بررسی توزیع استانی واحدهای مسکونی خالی نشان می دهد بیشترین تعداد واحدهای مسکونی خالی در استانهای تهران، اصفهان و خراسان رضوی به ترتیب حدود ۴۹۰، ۲۴۲ و ۱۹۵ هزار واحد بوده و کمترین تعداد واحدهای مسکونی خالی متعلق به استانهای ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و خراسان شمالی به ترتیب با اعداد ۱۳.۳، ۱۳.۷ و ۲۳.۱ هزار واحد است.
همچنین بیشترین درصد تغییرات در فاصله بین دو سرشماری ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵ مربوط به استانهای قزوین، البرز و کردستان به ترتیب به میزان ۹۶.۴، ۸۹.۵ و ۸۳.۶ درصد بوده و کمترین درصد تغییرات به ترتیب در استانهای سیستان و بلوچستان، مرکزی و زنجان به میزان ۱۳.۶، ۱۳.۷ و ۱۷.۸ درصد بوده است.
طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ تعداد جمعیت کشور از ۷۵.۱ به ۷۹.۹ میلیون نفر، بعد خانوار از ۳.۵ به ۳.۳ نفر، نرخ رشد سالیانه جمعیت از ۱.۲۹ درصد به ۱.۲۴ درصد، جمعیت شهرنشین از ۷۱.۴ درصد به ۷۴ درصد، تعداد خانوار از ۲۱.۱ میلیون نفر به ۲۴.۱ میلیون نفر رسیده است.
از طرف دیگر بین سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ سهم خانوارهای دارای مسکن ملکی در کشور از ۶۲.۷ درصد به ۶۰.۶ درصد و نیز تعداد واحدهای مسکونی معمولی (بدون احتساب خانه های خالی) از ۱۹.۹ میلیون به ۲۲.۸ میلیون واحد رسیده است.
تعداد واحدهای مسکونی خالی در کشور از ۱.۶۶ میلیون واحد در سال ۱۳۹۰ به ۲.۵۸ میلیون واحد افزایش یافته است. در این بین سهم استان تهران از کل خانه های خالی کشور از ۱۹.۷ درصد در سال ۱۳۹۰ به ۱۸.۹ درصد در سال ۱۳۹۵ کاهش یافته است.
بر اساس شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی کشور بدون احتساب خانه های خالی در سال ۱۳۹۵ نسبت به سال ۱۳۹۰ بدون تغییر مانده (در عدد ۱.۰۶) و این شاخص با احتساب خانه های خالی از ۰.۹۸ در سال ۱۳۹۰ به ۰.۹۴ در سال ۱۳۹۵ کاهش یافته است. در سال ۱۳۹۵ شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی بدون احتساب خانه های خالی در مناطق شهری ۱.۰۴ و در مناطق روستایی ۱.۱۳ است.
35225
نظر شما