مهدی خاکی فیروز
برگزاری مراسم ویژه معلمان برگزیده استان تهران در روز گذشته، این فرصت را برای خبرنگاران فراهم آورد تا پس از چند هفته پیگیری تلفنی بی‌حاصل، سؤال خود در مورد نصب دوربینهای مدار بسته را بی‌واسطه از شخص وزیر آموزش و پرورش بپرسند. هرچند علیرضا علی‌احمدی در پاسخ به پرسش‌های حضوری خبرنگاران نیز، تنها به سکوت اکتفا کرد.
وی پس از تأکید چندباره خبرنگاران بر سؤال‌شان، تنها به بیان این جمله بسنده کرد که «این سؤال برای آموزش و پرورش حاشیه‌سازی می‌کند» و با سکوت خود، از پاسخگویی فرار کرد. آیا این سکوت، به معنای تأیید نصب دوربین در برخی مدارس دخترانه است؟ علی‌احمدی به این سؤال نیز جوابی نداد.
بدین ترتیب علی‌احمدی دیدگاه خود را در مورد دوربین‌ها مخفی کرد. البته سخنرانی اداری وزیر آموزش و پرورش در این مراسم، از نکات جالب توجهی برخوردار بود. او با اعتراف به افول جایگاه و نقش معلمان نسبت به گذشته، به معیارهای امروزی گزینش معلمان و ورود آنها به آموزش و پرورش از جمله دانش و خلاقیت اشاره و تأکید کرد که امروز معلمان نباید تنها از میان «یقه‌بسته‌ها» و «ظاهرالصلاح‌ها» انتخاب شوند.
آغاز ماجرا
مدیران برخی از مدارس دخترانه شهرستان تهران، از چند ماه پیش، اقدام به نصب دوربینهای مداربسته در مدارس خود کرده‌اند. مسئولان آموزش و پرورش تامدتی پیش، این موضوع را تکذیب کرده یا نسبت به آن اظهار بی‌اطلاعی می‌کردند. هرچند پس از ارائه مستندات و انتشار تصاویر دوربینهای نصب شده در برخی مدارس دخترانه، ناچار به واقعیت اعتراف کردند.
رئیس آموزش و پرورش شهرستان‌های تهران نخستین مسئولی بود که به کتمان این واقعیت پرداخت. سیدعلی یزدیخواه در سخنانی فرافکنانه گفت: «شنیده‌ام که این دوربین‌ها را در برخی از مدارس غیر انتفاعی شهر تهران نصب کرده‌اند. چون این دوربین‌ها و نصب آن هزینه‌بر است، مدارس دولتی قدرت خرید آن را ندارند.»
سازمان‌های صنفی معلمان این سؤال را مطرح می‌کنند که چرا به جای نصب دوربین با هزینه‌های چند میلیونی، حق‌التدریس عقب‌افتاده معلمان پرداخت نمی‌شود.
همزمان با اعلام نصب دوربین مداربسته در مدارس منطقه چهار آموزش و پرورش، رئیس حراست آموزش و پرورش منطقه چهار این خبر را تکذیب کرد. احمد مرادی مدیر کل روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش نیز نصب دوربین در برخی کلاس‌ها و کارگاه‌های مدارس و هنرستان‌های استان تهران را خلاف واقعیت دانست.
کسی تعداد دوربین‌ها را نمی‌داند
در حال حاضر در چند مدرسه تهران دوربین مدار بسته نصب شده است؟ زمانی که اولین خبر از دوربینهای مدارس منتشر شد، دست کم 4 مدرسه دولتی در مناطق 4 و11 آموزش و پرورش به دوربینهای مدار بسته مجهز بودند. اما آمارها مرتب در حال افزایش است. یکی از معاونان وزیر آموزش و پرورش در این خصوص می‌گوید: آموزش و پرورش شهر تهران هیچ آماری دراین خصوص ندارد و اگر هم باشد انگشت شمار است.
عباس رهی با بیان این مطلب می‌افزاید: قطعاً نصب دوربینهای مدار بسته در مدارس عمومیت ندارد و باید بررسی کرد که چرا این اتفاق در برخی مدارس روی داده است.
او یکی از طرفداران پنهان‌کاری نصب دوربین هاست. رهی در پاسخ به این پرسش که نصب دوربین در چه مدارسی صورت گرفته است، گفت: چه کسی این حرف‌ها را مطرح می‌کند؟ این چه حرفی است! می‌روند از جایی عکس می‌گیرند و به اسم مدرسه منتشر می‌کنند، این که کاری ندارد! در مورد چیزی که در آموزش و پرورش اصلاً وجـود نـدارد، چـرا از مـن سؤال می‌کنید. من چه بگویم؟! وقتی نصب دوربین در مدارس اصلاً وجود ندارد، پس صحبت درباره این موضوع هم مطرح نیست. روزنامه‌ها بسیاری چیزها را می‌نویسند که درست نیست. اصلاً برای من جای تعجب دارد. احتمالاً عکس نصب دوربین در آموزش و پرورش کشورهای دیگـر را آورده‌انـد و بـه عنـوان چیزی که در ایران اتفاق افتاده است، نشان داده‌اند!
دانش آموزان صلح طلب
چندی پیش مقامات آموزشی کویت با یک فاجعه انسانی مواجه شدند؛ تجاوز به 4 دانش آموز نوجوان. این حادثه، چیزی نبود که آنها بتوانند به راحتی از کنارش عبور کنند. به همین دلیل، مقامات این کشوربودجه لازم را خیلی زود تأمین کردند؛ برای هر دوربین 1000 دینار کویت پرداخت شد تا دانش آموزان کویتی با سیستم مدار بسته کنترل شوند.
در روزنامه‌های انگلیس، می‌توان گزارش‌های فراوانی از جنایت در دبیرستان‌های این کشور را خواند. مقامات آموزشی این کشور معتقدند دانش آموزان شرور انگلیسی را نمی‌توان بدون دوربینهای مدار بسته کنترل کرد. در این کشور به ازای هر 14 نفر یک دوربین مدار بسته نصب شده است. بهترین سیستم‌های دوربین مدار بسته نیز تولید شرکت‌های انگلیسی هستند. آیا وضعیت مدارس و دبیرستان‌های ایران نیز فاجعه آمیز است؟ کمتر کسی به این پرسش، پاسخ مثبت می‌دهد. عباس رهی معاون وزیر آموزش و پرورش تأکید می‌کند: «اگر در کشورهای اروپایی و آمریکایی دوربین مدار بسته نصب می‌کنند، به این علت است که دانش آموزان این کشورها، به سلاح مجهزند و امکان قتل وجود دارد در حالیکه دانش آموزان ما دین محور و اخلاق مدار و مسلمان هستند.»
صف آرایی موافقان و مخالفان
این طرح، مخالفان و موافقانی دیگری نیز در وزارت آموزش و پرورش و حتی سایر نهادها دارد. مهدی نوید ادهم دبیر شورای عالی وزارت آموزش و پرورش یکی از مخالفان نصب این دوربین هاست. او معتقد است: هیچ قانونی در شورایعالی آموزش و پرورش مبنی بر نصب دوربینهای مدار بسته در مدارس برای کنترل دانش آموزان وجود ندارد. در تربیت باید اصل را بر اعتماد و مصون‌سازی گذاشت و شرایطی را فراهم آورد که دانش آموزان، خود بتوانند به سوی رفتار و اخلاق مناسب روی آورند.
علی‌اصغر یزدانی معاون پرورشی آموزش و پرورش نیز می‌گوید: دانش‌آموز باید در فضایی آرام و قابل اعتماد تحصیل کند و هر عاملی که زمینه و موجبات بی‌اعتمادی و سلب آرامش دانش‌آموز را فراهم کند، باعث می‌شود که ما در بستر کار تربیتی توفیقات چندانی حاصل نکنیم.
علیرضا جمشیدی سخنگوی قوه قضاییه در صف منتقدان این طرح جای دارد. او تأکید می‌کند: «به مدیران مدارس پیشنهاد می‌کنم اقدامات فرهنگی را در مدارس ترویج دهند. آنها اگر واقعاً به دنبال کنترل و نظارت بهتر هستند، شایسته است نظارت را از طریق کارهای فرهنگی و به خصوص از طریق معاونان پرورشی انجام دهند.»
معاون دادستان تهران اما نظر دیگری دارد: «مدارس حریم خصوصی نیستند و اولیای مدارس باید رفتار دانش‌آموزان را کنترل کنند. استفاده از تکنولوژی مفید است. به کارگیری دوربین مداربسته موجب توسعه می‌شود.»
نظر شما