گروهی از دانشمندان بر پایه پژوهشی که نتایج آن به تازگی منتشر شده، چنین ادعا کرده‌اند که پادتن‌هایی که از سال‌ها قبل علیه بعضی از شاخه‌های آنفلوانزای فصلی عمل می‌کردند، می‌توانند علیه ویروس جدید H1N1 یا آنفلوانزای خوکی که هم‌اینک سراسر جهان را در نوردیده است، فعال شوند. یافته‌های جدید توضیحی برای این پرسش پیدا کرده‌اند که چرا آنفلوانزای خوکی بیشتر به افراد جوان حمله می‌کند و کاری به افراد مسن‌تر ندارد، در حالی که آنها معمولا در مقابل آنفلوانزای فصلی آسیب پذیر‌ترند.
این تحقیق که نتیجه آن دو روز پیش در گزارش هفتگی بیماری و مرگ‌ومیر چاپ شد، بر روی 359 نفر داوطلب انجام شده که در بین سال‌های 2005 تا 2009 (1384 تا 1388) در برنامه واکسیناسیون علیه آنفلوانزا شرکت داشته‌اند. 33 درصد از نمونه‌های گرفته شده از افراد بالای 60 سال شامل پادتن‌هایی می‌شدند که با ویروس آنفلوانزای خوکی واکنش نشان می‌دهند، در حالی که در نمونه‌هایی که از افراد جوان‌تر و در سنین بین 18 تا 64 سال گرفته شده بود، این رقم بین 6 تا 9 درصد بود و در هیچ یک از نمونه‌هایی که از کودکان گرفته شده بود، چنین پادتن‌هایی یافت نشد.
به گفته آن شوچات، مدیرعامل موقت برنامه علم و سلامت عمومی در مرکز ملی پیشگیری و کنترل بیماری‌ها در آتلانتای آمریکا، نتایج این تحقیق با نمودارهای کنونی نحوه شیوع این بیماری همخوانی دارند. بیشتر موارد ابتلا به آنفلوانزای خوکی در افرادی اتفاق افتاده‌اند که کمتر از 60 سال سن دارند و تنها یک درصد از از موارد تایید شده ابتلا به آنفلوانزای خوکی انسانی در ایالات متحده در افراد با سن بیش از 65 سال رخ داده است.
با این حال، خانم شوچات در کنفرانس مطبوعاتی خود در روز گذشته اظهار داشت که باید این نتایج را با احتیاط تفسیر کرد. پژوهشگران نشان داده‌اند که پادتن‌ها در شرایط آزمایشگاهی و در کشت‌های آزمایشگاهی با ویروس واکنش نشان می‌دهند، ولی آنها هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند که این پادتن‌ها می‌توانند ویروس را در بدن انسان‌ها و حیوان‌ها از بین ببرند. به گفته شوچات: «ما هنوز نمی‌دانیم که آیا این آزمایش بخصوص، می‌تواند در طول زمان به عنوان یک روش پیشگیری از بیماری و در مقابل مراقبت‌های بالینی قرار گیرد یا خیر».
ایمنی مضاعف
پژوهشگران در مرکز ملی پیشگیری و کنترل بیماری‌ها، دو آزمایش ترتیب دادند تا دریابند که آیا پادتن‌های موجود در خون در مقابل آنفلوانزای خوکی نیز فعال هستند یا نه. یکی از این آزمایشات تاثیر پادتن‌ها را روی رشد ویروس در بافت سلولی بررسی می‌کرد، و دیگری توانایی پادتن‌ها را برای جلوگیری از تولید یک پروتئین خیلی مهم ویروسی به نام هماگلوتینین بررسی می‌کرد.
نتایج نشان داده که واکسیناسیون علیه ویروس اخیر آنفلوانزای فصلی نتوانست پادتن‌هایی را در بدن داوطلبان تولید کند که با ویروس آنفلوانزای خوکی واکنش دهند؛ ولی قرار گرفتن در معرض ویروس‌های قدیمی‌تر آنفلوانزای فصلی یا واکسن‌های مرتبط با آنها (مثلا ویروس‌های مربوط به دهه 1950 و قبل از آن) در برخی از داوطلب‌های مسن‌تر این تحقیق، می‌تواند به تولید پادتن‌هایی منجر شود که حفاظت مضاعف داشته باشند و هم در مقابل آنفلوانزای فصلی و هم در مقابل آنفلوانزای خوکی جدید مقاوم باشند.
به گفته رالف تریپ، ایمونولوژیست بالینی در دانشگاه جرجیا در آتن، به رغم این امر که هنوز نتایج این پژوهش‌ها در آزمایش‌های بالینی به اثبات نرسیده، پژوهشگران از تکنیک‌های استانداردی استفاده کرده‌اند که معمولا در پژوهش‌های واکسن‌های آنفلوانزا قبل از مرحله بالینی به کار برده می‌شوند: «واقعیت این است که در افراد با سنین بیش از 60 سال، ما شاهد سطح خیلی بالایی از ایمنی مضاعف در مقابل آنفلوانزای خوکی هستیم».
تحلیل‌های ژنتیک بر روی ویروس جدید آنفلوانزای خوکی نشان داده که این ویروس تفاوت‌های چشم‌گیری با ویروس‌های فصلی پیشین دارد. ولی تریپ به این نکته اشاره می‌کند که ویروس‌های خانواده H1N1 از دهه 1940 و 1950 در بدن خوک‌ها در چرخش بوده است و قرار گرفتن در معرض این ویروس‌ها می‌توانست به نوعی پاسخ پادتنی منجر شود که سبب شده این افراد در مقابل آنفلوانزای خوکی امروز مقاوم شوند.
شوچات در همین حال، خاطر نشان می‌کند که این امر نیز ممکن است که به رغم خاستگاه ژنتیکی متفاوت بین آنفلوانزای خوکی اخیر و آنفلوانزای فصلی پیشین، پاسخ ایمنی مشابهی برای هر دوی آنها وجود داشته باشد. او می‌گوید: «ما ویروس مشخصی نداریم تا درباره‌اش صحبت کنیم. ولی به دنبال این می‌گردیم تا ببینیم که آیا در دهه‌های 30 و 40 میلادی ویروس‌هایی وجود داشتند که پاسخ سیستم ایمنی بدن به آنها مشابه پاسخ به ویروس کنونی باشد یا که خیر».
نیچر، 21 می -ترجمه: مجید جویا
نظر شما