اگر بگویم این رقم بیش از نیمی از ظرفیت همه مخازن کشور، یعنی افزون بر سی‌میلیارد متر مکعب است؛ آن گاه از خود نخواهیم پرسید: چرا به جای آنکه مردم را با طرح‌های انتقال آب در حوضه‌های مبدا و مقصد به جان هم اندازیم یا با سدسازی‌های افراطی، پایین‌دست و بالادست را مکدر کنیم؛ اقدام به بازچرخانی و استفاده دوباره از آب خاکستری نمی‌کنیم؟
نگاه کنید که چگونه یک مجموعه تجاری، آموزشی، ورزشی و فرهنگی در اصفهان می‌تواند روزی دومیلیون لیتر آب - معادل هفتصد و سی هزار متر مکعب در سال - را از نابودی نجات داده و دوباره در سامانه‌های ضروری مورد بهره‌برداری قرار دهد.
اگر بتوانیم فقط سی‌درصد پساب‌های کشور را سالانه به همین روش تصفیه کنیم، یعنی بیش از نیاز سالانه آب شرب مردم ایران، آب تولید کرده و آنگاه ببینید چه معجزه‌ای رخ خواهد داد.
دم مسعود صرامی و تیم همراه، خوشفکر و سبزاندیشش گرم که بی‌منت برای تاب‌آوری دوباره اصفهان و ایران چنین خردمندانه می‌کوشند. کاش از صرامی‌ها حمایت کنیم به جای آنکه همچنان از غلبه تفکر سازه‌ای در مدیریت آب، حمایت می‌کردیم!