثر یک و نیم ساعت هم طول می کشد رعایت کرد اما به سادگی می توان تمهیدات راحت تری را پیش بینی کرد که باعث می شود پروتکلها در زمانی بیشتر از طول پرواز رعایت شود :

۱- دروازه پلیس در ورودی (X ray):خیلی وقت ها مردم در ورودی سالن در صف به انتظار می مانند تا نوبت به آن ها برسد و وسایل آنها در داخل دستگاه کنترل شود و از دروازه عبور کنند. مردم در آن فضای محدود در ورودی عملا امکان رعایت فاصله ی یک و نیم متری را ندارند و با راه اندازی همیشگی دروازه های اضافه و موجود می توان به بهبود وضع کمک کرد.علاوه بر این معضل تماس مشترک مردم با سبدها موضوعی است که اصلا چاره ای تا کنون برایش اندیشیده نشده است.طبیعی است که این مهم بار زحمت و افزایش نیرو و هزینه بر دوش متولی دروازه می گذارد.

۲- میز پذیرش (counter):صف پذیرش و تحویل بار وگرفتن کارت پرواز هم از گلوگاه های بعدی است.شرکتها عادت کرده اند که شبیه شرایط معمول ، برای پروازهای میان پیکر و معمولی که عمده ی پروازهای داخلی را تشکیل می دهد یک میز پذیرش فعال کنند.گاه محدودیت تقسیم مکانی میزها بین شرکتها در ردیف نیز به این موضوع دامن می زند.مردم در این نقطه هم فاصله ها را متاسفانه به شکل مطلوبی رعایت نمی کنند.

۳- دروازه ورودی سالن انتظار (X ray):دروازه ورودی دوم که معمولا دقت بالاتری هم به فراخور حساسیت جایگاهش نسبت به دروازه پلیس دارد زمان بیشتری را در کنترل مسافر نیاز دارد.این موضوع گاه به تشکیل صف منجر می شود که با دایمی کردن فعالیت دروازه ی موازی می توان از تشکیل هر صفی پیشگیری کرد.

۴- مدیریت زمان (Delay management): اگرچه کاهش تاخیر پرواز موضوعی است که همیشه باید مد نظر قرار بگیرد و معضل همیشگی مسافرین است و شاید در بسیاری از موارد گریزناپذیر هم باشد اما در کنار این موضوع ، بحث مدیریت حضور مسافرین نباید از قلم بیافتد.اطلاع رسانی تاخیرها به مسافرین که همیشه شماره تلفن آن ها را شرکت هوایی دارند و امکان ارسال پیامک از طریق سامانه برایشان فراهم است نه تنها در میزان حضور مسافرین در سالنها تاثیر زیادی دارد که باعث امنیت روانی مسافر و تکریم واقعی ارباب رجوع است.این روش باعث کاهش اعتراضهای احتمالی شده و حتی برای عوامل تشریفات پرواز نیز آرامش روانی در پی دارد.ممکن است گفته شود که بعضی وقت ها تاخیر خودش زمانی مشخص می شود که تا زمان پرواز فاصله ی زیادی نیست ، در پاسخ باید گفت که برای مسافر ممکن است اطلاع داشتن از حتی نیمساعت تاخیر نه تنها در زمان حضورش تاثیر خوبی داشته باشد که در اضطراب دیر رسیدن به پروازش هم موثر باشد.

۵- خروجی ها (Gate):معضل صف در خروجی از سالن انتظار هم قابل توجه است ، وقتی که همه قرار است از یک درب خارج شوند و چه بسا از اعلام در بلندگو تا سوار شدن به اتوبوس بدلیل آماده نبودن اتوبوس خیلی هم طول بکشد ، مردم هم که خیلی عادت به رعایت ندارند و این یعنی گلوگاهی دیگر.افزایش تعداد دربهای خروجی اگر چه ممکن است در کنترل همزمان مسافرین مانعی بتراشد و یا با توجه به مجاری متصل به هر خروجی نیاز به افزایش اتوبوس باشد اما از منظر رعایت پروتکلها بسیار موثر است.

۶- انتقال تا هواپیما :از حق نگذریم که افزایش در تعداد تردد اتوبوس ها و کاهش در ظرفیت مسافرگیری آن ها در روزهای کرونایی قابل توجه بوده است اما گاهی این مهم نیز از دست متولیان در می رود.

۷-تهویه مطبوع زمینی هواپیما (AC ventilation):مهمترین نقطه ای که سلامت همه ( مسافرین و خدمه کابین و شاید حتی کادر پرواز) را تهدید می کند عدم استفاده از سامانه تهویه مطبوع زمینی است.آیین نامه های هواپیمایی الزام بر استفاده از تهویه مطبوع زمینی برای مسافرین در طول مسافرگیری و پیاده سازی مسافرین دارد.سازمان بهداشت جهانی هم همیشه بر تهویه مطبوع هوای تازه در محیطهای بسته در مقابله با کرونا تاکید دارد.اما در پروازهای بسیاری در ایام انتشار کرونا شاهد بوده ام که سامانه تهویه مطبوع زمینی فعال نبوده است و دیده ام در عذری بدتر از گناه و در مقابل اعتراض مردم که کم کم از تنفس طولانی در فضای کاملا بسته دچار گرمازدگی و احساس خفگی شده اند راه اندازی سامانه تهویه را منوط به بلند شدن هواپیما قلمداد کرده اند.

۸- امکانات بهداشتی برای مسافر:حذف وعده و میان وعده غذایی در طول پرواز تصمیم قابل دفاعی است اما عدم توزیع اقلام بهداشتی موضوع نگران کننده ای است.این روزها به مسافرین که تقریبا همه آنها قبل از سوار شدن و در طول حضور در سالنها از ماسک استفاده می کنند  هنگام ورود به هواپیما بسته بهداشتی با اکراه تقدیم می شود و یا اصلا به شکل مطلوب داده نمی شود .دستمال های الکلی که برای ضدعفونی دست و اجزای صندلی و حتی بیرون بطری آب لازم است و بسته های کوچک الکل نباید به این سادگی حذف شود.

این ها در کنار موضوعات ساده دیگری نظیر تامین بلاوقفه شوینده های سرویس های بهداشتی ، ضدعفونی مرتب محیط در سالنها ، اتوبوسها و داخل کابین ها ، نظارت مستمر بر فعالیت واحدهای غذایی و نوشیدنی داخل سالنها ، الزام پرسنل انتقال بار مسافرین به استفاده از ماسک و دستکش و مواردی از این قبیل که کم و بیش خوشبختانه این روزها رعایت می شود می تواند در حفظ سلامت آحاد جامعه موثر باشد.

البته این که مسئولین سر هم بزنند خوب است !

1717