شهرداری و حقوق شهروندی

مردم در دنیای شهرنشینی به شهرداری وکالت می‌دهند تا رفاه آنها را تامین کند ولی در مملکت ما شهرداری‌ها احساس ولایت می‌کنند. مردم حل معضل آلودگی هوا و ترافیک را می‌طلبند و شهرداری درخت‌ها را قطع می‌کند و جریمه می‌کند! مردم جلوگیری از ساخت‌وساز بی‌رویه را می‌طلبند و شهرداری مجوز برج‌سازی می‌دهد و عوارض نوسازی می‌گیرد! مردم آسفالت خیابان‌ها و کوچه‌ها را می‌طلبند و شهرداری چاله‌چوله می‌سازد و خیابان تازه آسفالت شده را با مجوز حفر و به طرفه‌العینی به معبری پر از دست‌انداز تبدیل می‌کند و به خودروها اسیب وارد می‌شود و دستشان به جایی بند نیست. مرجع رسیدگی به تظلم مردم کجاست؟ آیا مراجعه به دادگاه‌ها با نبود قوانین لازم و طول دادرسی‌ها و هزینه‌های مترتبه ثمربخش است؟

شاید اگر مرحوم دکتر شریعتی زنده بود، علاوه بر نوشتار «انسان در اسارت ماشینیسم» می‌نوشت: «انسان در اسارت غول خودساختهٔ شهرداری‌ها»...

سلامت اداری در شهرداری‌ها چه رتبه‌ای دارد؟ چند درصد از پیمانکارانی که قراردادهایی با رقم کم دارند طلب‌هایشان را وصول کرده‌اند؟آیا برنده شدن در مناقصات و عقد قراردادها و وصول مطالبات هزینه‌ای هم دارد؟

وقت آن است که در این دوران جدید، شهرداری‌ها به طور جدی افرادی را برای احقاق و صیانت از حقوق شهروندی بگمارند و با ایجاد سازوکار لازم، هم در جهت جلوگیری از تضییع حقوق مردم کار کنند و هم درصورت بروز خسارت به طور جدی خسارات وارده بر مردم را جبران کنند.

این کارشدنی است و بسیاری از شهرداران منتخب جدید توانایی چنین تصمیم و اقدامی را دارند. مهم این است که بخواهند.
شهرداری تهران بیشترین قابلیت برای چنین پیشتازی را دارد.