به گزارش خبرآنلاین، کتاب «گزارشگری خوب» نوشته آبراهام آمیدرو با ترجمه ای از سالومه ابطحی و ویراستاری علی اکبر قاضی زاده، توسط انتشارات همشهری به بازار کتاب آمده است. این کتاب مجموعه ای از چند مقاله به قلم گروهی از روزنامه نگاران و پژوهشگران این حرفه است که عرصه های گوناگون و کاربردی کارِ گزارشگری را به بحث گذاشته اند.
کتاب «گزارشگری خوب» که بیشتر نظر نویسندگان و روزنامه نگاران نیمه شرقی ایالات متحده است، در دو بخش جداگانه تدوین شده؛ بخش اول مربوط به انواع ساختارهای گزارش نویسی است و بخش دوم مربوط به مهارت های درونی و زمینه های کاربردی گزارش.
در پشت جلد این کتاب آمده:
«گزارش را می شود چنین تعریف کرد: آگاهی هایی که نیاز به دانستن آنها نداریم؛ اما علاقه داریم بدانیم. ممکن است تعجب کنید، اما من با این حرف مخالفم. گزارش شامل اطلاعاتی پنهان است که در زیر سطح جریان دارد. گزارش، سایه حقیقت هایی است که اغلب شناخته نیستند، اما ممکن است بر روی همه ما تاثیر مشابهی بگذارند. گزارش، جهانی مرموز در سوی دیگر کوه است. موضوع آن، تمام انسان ها، جاها و پدیده های فوق العاده ای است که ما باید درباره آنها بدانیم.؛ حتی اگر خودمان از این نیاز آگاه نباشیم. به شیوه های آسانی که در اینجا به شما آموخته می شود، تسلط پیدا کنید. اگر ستاره گزارشگری نشوید دست کم در هر روزنامه دلخواه می توانید کار روزنامه نگاری حرفه ای را آغاز کنید. خود را برای یک سواری عالی در میان زندگی ها و زمان های گوناگون و حوادث شگفت انگیز و حیرت آور مردم، آماده کنید.»
این کتاب فصل هایی به روزنامه نگاری مدافعه گر اختصاص یافته داده اما نویسنده اعلام کرده که خود نه طرفدار روزنامه نگاری مدافعه گر است نه مخالف آن. این فصل قصد دارد با یک مثال شرایطی را به تصویر بکشد که روزنامه نگار بی کلک و بطور آشکار کار خود را اجرا می کند. در این بخش می خوانیم:
«روزی جراحی آشنا به من گفت که چیزی به نام استریل بودن وجود ندارد. پرسیدم: «پس چرا پیش از جراحی دست هایتان را ضدعفونی می کنید؟» پاسخ داد: «روشن است؛ برای کاهش احتمال عفونت!»
این مخلص کلام بحث عینیت نیز هست. شاید چیزی بعنوان عینیت مطلق وجود نداشته باشد. روزنامه نگار سعی می کند بی طرف باشد تا بتواند خطر سمت گیری، خطا، جانبداری، پنهان کاری و فرایندهای مشابه را از بین ببرد. مناقشه درباره عینیت گرایی در رسانه ها بسیار قدیمی است. این بحث اما در دهه 60 میلادی در پی جنگ ویتنام، جنبش حقوقی مدنی، آزادی جنسی و دیگر موضوع های حاکم بر اخبار، پیچیده تر شد. زمینه این بحث ها اخلاق بود. خبرنگاران مثل خیلی از شهروندان دیگر، می خواستند وضع خود را مشخص کنند. می گفتند بی طرف ماندن، حفظ فاصله با منبع و عینی گرایی (در برابر ذهنی گرایی) ربطی به این بحث ندارد؛ یا خیلی ها چنین برداشتی داشتند...»
آبراهام آمیدرو و نویسندگان دیگر این مجموعه کوشیده اند تا نکته های اساسی گزارشگری را روشن کنن؛. این کتاب برای کسی که بخواهد، می تواند فرصت خوبی برای بازنگری به آموخته های گزارشگری باشد.
همچنین این انتشارات کتاب «روش های تحقیق کیفی در علوم ارتباطات» نوشته تامس لیندلف و برایان تیلور را با ترجمه ای از عبدالله گیویان منتشر کرده که در 9 فصل تدوین شده است. «درآمدی بر تحقیق کیفی در ارتباطات، سنت های نظری و پژوهش های کیفی در ارتباطات، طراحی پژوهش و برنامه ریزی و گام های نخست یک پژوهش، آغاز به کار یک پژوهش، نقش مشاهده مشارکتی در طول گزارش، پرسیدن و گوش دادن و گفتن درباره گونه ها و اعمال مختلف مصاحبه کیفی، تحلیل و تفسیر کیفی، پژوهش کیفی و ارتباط رایانه ای و تالیف و نگارش» عناوین فصل های این کتاب است.
در پشت جلد این کتاب آمده: آشنایی با روشهای کیفی به عنوان نوع دیگری از نگاه به پدیدههای ارتباطی و نوعاً تلقی فرهنگی و معنایی از آن، همانطور که در جهان، در ایران عزیز ما هم رو به گسترش است. سنت تأویل و تفسیر که ریشه در علوم دینی دارد و از خصایل فرهنگی سرزمین ما به حساب میآید، به شیوههای مختلف مورد اقبال قرار گرفته است. این موضوع را میتوان در بسیاری از دانشکدهها و مراکز تحقیقاتی که دغدغهشان فرهنگ است، به وضوح مشاهده کرد. این شواهد، حکایت از پیدایی نسل جدیدی از محققان دارد که در پی آنند تا دانش ارتباطات بهمنزلۀ امری فرهنگی را با صفت بومی، بشناسند و بشناسانند...
ساکنان تهران برای تهیه این دو کتاب و سفارش هر محصول فرهنگی دیگر کافی است با شماره 20- 88557016 سامانه اشتراک محصولات فرهنگی؛ سام تماس بگیرند و سفارش خود را (در صورت موجود بودن در بازار) در محل کار یا منزل _ بدون هزینه ارسال _ دریافت کنند. باقی هموطنان نیز می توانند با پرداخت هزینه پستی، تلفنی سفارش خرید بدهند.
6060