بهنوش خرم‌روز: برای دو فرد خلاق سان‌فرانسیسکویی، جود گومیلا و ایماد آخاند، هزینه این کار فقط یک شب بیخوابی بود تا توانستند بازی فلش معروف خود را به نام مبارزه با خوک‌ها بسازند.
در این بازی، بازیکنان در ظاهر آدم‌های غول‌پیکری هستند که یک سرنگ در دست دارند و ماسک پزشک زده‌اند. کار این بازیکنان، کشتن ویروس‌های ولگردی است که به شکل خوک‌هایی ظاهر می‌شوند که پوزخند می‌زنند. هر بار که با سرنگ یکی از این خوک‌ها را بزنید، حذف می‌شود و هدف بازی این است که ظرف 20 ثانیه بیشترین تعداد خوک ممکن را بزنید. این بازی طوری طراحی شده که تعداد کل ویروس‌های خوک مانندی را که تا آن زمان توسط تمام شرکت‌کنندگان در بازی از بین رفته‌اند، نمایش می‌دهد. از زمان راه افتادن این بازی تاکنون حدود 19 میلیون خوک در این بازی کشته شده‌اند.
سازندگان این بازی معتقدند که چون در بازی به نکاتی در مورد مقابله با آنفولانزای خوکی اشاره شده، این بازی به نوعی آموزشی است.
مبارزه با خوک‌ها البته تنها بازی از این نوع نیست. طی ماه‌های گذشته، بازی‌هایی از این قبیل که اصطلاحا "بازی‌های خبری" خوانده می‌شوند، زیاد شده‌اند. این بازی‌ها اغلب بر پایه برنامه فلش نوشته می‌شوند و براساس اخباری که کل دنیا را تکان می‌دهد ساخته می‌شوند. در میان موضوعات این بازی‌ها می‌توان جریان پرتاب کفش خبرنگار عراقی به جورج بوش، فرود هواپیمای پرواز 1549 آمریکا بر روی آب، سقوط اقتصادی بریتانیا و حتی مدل موی ستارگان معروف سینما را دید. همچنین انتظار می‌رود که بازی دیگری از این نوع، با موضوع رسوایی برنارد مادوف آماده شود که در آن بازیکنان می‌توانند برنامه پونزی خودشان را مدیریت کنند.
جنجال بر سر بازی‌های خبری
اما این بازی‌ها، برخلاف انتظار سازندگانشان، بسیار بحث‌انگیز شده‌اند. مخالفان معتقدند که این نوع بازی‌ها باعث می‌شوند افراد نکته اصلی موضوع را از دست بدهند یا این که نسبت به موضوع، واکنش‌های شدید و بی‌تناسب داشته باشند. اما سازندگان این بازی‌ها باور دارند که ساخته‌هایشان به افراد کمک می‌کنند تا در جریانی دشوار، قهرمان باشند. یا این که بتوانند از راهی ساده از شر درماندگی خود خلاص شوند. به نظر این سازندگان، هیچ کس تا به حال از پرتاب کفش‌های مجازی آسیب ندیده و دلیلی برای این همه جنجال وجود ندارد.
همیشه راه‌های متفاوتی برای نگاه کردن به یک مسئله حساس وجود دارد. کاری که سازندگان این بازی‌ها انجام می‌دهند، انتخاب یک راه متفاوت برای ایجاد سرگرمی از دل یک اتفاق سخت است. برای مثال در بازی‌های قهرمان هودسن و تصادف مضاعف با پرندگان، بازیکن باید هواپیمایی را که موتورش بر اثر برخورد با پرندگان از کار افتاده، فرود بیاورد؛ با این تفاوت که در بازی اول، اگر بازیکن موفق نشود، هواپیما سقوط می‌کند؛ درحالی‌که سازنده بازی دوم سعی کرده طوری نشان دهد که سقوط هواپیماها به طور کل غیرممکن است. با این حال، خیلی‌ها با ایجاد سرگرمی از یک فاجعه مخالفند، حتی اگر مخاطب مجبور نباشد که صحنه تصادف را تماشا کند. به علاوه بسیاری، ارزیابی افراد را در مورد منصفانه بودن یا نبودن تصاویر این نوع بازی‌ها را نمی‌پسندند.
پول در آوردن
البته نمی‌توان انکار کرد که این نوع بازی‌ها که اغلب توسط افراد یا گروه‌های کوچک ساخته می‌شوند، در اینترنت مورد استقبال قرار گرفته‌اند و این امر خود می‌تواند سودآور باشد. دوتری فوبرا، بازی ضربه و بیم را که با موضوع پرتاب کفش به جورج بوش ساخته شد؛ به قیمت 8هزار دلار از سازنده اصلی‌اش خرید و تنها در 48 ساعت این پول را از تبلیغات روی بازی درآورد. توچی هم می‌گوید که از حق امتیازی که سایت‌های بازی برای ساخته‌هایش می‌پردازند، پول در می‌آورد. البته همه به سود فکر نمی‌کنند، سازندگان مبارزه با خوک‌ها گفته‌اند که به دلیل حساسیت موضوع، روی بازی هیچ تبلیغی نمی‌گذارند. البته آن‌ها هم بدشان نمی‌آید از موضوعاتی که جنجال کم‌تری دارند، پول دربیاورند.
عمر بازی‌های فلش به اندازه خود برنامه فلش است. اما قبل از این، بیشتر روی فعالیت‌هایی متمرکز بودند که آسیبی را در بر نداشتند. به علاوه، مانند سایر رویدادهای اینترنتی، این بازی‌ها مثل ماده‌ای آتش‌زا روی سایت‌های شبکه‌های اجتماعی، مانند فیس‌بوک، مای‌اسپیس و توییتر به سرعت گسترش می‌یابند.
با وجود ابزارهایی که امروزه قابل دسترسی هستند، ساخت بازی‌هایی از این نوع، حتی برای افرادی با مهارت‌های ابتدایی، بیشتر از یک بعدازظهر طول نمی‌کشد،؛ بنابراین این بازی‌ها بسیار سریع به بازار می‌آیند. به نظر سری سرینیواسان، مسئول امور دانشجویی و استاد دانشکده روزنامه‌نگاری دانشگاه کلمبیا، بازی‌های خبری و سایر پدیده‌های اینترنتی ثابت می‌کنند که به فهم سلایق و حساسیت‌های مردم، توجه کمی شده است. وی می‌افزاید: « کنترل این موارد روی اینترنت از دست می‌رود. اگر هر چیزی ارزش این همه گسترده شدن را داشت، خوب بود، اما فکر نمی‌کنم چنین چیزی امکان‌پذیر باشد.»
استفاده از بازی‌های خبری برای آموزش
بازی مبارزه با خوک‌ها، حاوی توصیه‌هایی از مرکز پیشگیری و کنترل بیماری در مورد چگونگی مقابله با آنفولانزای خوکی است. برخی سازندگان بازی‌های خبری فکر می‌کنند که این بازی‌ها حتی قابلیت این را دارند که پیام‌هایی را به مردم برسانند که دولت، خواهان آن‌هاست. دوتری می‌گوید: « خجالت‌آور است که ابداع یک بازی در مورد آنفولانزای خوکی، تنها به دو فرد خلاق واگذاشته شده، در حالی که سازمان جهانی بهداشت می‌توانست از طریق مشابهی، آگاهی مردم از چگونگی پیشگیری از این بیماری را بالا ببرد.»
به عقیده سرینیواسان هم، سازندگان بازی‌های خبری سریع‌تر از سازمان‌های قدیمی عمل می‌کنند. وی می‌گوید: « بازی‌های خبری می‌توانند مشوق و مفید باشند. مشکل این‌جاست که وقتی اتفاق بدی می‌افتد، سازمان‌ها فاقد زمان و جریان کاری لازم برای چنین منظورهایی هستند، به همین دلیل یک فرد، دست به این کار می‌زند.»
نظر شما