بر اساس اسناد تاریخی، انتخابات تهران از اهمیت زیادی برخوردار بود و نگاه همگان را به خود جلب می‌کرد، لذا وزیر دربار درباره نحوه اعلام نتایج تهران تلاشهای گسترده‌ای صورت می‌‌داد. به عقیده او از دوازده نماینده پایتخت می‌بایست شش تن را دولت و شش تن را ملت نامزد کند تا رژیم جدید یکباره آبرو و اعتبار خود را از دست ندهد. از نگاه وی مدرس، مشیرالدوله، مستوفی‌الممالک، تقی‌زاده، مؤتمن‌الملک و مصدق همان شش نامزد ملی بودند.
اما در مجلس هفتم از میان این شش تن تنها مستوفی‌الممالک، مؤتمن‌الملک و مشیرالدوله به هنگام شمارش آرا دوشادوش نمایندگان فرمایشی، تعداد هنگفتی از آرای پایتخت را به خود اختصاص داده بودند. همین امر آگاهان سیاسی را متوجه این حقیقت ساخت که نام این سه تن در ردیف لیست از پیش تدارک شده نظمیه گنجانده شده است و آنها از روی مصلحت انتخاب شده‌اند.
در همین حال مصدق و مدرس که خود را نامزد انتخابات کرده بودند، انتخاب نشدند و از سه چهره پیش گفته مؤتمن‌الملک اصلاً خود را نامزد نکرده بود. از همین رو مدرس در پایان اعلام نتایج انتخابات به سرتیپ درگاهی رئیس شهربانی گفت: فرض کنیم آن چهار هزار نفری که دوره قبل به من رأی داده بودند، این بار عقیده آنها درباره من تغییر کرده باشد، بر سر آن یک رأیی که خودم به نام خودم در صندوق انداختم چه آمد؟
متن کامل گزارش مجالس دوره رضاخان راایـــــنـــــجـــــا بخوانید.
302