در میان قمرهای منظومه شمسی، ماه زمین بزرگ‌ترین قمر در مقایسه با سیاره مادری است. هر چند قمرهای گانیمد، کالیستو و آیو در مشتری و تایتان در زحل از ماه ابعاد بزرگتری دارند، اما سیارات مشتری و زحل بهقدری بزرگند که این قمرها در برابر آنها ریز دیده می‌شوند. قمرهای مریخ آن‌قدر کوچکند که هنگام عبور از مقابل خورشید نیز نمیتوانند تمام سطح آن را بپوشانند و به همین دلیل، در سطح مریخ فقط خورشیدگرفتگی جزئی اتفاق می‌افتد.
5353