غلامحسین نوذری در گفت وگو با خبرآنلاین با اشاره بر اینکه قصد ندارد از قرارداد کرسنت دفاع کند تاکید کرد: شاید نقدهایی بر این قرارداد وارد باشد اما از آن زمانی که عده‌ای این قرارداد را نقد کردند و برای این قرارداد مشکلاتی به وجود آمد به طوری که اکنون هم به داوری ارجاع شده است، بیش از 7 سال می‌گذرد و در این مدت سهم گاز ایران در میدان مشترک سلمان با امارات در حال سوختن است.
به گفته وزیر نفت دولت نهم، اکنون برخی از تأسیساتی که برای آن مجموعه در نظر گرفته شده بود آسیب دیده‌‌اند. از طرف دیگر باید نگاهی هم به عدمالنفع تصمیمی داشت که در آن زمان اتفاق افتاد. امروز، سؤال نمی‌شود که چرا ما هفت سال گاز نفروختیم فقط سؤال می‌شود که چرا آن قرارداد امضاء شد. در آن قرارداد آمده بود که در خصوص هر گازی که به امارات در آن فاصله فروخته شد و یا حتی بعد از صادرات گاز به شارجه، قرارداد قابل مذاکره بوده و تغییر قیمت امکان‌پذیر باشد.
به گفته وی ، بهتر است این‌طور بگوییم که به نفع کشور است تصمیماتی که اتخاذ می‌شود منسجم باشد و از این تصمیمات حمایت همه‌جانبه شود و از سوی دیگر تصمیمات متناسب با زمان اتخاذ شود. سؤال من این است که تکلیف این 7 سالی که 600 میلیون فوت مکعب در روز، گاز ما در میدان مشترک با امارات سوخته شد و اماراتی‌ها گاز ترش همین میدان را بردند، چه می‌شود؟ چنانچه قرارداد این میدان هنوز پابرجا بود امروز بر مبنای همان قرارداد می‌توانستیم در شرایط قرارداد و به ویژه در قیمت آن تجدیدنظر کنیم چرا که در بندی از این قرارداد تاکید شده بود پس از 7 سال می‌توان در مورد قیمت تصمیم‌گیری جدید کرد. آیا این بهتر از وضعیت فعلی نبود که بخش اعظم تأسیساتی که برای این قرارداد فراهم شده بود آسیب دیده است؟ به هر حال باید شخصی پیدا شود که پاسخگوی این آسیب‌ها باشد. بنابراین ممکن است قرارداد کرسنت مشکل داشت و نقدهایی بر آن وارد بود اما نباید متوقف می‌شد. توقف کارهای بزرگ به این شکل، بی‌سابقه بوده است.
/31221