تاریخ ایرانی ۲۵ خرداد ۹۸ نوشت: پیکر مصدق همچنان به طور امانت در اتاق پذیرایی تبعیدگاهش در احمدآباد دفن است و هیات امنای قلعه احمدآباد در سال ۹۴ با انتشار بیانیه‌ای درخواست کرده بود که جلوگیری از تجمع علاقه‌مندان مصدق در آرامگاه او که از زمان احمدی‌نژاد آغاز شده و در دولت روحانی نیز ادامه یافته، رفع شود. در سال ۹۵ هیات امنای قلعه احمدآباد خبر داد که حساب بانکی آنان مسدود شده است. افراد با اهدای کمک‌های نقدی به این حساب بانکی که به نام محمود مصدق (نوه مصدق) و حسین شاه‌حسینی بود، در بازسازی و نگهداری آن مشارکت می‌کردند. شاه‌حسینی پس از انسداد حساب در مصاحبه‌ای گفته بود: «قلعه ماهیانه حدود حداقل بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون هزینه دارد. نگهداری‌اش. چهار طرفش دیوار دارد. این قلعه دیوارهایش کاه‌گلی است و ما می‌خواهیم حفظ آثار هم شود. خود ساختمان خشتی است و رطوبت کشیده. طاق شیروانی قدیمی است. خب اینجا درخت دارد، آبیاری دارد، پاک کردن دارد، تلفن دارد، گاز دارد، برق دارد. سرایدار دارد که همیشه آنجا هست. یک کارگر همیشه هست. الان ایامی است که باید نهر را بیل زد، علف‌ها را کند، شاخه‌ها را تراش کنیم، سم‌پاشی باید باشد. برگ‌ریزان آنجا، تمیز کردن آنجا…»
به گزارش ایسنا، از سال‌های گذشته بحث‌هایی در خصوص موزه شدن خانه مصدق مطرح شده است. خانه دکتر مصدق در روستای احمدآباد نظرآباد البرز قرار دارد، خانه‌ای که قدمتش به دوره قاجاریه باز می‌گردد. این خانه که در املاک مادری دکتر مصدق در جنوب روستای احمدآباد قرار دارد از دو بخش مسکونی و حیاطی بزرگ در وسط تشکیل شده است.
در طبقه اول این خانه آجری و ساده چهار اتاق و پنج قسمت دیگر شامل ایوان، فضای تقسیم‌کننده، سرویس بهداشتی، کفش‌کن و انبار وجود دارد.
مصالح آجری، تزئینات محدود و مختصر، ایوان‌ها و ستون‌های چهارگوش، اتاق‌های ساده، درها و پنجره‌های چوبی و بام شیروانی از خصوصیات این خانه است.
دکتر مصدق سال‌های پایانی عمر خود را به دستور شاه و در حصر در این خانه سپری کرد.خانه دکتر مصدق در سال ۱۳۷۹ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۹۴۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
وضعیت نابسامان آرامگاه مصدق، بویژه محوطه بیرونی تاسف‌بار آن که نمایانگر بی تفاوتی مسئولان به این اثر با ارزش ملی / تاریخی است ،در گزارش تصویری ۱۶ آذر ۱۴۰۱ ایسنا بازتاب یافته است:
بیشتر بخوانید: