سردار علایی: زمان تدوین قطعنامه، همه چیز به نفع عراق بود اما زمان تصویب قطعنامه ایران در اوج بود

به گزارش خبرآنلاین وی در گفت و گو با روزنامه مردم سالاری چنین گفت:

• سازمان ملل در طی جنگ 8 قطعنامه صادر کرد که تمام آنها به نفع رژیم عراق بود اما آخرین قطعنامه زمانی صادر شد که ایران از منظر نظامی در اوج قدرت بود و در واقع در شرایط برتر قرار داشت و توانسته بود لبه جنگ را به خاک دشمن بکشاند و در شرایط مناسبی از نظر نظامی و برتری موازنه قوا قرار بگیرد، به طوری که فاو،شلمچه و بخش های دیگر در دست ایران بود.

• در واقع زمانی هم که قطعنامه تدوین شد بازهم به نفع عراق بود، به این دلیل که ایران بخش هایی از خاک عراق را در دست داشت و به همین دلیل در خواست بازگشت به مرزها در آن گنجانده شده بود و زمانی که عراق در خاک ایران بود هیچگاه چنین بندی در قطعنامه ها نیامد. اما به هر حال قطعنامه زمانی تصویب شد که ایران در اوج قدرت نظامی بود.

• عده ای از مسوولین در درون کشور، با پذیرش این قطعنامه موافق نبودند زیرا در شرایطی که قطعنامه تصویب شد ایران در خواست های بالاتری داشت از جمله آن که معتقد بودند بندهای این قطعنامه باید جابه جا شود و ابتدا باید متجاوز مشخص و خسارات برآورده شود سپس بحث بازگشت به مرزها مطرح شود.اما این اتفاق نیفتاد یعنی آنها اول بازگشت به مرزها را مطرح کرده بودند وبا سابقه ای که شورای امنیت داشت این ظن می رفت که سایر بندها اجرا نشود کما اینکه غرامتی از بابت جنگ به آنها پرداخت نشده با اینکه رژیم صدام حسین هم سقوط کرده و شرایط جدیدی در عراق حاکم شده است، در حالی که وقتی عراق به کویت حمله کرد قطعنامه ها به گونه ای صادر شد که کویت تمامی غرامت جنگی خود را از عراق بازپس بگیرد به این دلیل که آمریکا از کویت حمایت می کرد.لذا درآن شرایط ایران احساس کرد بایدفشار بیشتری بر رژیم صدا حسین وارد شود که بتواند غرامت های جنگی را دریافت کند.

• حضرت امام در زمانی که قطعنامه تدوین می شد نظرشان این بود که فشار بیشتری بر عراق وارد شود و شرایطی بوجود بیاید که در عراق حکومتی مردمی ایجاد شود و رژیم صدام حسین سقوط کند اما در زمانی که وضعیت در جبهه های جنگ تغییر کرد و پذیرش قطعنامه می توانست کمکی به شرایط اتفاق افتاده در جنگ باشد امام با پذیرش قطعنامه در طی یکسال موافقت کردند.

• امام از پذیرفتن قطعنامه با عنوان جام زهر یاد کردند اما اولا ما نمی توانیم از قول امام نظری بدهیم بلکه تنها می توانیم برداشت شخصی مان را از این موضوع بگوییم و به نظر من امام انتظار داشتند نتیجه این جنگ که خسارات زیادی را دربر داشت سقوط رژیم صدام حسین و حزب بعث در عراق باشد؛ یعنی علاوه بر اینکه بخش هایی ازسرزمین ایران از چنگ عراق آزاد می شود؛ خود مردم عراق نیز به آزادی برسند و رژیم دیکتاتوری سقوط کند و حکومتی که خود می خواهند تشکیل دهند اما چون این اتفاق نیفتاد ، حضرت امام احساس می کردند با پذیرش قطعنامه فرصت از دست مردم عراق خارج می شود و آنها مجبورند زیر سایه ظلم حکومت صدام زندگی کنند و این فرصت به آنها نخواهد رسید بنابراین تعبیر امام این بود که جام زهر را نوشیدند چراکه در چنین شرایطی حکومت صدام حسین ماندگار خواهد شد.

• زمان تصویب و زمان پذیرش متفاوت بود، یعنی یکسال از زمان تصویب تا پذیرش به طول انجامید. در زمان تصویب همانطور که گفتم ما در اوج قدرت نظامی بودیم اما در زمان پذیرش اوضاع متفاوت شد. یعنی ارتش آمریکا به صورت رسمی وارد جنگ علیه ایران شد، در خلیج فارس به قایق های سپاه، ناوهای ارتش ،سکوهای نفتی وحتی هواپیمای مسافربری ایران حمله کرد وعملا یک طرف جنگ ارتش آمریکا قرار گرفت و ارتش عراق نیز در چنین شرایطی از موضع دفاعی خارج و به شرایط تهاجمی روی آورد وعملیات جدید نظامی را آغازکرد که پیش از آن قادر به انجام آن نبود.

• می توان گفت نتیجه پذیرش قطعنامه سقوط صدام حسین بود البته امام می خواستند این نتیجه در جنگی که عراق علیه ایران آغاز کرد حاصل شود اما نشد و در واقع ایشان با تدبیر با خاتمه دادن به جنگ پس از سال ها که دیگر در قید حیات نبودند این نتیجه را توانستند بگیرند.