مقامات روسیه که طی سالیان گذشته با رفتارهای دوگانه خود در قبال مسائل هسته‌ای ایران، صدای سیاستمداران ایرانی را بر علیه خود بلند کرده‌اند، این بار با عدم پایبندی خود به قرار دادهای تحویل سامانه موشکی S-300 به ایران، نشان دادند که شریک مناسبی برای معادلات خارجی کشورمان نیستند.
به گزارش الف موضوع فروش موشک‌های S-300 به ایران که از دی ماه سال 1387 و پس از اجرای موفقیت آمیز طرح فروش سامانه موشکی تور‌ام یک، مطرح شده بود، بارها مورد مناقشه ایران و روسیه قرار گرفت و روسها هربار با بهانه‌های مختلف از تحویل این سامانه به ایران امتناع می‌کردند. این موضوع تا آنجا ادامه پیدا کرد که محمد نجار وزیر دفاع وقت ایران برای اطمینان از پایبندی طرف روس به قرارداد فروش به مسکو سفر کرد اما این سفر نیز نتوانست در روند زمانی تحویل این سامانه تغییری ایجاد کند.
پس از این سرلشگر بسیجی حسن فیروزآبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در نامه‌ای سرگشاده از روسیه انتقاد کرد که چرا "اهمیت ژئوپولتیک ایران را در امنیت روسیه" در نظر نمی‌گیرد و "موشکی‌های دفاعی S-300 که با تفاهم دو دولت برای اقدامات دفاع از ایران مورد توافق قرار گرفته است، مجوز ارسال دریافت نمی‌کند. "
این کش و قوسها بر سر تحویل سامانه موشکی S-300 همچنان ادامه داشت، تا آنجا که با تصویب قطعنامه چهارم شورای امنیت بر علیه ایران که‌بندی از آن بر عدم فروش سلاح به ایران تأکید می‌کند، باعث شد که روسها از فرصت سواستفاده کنند و به صراحت سخن از عدم تحویل این سامانه بر مبنای قطعنامه جدید شورای امنیت سخن به میان بیاورند.
در همین راستا ولادیمیر پوتین، نخست‌وزیر روسیه، در دیدار با نیکلا سارکوزی، رئیس‌جمهوری فرانسه، گفته است، به دنبال تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی، مسکو قرار داد فروش موشک‌های اس ۳۰۰ به ایران را متوقف می‌کند.
حسن علایی فرمانده پیشین ستاد مشترک سپاه و از تحلیلگران جغرافیای نظامی و سیاست خارجی در اوج پیگیری‌های ایران برای دریافت سامانه اس 300 به پرسش‌های «خبرآنلاین» در این باره پاسخ داد که د رادامه می‌خوانید:
*با توجه به عدم تحویل موشک‌های اس 300 و تأخیر راه‌اندازی نیروگاه بوشهر فکر می‌کنید نگاهی که دیپلماسی دستگاه اجرایی به این کشورها تحت عنوان نگاه به شرق دنبال می‌کند چقدر برای ایران سودمند است؟ چین و روسیه چقدر می‌توانند بر سیاست‌های منطقه‌ای اروپا و آمریکا مخصوصا در حوزه نظامی اثر بگذارند؟
تجربه تاریخی در مسئله هسته‌ای ایران یا خرید سلاح و جنگ افزار نظامی از روسیه نشان داده که این کشور به ایران به عنوان ابزاری برای حل مشکلات خود با آمریکا نگاه می‌کند نه به عنوان کشوری که با ایران تبادل اقتصادی، فنی و نظامی دارد. رفتار روسیه با ایران در چارچوب سیاست‌های روسیه قابل تعریف است. اگر ایران فکر کند که روسیه یا چین برای دفاع از ایران در مقابل ایالات متحده یا اروپا و رژیم صهیونیستی می‌ایستد این نفهمیدن روابط بین‌الملل و دیپلماسی و وضعیت فعلی جهان است. روسیه بهترین استفاده را از ضعف‌های ایران می‌کند تا بتواند مشکلات خود را حل کند.
*اما دستگاه دیپلماسی و مسئولان دولت این مسئله را رد کرده و موضع این کشورها در قبال تلاش غربی‌ها برای اعمال تحریم‌ها بر ضد ایران را نشانه این اثرگذاری می‌دانند. مثال عینی برای این ادعای خود دارید؟
موضع روسیه در جریان نا امن شدن مسیر پاکستان برای نیروهای ناتو نمونه روشنی است. روسیه حاضر شد پایگاه هوایی در اختیار نیروهای ناتو قرار دهد که تدارک نیروها از این پایگاه صورت گیرد. روسیه به ماهیگیر خوبی در اوضاع فعلی خاورمیانه و آسیای مرکزی تبدیل شده است.
*به نظر شما روسیه سیستم اس 300 را در اختیار ایران قرار می‌دهد؟ زمانی روآخرین موضع آنها این بود که اگر تحویل این موشک‌ها توازن منطقه را به هم بزند آن را به ایران نخواهند داد. روسیه به منافع قدرت‌های بزرگ اولویت می‌دهد یا روابط نظامی و اقتصادی با ایران؟
روسیه در شرایط فعلی به دنبال واگذاری این موشک‌ها به ایران نیست و به نظر می‌رسد که روسیه در شرایطی موشک را به ایران می‌دهد که نگران باشد ایران به سمت حل مشکلات فی مابین با آمریکا حرکت می‌کند. در آن زمان است که روسیه این سلاح را به ایران واگذار می‌کند. بنابراین هر چه تنش میان ایران و ایلات متحده بیشتر شود روسیه نیز به همان میزان از آن بهره برده و از ایران در عمل فاصله خواهد گرفت.
نظر شما