خوب که فکر کردیم یادمان آمد آخرین کار مرزبان در مقام کارگردان مربوط به دوسال قبل است که نمایش «لبخند با شکوه آقای گیل» نوشته مرحوم اکبر رادی را در تئاتر شهر روی صحنه برد. بعد از پرس و جو از دوستان تئاتری فهمیدیم هادی مرزبان تازه از سفر ینگه دنیا بازگشته و اصلاً در چهار، پنج ماه گذشته ایران نبوده است. فرصت را مغتنم شمرده و با او تماس گرفتیم.
سلام آقای مرزبان، چه خبر؟
راستش من مدت کمی است که از آمریکا وارد ایران شدهام. البته در این مدت طی جلسهای با دوستان مرکز هنرهای نمایشی گفتوگوهایی داشتم و امیدوارم هرچه زودتر کاری را شروع کنم، منتها قرار است یک جلسه دیگر با هم داشته باشیم و تا زمانی که آن جلسه دوم را با این دوستان برگزار نکنم هیچ چیزی از وضع کاری من مشخص نیست.
سال گذشته قرار بود نمایش «هاملت و سالاد فصل» را روی صحنه ببرید، وضعیت آن به کجا انجامید؟
این هم به برگزاری همان جلسه بستگی دارد.
قرار است به زودی بنیادی هنری و پژوهشی تحت نام «اکبر رادی» تشکیل شود. نظر شما در این خصوص چیست؟
به نظرم اقدام بینظیری است و از صمیم قلب امیدوارم هرچه زودتر این بنیاد تشکیل شود. ما آدمهایی مثل اکبر رادی کم داریم. رادی در کنار مرحوم ساعدی و بهرام بیضایی که خدا به او طول عمر بدهد، یکی از سه ستون اصلی تئاتر ایران بوده و هست.
خبر دارید برای کتاب «نامههای همشهری» مرحوم رادی مجوز چاپ صادر نشده است؟
ترجیح میدهم فعلاً راجع به این موضوع صحبتی نکنم.
به لحاظ حرفهای کار خاصی انجام دادید؟
نه، ولی خب آنجا ما را دیده بودند و یک سری از رادیوها و تلویزیونهای ایرانیزبان با اصرار خیلی زیاد از من و خانم فرزانه کابلی برای شرکت در برنامههایشان دعوت کردند که ما رد کردیم؛ دلیلش را پرسیدند و ما جواب دادیم دلیل خاصی نداریم چون میدانیم شما راجع به چیزهایی میخواهید صحبت کنید و ما علاقهای به این موضوعات نداریم.
برای ساخت تله تئاترهای جدید با تلویزیون صحبتی کردهاید؟
فعلاً که نه ولی امیدوارم سال جدید سال پرکاری من در تلویزیون باشد.