انتشار کتابهای سینما در کشور ما تابع مُد است . موج هایی فرهنگی از راه می رسند و کتابها در پیروی از آن ها تولید می شوند. زمانی بازار کتاب پُر می شود از نشر خاطرات فیلمسازان و بازیگران بزرگ.
زمانی دیگر هر چه هست تک نگاری فیلم هاست.(منظورم فیلم هایی است که مجموعه گفتگوی بلند با یک فیلمساز را به همراه چند نقد و یادداشت و تحلیل در یک مجموعه جمع می کند.)
زمانی دیگر می بینیم موج ِ ترجمه فیلمنامه ها آن قدر فراگیر می شود که در یک دوره زمانی کوتاه، دو ترجمه از یک فیلمنامه منتشر می شود! یا زمانی همه - همزمان- از انتشار فرهنگ ایرانی و جهانی فیلم ، خبر می دهند.
هیچ زمان نیز قرار نیست مترجم یا ناشر ،جستجویی داشته باشد که این کتاب پیش از آن ترجمه شده یا خیر. اگر در شرایطی بودیم که صنعت نشر بدون اتکا به یارانه های دولتی، در رونق و سودآوری بودند؛ شاید انتشار همزمان دو ترجمه از یک فیلمنامه فرصت مناسبی را ایجاد می کرد که خواننده علاقه مند با مقایسه دو ترجمه، از یک اثر دو نوع بهره بِبَرَد. اما با شمارگان دو هزارتایی و ناله مستمر ناشران از کسادی بازار و آمارهای یکی دو دقیقه ای برای سرانه کتابخوانی، دو ترجمه از یک اثر ، چیزی جز ضربه زدن به پیکر نحیف صنعت نشر سینمایی نیست.
اما مهمترین مشکلی که پیروی از مُد و موج ایجاد می کند این است که مُد و موج موجود، الزاماً همان نیاز قشر کتابخوان نیست که اگر چنین بود، همواره بازار نشر سینمایی پُر رونق می بود. نکته در این است که این موج و مُد فقط تابع جریانات روشنفکری است .اما مخاطب کتاب سینمایی در جستجوی کتاب دیگری است. کتابی که در میان آثار منتشر شده کمتر می یابد و این یعنی پایین تر رفتن میزان استقبال از کتاب های موجود.
نیاز سنجی جامعه کتابخوان سینمایی ، نیاز گمشده صنعت نشر سینمایی ماست. درآوردن پرونده یک فیلم در یک نشریه سینمایی، الزاماً باعث استقبال کتابخوانان از کتاب تک نگاری آن فیلم نخواهد بود. چرا که جامعه خواننده نشریات سینمایی الزاماً همان جامعه کتابخوان سینمایی نیستند. کوتاه سخن آن که نیاز سینمایی ، باید جایگزین مُد و موج سینمایی شود تا صنعت نشر سینمایی رونق بگیرد.