در آخرین ماه 1394 شکست سنگین ما اصولگراها در انتخابات مجلس دهم رقم خورد. گمان تحلیلگران ما اصولگراها این بود که 80درصد کرسی های مجلس را مال خود می کنیم، اما الان در بهنرین شرایط، 40درصدش مال ماست.

شرایط جامعه - به هر دلیلی که برایش بیاوریم و هر توجیهی برایش بتراشیم- فرق کرده. اصلاح طلبان به لحاظ عدد بیش از ما اصولگرایانند. نه اینکه در مجلس دهم یا ششم یا سوم این جور شده باشد. در دوره های هفتم و هشتم و نهم هم آنها بیشتر بودند. اما ما بازی را جوری تعریف کردیم که آنها پای صندوق نیایند. باید بپذیریم که با شرایط سیاسی-فرهنگی-اجتماعی که بر جامعه ما مسلط شده اصلاح طلبان پرشمارند. پرشمارتر از ما اصولگرایان.

برای پس گرفتن این اکثریت عددی، راهش هرچه هست یقه درانیدن نیست؛ عصبانیت و ناسزاگویی هم نیست.رقیب ما فحش خورش ملس شده . از کجا معلوم که در بین ماها یارگیری نکرده باشد کسانی را که هرصبح و شام بهشان بپرند؟

باید راه دیگری پیدا کرد. اگر با چشم بسته به سمت دیوار برویم،دیوار کنار نمی رود، سر خودمان می شکند. باید فضا و حتی قضا را تغییر داد. بقول حافظ:گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را