سیزده‌بدر؛ یار شاطر طبیعت باشیم نه بار خاطر

چند روزی مانده به روز طبیعت در مجلسی نشسته بودیم و سفره سخن گسترانیده بودیم که یکی از دوستان موافق که هموواره شمع انجمن بود و موجب گردهمایی یاران، حرف را به مزایای سفر کشانید و در مدح سفرهای بهاری مجلس آرای جمع شد و این گونه سخن در داد که : قدما گفته اند که چون باد صبا وزیدن گیرد و سرمای زمستان بمیرد، آدمیان رو به سیر آفاق و انفس آورند وترک خانه و دیار کنند چرا که سفر آدمی را پخته می کند، روح را راحتی و جان را تازگی را می بخشد.

اظطراب را از شهریان همیشه در تکاپو دور و استرس را در آنان زمینگیر و هوای پاک را در سینه پر از دود و آهشان سراریز. و چون با مردمان دیگر مرافقت کنند و با فرهنگی نو آشنا شوند تربیتشان بهبود یابد و بینششان تازگی گیرد. همنوعان خود را بشناسند و در سفر به کوه و دشت و دمن خستگی را از خود بزدایند. با اشکنه ها و خورشت های اقوام دیگر آشنا شوند و در تناول خوراک های جدید تن خود را نیرو و سلامتی بیافزایند و به آفریدگار خویش نزدیک تر شوند چرا که قوت طاعت در لقمه لطیف است و زور بازو در غذای لذیذ.

الغرض تا آنجا که توانست در باب فواید سفر مبالغه کرد و از کاه کوه ساخت.

اگرچه بی راه نمی گفت اما در مقام مقابله یکی دیگر از دوستان که در کجاوه انیس من بود و در دانشسرای محیط زیست جلیس و خود درس طبعیت شناسی تلمذ کرده بود به رسم امروزیان به پاسخگویی بر آمد که : مردمان امروز آداب سفر نمی دانند و به جای آنکه یار شاطر طبعیت باشند بار خاطر شده اند و کمر همت به نابودی اش برداشته اند. با اختراعات عجیب و دست مسلح به جنگ زمین رفته اند که دستش خالی است و زبانش بسته.

بادی در گلو انداخت و اینگونه سخن در داد که آدمیان به هرکجا پا گذاشته اند نابودش کرده اند و به جانش چنگ انداخته اند. پس انسان همان به که بخسبد و پا از چهار دیواری خویش بیرون نگذارد تا جان جهان از گزندش در امان باشد!

سخن که بدینجا رسید دیگر سکوت را شرط عقل ندانستم و بعد از عداوت راه شفقت در پیش و میانه میدان را در دست گرفتم که آدمیان واقعی سفر می کنند در محیط طبیعت به دوستی و گام بر می دارند به پاکی. حرمت آب و علف را نگاه می دارند به روشنی. پلاستیک خود را در طبعیت رها نکنند و پسماند خویش را به همراه برند.

آتش نیفروزند و بن شاخه ای را نبرند که بدانند بن خویش بریده اند به این کار.

از ظروف یک بار مصرف کمتر استفاده کنند که سخت مضرند و پر خطر.

الغرض صحبت که بدینجا رسید هر دو دوست بر این روش تصدیق کردند و یکدیگر در آغوش کشیدند.

* روزنامه‌نگار و کارشناس ارشد محیط زیست

۴۷۴۷