یک کارشناس محیطزیست معتقد است توسعه واقعی هنگامی رخ می‌دهد که کیفیت زندگی ارتقاء یافته باشد واکوتوریسم ازاین منظر که با کیفیت محیطزیست ارتباط مستقیم دارد نقش مهمی در توسعه جامعه دارد چون با کاهش کیفیت محیطزیست، رفاه جامعه نیز دچار خدشه شود، بنابراین بین توسعه پایدارو دیدگاه‌های مطالعات بوم‌شناختی، زیست‌محیطی و اکولوژیک یک پل ارتباطی وجود دارد.
محمد درویش ، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات بیابان در همایش آموزش و تخصصی طبیعت‌گردی و تنوع‌زیستی به مناسبت روز تنوع زیستی با بیان اینکه بیابان‌زایی مهم‌ترین چالشی است که ایران در قرن 21 با آن مواجه است گفت: بیابان‌زایی مهم‌ترین شاخص زیست‌محیطی در جهان به حساب می‌آید که ایران اکنون در این زمینه جایگاه مناسبی ندارد.
درویش ادامه داد: در زمینه پایداری زیست‌محیطی در میان 148کشور، رتبه 135 را به خود اختصاص داده‌ایم که وضعیت نگران‌کننده‌ای است که همین وضعیت موجب شده که علاقه‌مندان محیطزیست نگران عواقب، اکوتوریسم بدون برنامه باشند تا نکند که این اندک مواهب طبیعی که در کشور باقی مانده است نیز دچار خسران شود. او تاکید کرد: ما می‌خواهیم ببینیم که می‌توانیم بین دو دغدغه رونق اکوتوریسم و نابودی مواهب طبیعی ناشی از اکوتوریسم آشتی برقرار کرد یا نه.
این کارشناس منابع طبیعی‌ادامه داد: اخیرا واژه‌ای به نام بیودموکراسی یا زیست‌سالاری در تعاملات زیست‌محیطی وارد شده است که این مفهوم را بیان می‌کند که ارزش و اهمیت همه اشکال حیات مورد احترام بوده و حفاظت از ذخایر ژنی و اندوخته‌های طبیعی می‌بایست همواره در اولویت نخست طرح‌های توسعه قرار داشته باشد.
عضو هیات علمی مرکز تحقیقات بیابان تصریح کرد: توسعه پایدار به مفهوم جدید یعنی دگرگونی اندیشه آدمی به این معنی است که مردم آماده ارتقاء در مسئولیت‌های اجتماعی جدید می‌شوند مسئولیت‌هایی که ریشه در باورهای دیرینه دارد.
درویش تاکید کرد:توسعه واقعی هنگامی رخ می‌دهد که کیفیت زندگی ارتقاء یافته باشد و اکوتوریسم ازاین منظر می‌تواند به توسعه واقعی کمک کند. او تصریح کرد: ازآنجا که انتظارمی‌رود با کاهش کیفیت محیطزیست، رفاه جامعه نیز دچار خدشه شود می‌توان گفت، بین توسعه پایدارو دیدگاه‌های مطالعات بوم‌شناختی، زیست‌محیطی و اکولوژیک یک پل ارتباطی وجود دارد.
نظر شما