خانواده ای در بوشهر پس از ٧٤ سال شناسنامه دار شدند

مرتضی ایزدی گفت: بر اساس گزارش رابطان محلی دریافتیم که خانواده ای 11 نفره درمنطقه سخت گذر کوه های راوال گشنی در بخش ارم شهرستان دشتستان به صورت کوخه نشینی(آلونک) زندگی می کنند.
 در اردیبهشت ماه پارسال پس از دریافت این گزارش به همراه اکیپی برای شناسایی و تشخیص هویت این خانواده ایرانی عازم منطقه شدیم که مشخص شد سرپرست این خانواده بهمنیار دامیده با حدود 70 سال سن و خواهر وی نیز نزدیک به 75سال با همسر و هشت فرزند خود که همه آنها فاقد شناسنامه هستند، زندگی می کنند. این موضوع در کمیته اجرایی ثبت احوال دشتستان مطرح شد و مستندات سجلی بستگان نامبردگان مورد بررسی قرار گرفت. در پیگیری های بعدی مسیر پرونده منجر به آزمایش های DNA و تعیین هویت و تشخیص تابعیت ایرانی بودن و اثبات نسبی این خانواده منجر شد.
رییس اداره ثبت احوال دشتستان گفت: پس از پاسخ مثبت استعلامات از پزشکی قانونی استان بوشهر و فارس پرونده به حوزه حقوقی ثبت احوال استان ارجاع شد.
ایزدی گفت: در اردیبهشت سال 93 مسیر پرونده برای صدور شناسنامه در شورای سه نفره اداره کل ثبت احوال استان بوشهر ارجاع و و مجوز تنظیم سند داده شد. در نهایت پس از اخذ مجوز برای این افراد شناسنامه صادر شد و در تاریخ هشتم خرداد امسال شناسنامه های صادر شده همراه با پنج خدمات دیگر به خانواده 11 نفری بمهنیار تحویل داده شد.
ایزدی گفت: امروز خانواده 11 نفره دامیده علاوه بر دریافت شناسنامه صاحب دفترچه بیمه درمانی،کارت ملی و عابر بانک جهت ثبت نام یارانه نیز هستند. همچنین این خانواده تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) نیز قرار گرفتند و از خدمات این نهاد مقدس نیز استفاده خواهند کرد.
ایزدی گفت: مهمترین مشکلات این خانواده به علت دوری از هر شهری و روستایی و سخت گذربودن منطقه، نبود آب انبار مناسب برای استفاده از آب شرب بهداشتی و مسکن مطلوب است که از مسئولین درخواست می شود که دراین خصوص نیز همکاری کنند.
رییس اداره ثبت احوال دشتستان استان بوشهر گفت: هم اینک بهمنیار دامیده با سه پسر، پنج دختر، همسر و خواهرش مشغول به زندگی و فعالیت در امر دامداری و کشاورزی هستند. علی،علیرضا، محمد، زهرا،گلستان، فاطمه، سمیه، نوریه نام های جدید فرزندان و گیسوگل متولد سال 1334 همسر و شرف متولد سال 1319 خواهر بمهنیار است که علی فرزند بزرگتر متولد سال 1350 و فاطمه متولد سال 1378 کوچکترین عضو خانواده است.
دلیل دور ماندن این افراد از زندگی معمولی و ترک کردن مردمان، مشخص نشده است. فرزندان این خانواده در طول عمر زندگی خود از هیچ گونه امکانات آموزشی، بهداشتی، رفاهی و اجتماعی استفاده نکرده و در کنار پدر و مادر به دامداری مشغولند.
همه اعضای این خانواده بی سواد هستند و فرزندان نیز به گفته خودشان در طول عمر خود یک بار هم حتی برای درمان به شهر و یا روستای های اطراف مراجعه نکرده اند بلکه با استفاده از داروهای محلی و گیاهی و کوهستانی منطقه و مقابله و ایستادگی در مقابل بیماری نسبت به درمان بیماری اقدام کرده اند.
خرید اجناس ضروری این خانواده به صورت تبادل کالا با کالا انجام می شود که خانواده بهمنیار در برابر کالای مورد نیاز محصولات دام و طیور خود را با رابطینی که در محل حاضر می شوند داد و ستد می کنند.
این خانواده از حداقل ترین امکانات زندگی برخوردارند، در خانه ای که با سنگ های کوهی ساخته شده چاله هایی برای پخت وپز و در کنار آن استفاده از آب انبارهای ساختگی و دیگر موارد یکی از ابتکارات زیبای این خانواده است.
این خانواده حدود یک قرن است که فاقد شناسنامه بوده اند و حتی فرزندان آنها تاکنون محل سکونتشان را ترک نکرده و چیزی به نام شهر و زندگی شهری را ندیده و تجربه نکرده اند.
سابقه سکونت این خانواده و اجدادشان در این منطقه به 200 سال می رسد که گویای این امر وجود قبرستان اجداد این خانواده در جوار محل زندگیشان است.
این خانواده طی سالیان دراز به دلیل این که سرپرست خانواده فاقد شناسنامه بوده است دیگر فرزندان نیز شناسنامه نداشته اند و از هیچ امکانات دولتی اعم از کوپن، یارانه، خدمات بهداشتی و درمانی، بیمه های اجتماعی و رفاهی در این مدت استفاده نمی کردند.
پدر و مادر و فرزندان این خانواده حتی از سن و سال فرزندان و خودشان اطلاعی نداشتند.
منبع: ایرنا
47282