در سال 2013 علاقمندان شاهد ارائه خودروهای پیشرفته و گران‌قیمت متعددی بودند که برخی از آنها به مناسبت جشن تولد 50 و حتی 100 سالگی خودروسازهای مشهور دنیا ارائه شده بودند.
محمود حاج‌زمان: وقتی از بهترین خودروهای سال صحبت می‌شود لزوما منظور خودروهای سبز نیست. گاهی اوقات بد نیست توجه خود را به سر دیگر طیف معطوف کنیم و روی خودروهایی تمرکز کنیم که غرش موتورهایشان گوشخراش است، آسفالت جاده‌ها را می‌درند، عملکردشان بی‌نظیر است و مصرف سوختشان سر به فلک می‌کشد؛ خودروهایی با فناوری پیشرفته که البته پرداخت قیمت نجومی برخی از آنها نیز از عهده هر کسی بر نمی‌آید.
سال 2013 سالی سرشار از جشن تولد شرکتهای مشهور ساخت خودروهای اسپرت بود. پیرمردهای آستون مارتین به مناسبت تولد خود 100 شمع را فوت کردند، و مک‌لارن و لامبورگینی نیز 50 سالگی خود را جشن گرفتند. چندین رقیب افسانه‌ای دیگر نیز به این جشن‌ها پیوستند که مهم‌ترین آنها 60 سالگی شورلت کوروت مشهور و پیوستن پورشه 911 به باشگاه 50 ساله‌ها بود. در ادامه نگاهی به برخی از برترین خودروهایی داریم که در این سال ارائه شدند.
آستون مارتین CC100
با توجه به لزوم احترام به پیشکسوتان از آستون مارتین آغاز می‌کنیم. آستون مارتین صد سالگی خود را با عرضه مدل کانسپت دیوانه‌وار CC100 Speedster جشن گرفت. این سواری دو نفره بدون شیشه جلو بیشتر طراحی خود را مدیون خودرو مسابقه‌ای دهه پنجاه DBR1 است؛ اما این میراث را با نگاهی آینده‌نگرانه به کار گرفته و آن را با استفاده از آخرین تجهیزات و مواد مدرن ساخته است. از جمله عناصر منحصر به فرد این خودرو می‌توان به درهای خودکار و بدنه فیبر کربنی آن اشاره کرد. این خوردو به آخرین نسخه موتور V12 شش لیتری AM11 آستون مارتین مجهز است که تنها ظرف 4 ثانیه سرعت آن را از صفر به 100 کیلومتر در ساعت می‌رساند. سقف سرعت این خودرو نیز 290 کیلومتر بر ساعت است. با توجه به اینکه این خودرو برای بزرگداشت 100 سالگی این شرکت تولید شده است، انتظار نداشته باشید آن را در فروشگاه‌های آستون مارتین پیدا کنید.
لامبورگینی Egoista
شاید لامبورگینی تنها نصف استون مارتین سن داشته باشد، اما جشن تولد خود را خیلی باشکوه‌تر گرفته است. این شرکت به مناسبت 50 سالگی خود نه یک خودرو، بلکه سه خودرو مفهومی را رونمایی کرده است. اگرچه انتخاب از بین سه خودروی ونه‌نو، اگویستا و ونه‌نو رودستر کار دشواری است، اما نهایت شاید بتوان لامبورگینی اگویستا را به عنوان گل سرسبد این سه خودرو انتخاب کرد.
نام این خودرو در ایتالیایی به معنی خودخواه است؛ البته با دیدن ظاهر تهاجمی و خودمحور این مدل هم می‌توان به لغت مشابهی دست پیدا کرد. طراحان برای تاکید بر این خصوصیت Egoista فضای داخلی آن را تنها برای یک نفر طراحی کرده‌اند. فضای داخلی یک نفره این خودرو از هلیکوپتر آپاچی اقتباس شده که امکان خروج اضطراری را به خلبان خود می‌دهد. فضای متعلق به سرنشین نیز با رنگ‌آمیزی متفاوت کاملا از فضای خارجی آن منفک شده است. سقف شیشه‌ای خودرو به شکل الکتریکی باز و بسته می‌شود تا به راننده اجازه ورود به خودرو یا خروج از آن را بدهد. راننده برای خروج از این خودرو ابتدا باید فرمان را بیرون آورده و روی داشبورد بگذارد، سپس روی صندلی خود بایستد تا در نهایت بتواند روی بخش مشخص شده روی بدنه بنشیند و به روی زمین سر بخورد.
موتور 5.2 لیتری این خودرو با آرایش V10 از گالاردو اقتباس شده و در نهایت می‌تواند 600 اسب‌بخار قدرت تولید کند. با این وجود لامبورگینی از دیگر جزئیات فنی این خودرو صحبتی نکرده است. البته با توجه به اینکه از این خودروی عجیب تنها یک نمونه طراحی شده است -اگویستا هدیه فولکس واگن (شرکت مادر) به لامبورگینی است- دانستن اطلاعات فنی آن فایده چندانی هم نخواهد داشت.
بازگشت افسانه‌ها
اگرچه مک‌لارن برای هدیه تولدش خود را چندان به آب و آتش نزد، اما حقیقت این بود که با توجه به ارائه P1 نیازی به این کار نداشت. این خودرو که سال گذشته به عنوان یکی از برترین کانسپت‌های سال انتخاب شده بود، از موتور دوقلوی بنزینی V8 توربو مک‌لارن با حجم موتور 3.8 لیتر بهره می‌برد؛ که در کنار یک موتور الکتریکی سبک‌وزن قدرت خیره کننده 903 اسب‌بخار به این خودرو می‌بخشد. شتاب‌گیری صفر تا 100 کیلومتر بر ساعت این خودرو تنها 2.8 ثانیه طول می‌کشد و سقف سرعت آن به 350 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. سیستم ترمزهای این خودرو نیز بسیار چشمگیر است و ترمزهای دیسکی سرامیک کربنی آن با روکش کربید سیلیسیوم خودرویی با سرعت 100 کیلومتر بر ساعت را ظرف 2.9 ثانیه و تنها طی 30.2 متر متوقف می‌کنند.
خودروی مک‌لارن P1 در کنار خودروی هیبریدی خارق‌العاده دیگری قرار می‌گیرد که می‌توان آن را رقیبی رفیق نامید: LaFerrari. اگرچه نام خودرو چندان دهان پر کن نیست، اما ظاهر خودرو بسیار مدرن و جذاب است. این خلف پیشرفته مدل‌هایی همانند انزو و F40 که البته زمان زیادی علاقمندان را منتظر گذاشت، از موتور 950 اسب‌بخار V12-backed HY-KERS بهره می‌برد و به نوعی مدل استاندارد خودروهای فرمول 1 فراری برای رانندگی در جاده‌های شهری است. 160 اسب‌بخار از توان خودرو توسط موتور الکتریکی، و 790 اسب‌بخار دیگر توسط موتور 6.3 لیتری این خودروی هیبریدی تامین می‌شود.
گونه‌ای متفاوت از ابر خودروها
بدون شک یکی از جالب‌ترین پیشرفت‌های سال 2013 در زمینه طراحی ابر خودروها ظهور ابرکوپه‌های آفرود بود. از قدیم دو چیز مختلف و ظاهرا متضاد در خودروها وجود داشته که بیش از سایر نکات فنی علاقمندان را به خود جلب کرده است: یکی سرعت سرسام‌آور خودروهای اسپرت جاده‌ای، و دیگری قدرت سر و کله زدن با ناهمواری‌های طبیعی خودروهای دو دیفرانسیل. بنابراین خودرویی که بتواند هر دو این ویژگی‌ها را کنار هم بگذارد، موفقیت آینده خود را تضمین کرده است.
نخستین خودور این کلاس، خودروی مفهومی Parcour بود که در نمایشگاه ژنو در اردیبهشت‌ماه از آن رونمایی شد. مغز متفکر پشت این شاهکار قرمزرنگ، شرکت ایتالیایی Italdesign Giugiaro بود که طرح خود را در نمایشگاه شهریورماه خودرو فرانکفورت و در قالب خودوری آئودی تکمیل کرد. خودروی مذکور که Nanuk Quattro نامیده می‌شود، یک ابرخودروی آفرود است که سقف توانایی‌های آن بسیار بیشتر از موتور 5 لیتری V10 آن با 544 اسب‌بخار است. شتاب‌گیری صفر تا 100 کیلومتر بر ساعت این خودرو آئودی تنها 3.8 ثانیه طول می‌کشد و سقف سرعت آن به 305 کیلومتر بر ساعت در جاده می‌رسد. این خودرو با گشتاور 1000 نیوتن‌متر خود حرف‌های زیادی نیز برای گفتن در زمین‌های ناهموار خارج از شهر دارد.
بخش دوم این گزارش را می‌توانید فردا در خبرآنلاین دنبال کنید.
53275
نظر شما