آجرپزخانه ای در آذربایجان غربی

حالا چرا سیاه و سفید؟.. نکنین اینکارو ، مردم یه فکرای دیگه ای میکنن درموردتون

من این کوره ها و کارگران آن را از نزدیک دیده ام کاش به هر کدام از مسولین کشور بویژه فرمانداران و استانداران و مقامات بالاتر اجبار میشد دو ساعت در این جاها کار کنند تا نون در آوردن قشر کارگر مملکت را لمس کنند، و اینقدر از سر غرور تکبر برای مردم برنامه های الکی نریزند و هر روز به غم گرفتاریهای اینها اضافه نکنند سالهای قبل داشتن یک خانه محقر برای این قشر دست یافتنی بود اما الان به آرزویی خیلی دور تبدیل شده است در این آجر پزیها زنان و کودکان یک خانواده هم کار میکنند و شب را در اتاقهای کارگری میگذرانند کاش میشد خواسته مادری را که به همراه فرزند دخترش آجر داغ جابجا میکند خواند و فهمید. کاش

خدا قوت خسته نباشی

هرکسی می خواهد اوج فقر را ببیند به کوره های آجر پزی برود.البته برای کارفرما ها خیلی خوب است مواد اولیه فقط خاک ولی برای کارگر ها مرگ و از کار افتادگی برای توضیح درون کوره که آجرها چیده شده و آن کارگر که آنجاست یک دیوار 50 ساتنی تا مجاورت آتش 1200 درجه فاصله دارد که بعد از مدتی کار کردن در آنجا دست و پاهاشون تعادلشان را از دست خواهند داد. روز کارگر بر کارگران امروز و کارگران دیروز مبارک.