بهنوش خرم‌روز: به نظر می‌رسد کروکودیل‌ها همیشه در تاریخ حیات زمین موجودات آرام و کندی نبوده‌اند و حتی در مقاطعی خیلی هم ترسناک بوده‌اند! بقایای کشف شده از دره‌ای در تانزانیا که محل زندگی گروه‌هایی از انسان‌های اولیه بوده است، نشان می‌دهد که کروکودیل‌های غول‌پیکری در این دره زندگی می‌کرده‌اند که احتمالا بزرگ‌ترین کابوس این انسان‌ها بوده‌اند. بقایای انسانی به دست آمده از این دره با جای دندان‌های بزرگ، این نظریه را تایید می‌کند.
به گزارش نیوساینتیست، در صخره‌های 1.8 میلیون ساله دره اولدووی واقع در تانزانیا، بقایای یک کروکودیل غول‌پیکر به طول 7.5 متر پیدا شده که کروکودیلوس انتروپوفاگوس نامیده شده است. به نظر می‌رسد که این کروکودیل بزرگ‌ترین شکارچی انسان‌های اولیه در این منطقه بوده است.
کریس بروشو، دیرینه‌شناس دانشگاه لووا است که در زمینه مهره‌داران تخصص دارد. به گفته وی، معنای نامی که بر این کروکودیل گذاشته شده، به زبان یونانی کروکودیل آدم‌خوار است. وی می‌گوید: «من نمی‌توانم به طور قطع بگویم که این کروکودیل اجداد ما را می‌خورده، اما مطمئنم که به آنها حمله می‌کرده و آسیب می‌رسانده.» به همین دلیل هم وی فکر می‌کند که نام خوبی برای این موجود انتخاب شده است.
ماری و لوییس لیکی هم در رسوبات همین منطقه، بقایای استخوان‌های انسانی پیدا کرده‌اند که به وضوح می‌توان آثار دندان را روی آنها دید. احتمال این که این آثار نتیجه گاز گرفتن این کروکودیل‌های غول‌پیکر باشد، بسیار زیاد است. با این حال هنوز هم خیلی از دانشمندان بر این باورند که این زخم‌ها و آسیب‌ها کار همان گونه کروکودیل‌هایی است که امروزه هم در سواحل رود نیل به دنبال شکار پرسه می‌زنند.
اما بروشو این طور فکر نمی‌کند. وی فسیل‌های ناقص زیادی را مجددا بررسی کرده که آخرین آنها فسیل‌هایی بودند که در سال 2007/ 1386 توسط همکارانش روبرت بلومنشین از دانشگاه روتگرز نیوجرسی و جکسون نجو از موزه تاریخ طبیعی ملی تانزانیا، از زیر زمین بیرون آورده شدند.
کروکودیل‌های فراوان
علاوه بر این که کروکودیل کشف شده در اولدووی هم اندازه کروکودیل‌های ساکن رود نیل نیست، به نسبت آنها پوزه باریک‌تر و تیزتری هم دارد. برجستگی‌های بزرگ روی پوست بدنش هم بیشتر شبیه کروکودیل‌های ماداگاسکار است که چند هزار سال پیش منقرض شدند.
با کشف این کروکودیل جدید، به نظر می‌رسد که تنوع کروکودیل‌هایی که در 2.5 میلیون سال گذشته در آفریقا زندگی می‌کرده‌اند خیلی بیشتر از آن است که پیش از این تصور می‌شد. بروشو در این باره می‌گوید: «مردم همیشه تصورشان از کروکودیل همین موجودات کند است که مثل فسیل‌های زنده روی زمین می‌خزند. اما همیشه این طور نبوده است.»
اما این گروه هنوز نتوانسته‌اند فسیل‌های زیادی را از کروکودیل انتروپوفاگوس پیدا کنند و فسیل‌هایی هم که تاکنون پیدا کرده‌اند، هیچ کدام کامل نیستند. به همین دلیل نمی‌توانند ارتباط دقیق آن را با کروکودیل‌های امروزی ساکن رود نیل یا حتی کروکودیل‌های آدم‌خوار منقرض شده پیدا کنند.
با این حال بروشو تقریبا مطمئن است که انتروپوفاگوس تهدیدی برای انسان‌های اولیه‌ای بوده است که در دره اولدووی زندگی می‌کردند تا احتمالا به آب آشامیدنی موجود در این دره دسترسی داشته باشند، چرا که بزرگسالان یکی از این گونه‌های انسانی به نام هومو هابیلیس، با داشتن تنها حدود یک متر قد و 40 کیلوگرم وزن، خیلی در برابر این کروکودیل غول‌پیکر 7.5 متری آسیب‌پذیر بوده است.
به علاوه ممکن است آثار آسیب موجود روی استخوان‌های انسانی کار گونه‌های کوچک‌تر انتروپوفاگوس باشد. به نوشته گروه بروشو، احتمالا کروکودیل‌های بزرگ‌تر انسان‌ها را به طور کامل می‌خوردند و از آنها ردی یا اثری باقی نمی‌گذاشتند!