دیدار سینماگران از مناطق مختلف کشور به صورت گروهی، حرکتی پسندیده است، اما این بار سینماگران در جغرافیایی که مفهومی خاص را منتقل میکند د رکنار هم جمع شده اند؛ مکانی که سزاوار بالاترین تعریف و توجهها در تاریخ ایران است.
چنین سفرهایی هرچند که شاید بتواند رغبت را در فیلمسازان برای پرداخت به موضوعی همانند فتح خرمشهر فراهم کند در این صورت اتفاقی بسیار خوشایند رخ داده است، اما نباید مستقیماً منتظر چنین نتیجهای از این سفرها نشست. ورود به منطقهای همانند خرمشهر تأثیراتی روی حاضران دارد که هیچ کس نمیتواند آن را کتمان کند و نگوید که چطور تحت تأثیر محیط اطراف خود و جو حاضر قرار گرفته است.
تأثیر فضای معنوی اینجا روی روحیات افراد به گونهای است که در روزهای حضور در خرمشهر سینماگران اظهار داشتهاند که فضای موجود و جو حاضر تا چه اندازه روی آنان تأثیرگذار بوده و رضایت خود را از حضور در این جمع اعلام کردهاند. بنابراین میبینیم که چنین سفرهایی و برنامههایی خود به خود نتیجهای مثبت به همراه دارد.
به طور کلی سینماگران ما در مورد مسئلهای همانند دفاع مقدس این احساس را دارند که باید به صورت جمعی توجه خود را به آن نشان دهند. این حس همیشه در میان اهالی سینما بوده و هست و در هر فرصت اینچنینی برای بیان این توجه رخ میدهد با خیل عظیم درخواستهای سینماگران برای حضور مواجه میشویم؛ آنانی که میخواهند ارادت خود را به دفاع مقدس نشان دهند و در کنار بازماندگان جنگ و مناطق جنگ زده حضور پیدا کنند. و اما برنامهریزی در این مورد سفرهایی از این دست در سه سال اخیر از سوی خانه سینما بیشتر مورد توجه قرار گرفته هرچند که پیش آزمون آن هم خانه سینما با وجود امکاناتی که در دست داشته همواره تلاش کرده تا در عرصههایی اینچنین و سایر فعالیتهای مهم نقش پررنگی داشته باشد.
حرکتهایی از این دست در راستای تعریف حرکتهای صنفی جای میگیرد و اگر اتفاقات به این شکل پیگیری نشود، از معنی اصلی جامعه اصناف سینمایی دور میشویم و چنین اقداماتی میتواند نقطه قوتی باشد برای حرکتهای صنفی سینمایی.