بهنوش خرم‌روز: انسان‌ها دوست ندارند که سردشان بشود و یک دلیل خوب هم دارند: بدن ما راحت گرما از دست می‌دهد، اما به همان راحتی گرمایش را باز نمی‌یابد. در گرمای شدید آفریقا، یعنی جایی که انسان از آن آمده، این قابلیت بدن جواب می‌دهد.
با این حال، بر اساس گزارش نیوساینتیست، مایک تیپتون در دانشگاه پورتزموث انگلستان که در مورد تنظیم دمایی انسان‌ها مطالعه می‌کند، معتقد است که انسان‌ها حتی بدون فناوری‌های سازگار شدن با سرما (مانند لباس، سیستم‌های گرمایشی، سقف و سرپناه) هم می‌توانستند همچنان زنده بمانند.
زنده ماندن در سرما به حفظ گرمای درونی بدن برمی‌گردد که معمولا 37 درجه سانتیگراد است. اما دمای درونی خیلی خیلی زود شروع به افت می‌کند. به گفته فرانسوا هامان، زیست‌شناس دانشگاه اتاوای کانادا، در شرایط مرطوب و ابری، دمای محیطی 20 درجه می‌تواند باعث افت دمای درونی بدن بشود.
در سرما، بدن شروع به لرزیدن می‌کند و جریان خون به نقاط انتهایی را قطع می‌نماید. اگر دمای درونی بدن تنها دو درجه کم شود، دچار سرمازدگی می‌شویم: هشیاری‌مان کم می‌شود، سپس ضربان قلب پایین می‌آید. اگر دمای درونی بدن به 24 درجه برسد، قلب می‌ایستد و ما می‌میریم، البته معمولا.
با این حال افرادی هستند که در دماهایی خیلی پایین‌تر از این زنده مانده‌اند. آنا بگنهام در این زمینه رکورددار است: پایین آمدن دمای درونی بدن تا 13.7درجه، زمانی که در یک جریان آب نیمه یخ‌زده افتاده بود و 80 دقیقه زیر یخ‌ها گیر کرده بود. جریان آب‌های یخ‌زده دمای بدن وی را تا به این حد پایین آورده بود، تا جایی که تنفس و ضربان قلبش هنگام نجات متوقف شده بود. اما چون در آن شرایط مغزش به اکسیژن بسیار کمی برای فعالیت نیاز داشت، توانست به زندگی برگردد.