1-فقیری کنار راهی نشسته بود وگریه می کرد. مردی با چندین نان در بغل گذر می کرد و او را دید. کنارش نشست و دلیل گریه اش را پرسید.فقیر از گرسنگی شکوه کرد. رهگذر نان به دست،دستمال از جیبش درآورد و جلوی صورت گرفت و زارزار گریه کرد. فقیر که دلش برای او سوخته بود از وی خواست یکی از نانها را به او بدهد تا هر دو از گریه برهند. رهگذر گفت تا شب هم اگر بخواهی برایت گریه می کنم اما لقمه ای نان نمی دهم.
2- دزدی از دست مردم گریخته بود و می دوید. خلقی انگشت اشاره به او نشانه رفته بودند و با صدای"آی دزد،آی دزد" دنبالش بودند. چیزی نمانده بود دستگیرش کنند که ترفندی به ذهنش جرقه زد. او هم انگشت اشاره را به جلو نشانه رفت و داد زد:"آی دزد،آی دزد"
3- یکی از شهرداران کنونی کشور برای گورخوابها نوشته است:"این معضلات محصول نوع نگاه سرمایه‌داری و اشرافی در اداره کشور و جامعه است گورخوابی بخش عریان و عیان این معضلات است و این مدل مدیریت کشور آسیب‌ها و معضلات پنهانی نیز به همراه خود دارد که ضربات کاری تری بر پیکره این نظام وارد می‌کند."(احتمالا این متن را هم خود ایشان ننوشته همانگونه که در املاک نجومی هم کار را دیگران انجام داده اند!)
اگر گورخوابهای شهریار سواد داشته باشند، شاید با خواندن این حرفها آن را باور کنند ، اما قطعا کارگران زحمتکش شهرداری تهران،که در نقاط بالای شهر تهران زحمت می کشند، و ردپای جناب شهردار عزیز را (که می خواهد در نقش ژان والژان ظاهر شود) در اشرافیتهای مناطق اعیان نشین شهر تماشا می کنند باور نمی کنند. شهردار"ضد اشرافی" ما، چه کاخهایی را که اجازه ساخت نمی دهد در مناطق محل زندگی از ما بهتران.
4- آقای شهردار چرا بجای آنکه برای گرسنه ای که در بالا وصفش رفت،گریه کند یک قرص نان به او نمی دهد؟ نمی شود فقط درآمد 10متر (تکرار می کنم فقط 10متر)از تراکم هایی که در بالای شهر تهران می فروشد،هزینه گورخوابها کند؟ یا معادل تخفیف یکی از خانه هایی که به مدیران زحمتکش داده به گورخوابها کمک کند و هم خودش و هم گورخوابها را از گریه نجات دهد؟
بعدالتحریر: موضوع تخفیفها را به نقل از گزارش جناب آقای دکتراحمدتوکلی آوردم که شهردار عزیزمان خودش رفت پیش او و درخواست شفافیت کرد .
