مینا علی اسلام: وزیر امور خارجه از ساخت داووس ایران خبر داد. او در پاسخ به این سوال که چرا در ایران برای برگزاری اجلاس‌های بین المللی مناطقی خارج از پایتخت مانند داووس در سوئیس و شرم شیخ در مصر وجود ندارد، به برگزاری اجلاس غیر متعهدها در ایران اشاره کرد و گفت: «دو سال و پنج شش ماه دیگر بزرگترین اجلاس از نظر سطح که در حد سران است را در ایران برگزار می‌کنیم.»
وی با بیان اینکه تاکنون اجلاسی در این سطح در کشور برگزار نشده است با مقایسه اجلاس که 77 و اجلاس پیش رو اولی را به لحاظ تعداد بزرگتر اما اجلاس گروه نم را به لحاظ سطح با اهمیت تر توصیف کرد چراکه اجلاس آتی در سطح سران برکزار خواهد شد.
اجلاس گروه 77 دو سال پس از پایان جنگ در تهران برگزار شد، در این اجلاس هفتاد کشور از 77 کشور جهان سوم حاضر بودند. پس از آن هشتمین اجلاس کنفرانس اسلامی بزرگترین میزبانی تهران را رقم زد. در این کنفرانس نیز 64 کشور اسلامی حضور داشتند که از این تعداد حدود 35 کشور در سطح سران حاضر بودند.
حالا ایران از میزبانی اجلاس آتی غیر متعهدها آن هم در سطح سران خبر می‌دهد و در تلاش است تدارکات لازم را برای میزبانی مطلوب، قابل تحسینی و البته قابل مقایسه با اجلاس داووس سوئیس فراهم سازد.
اما تهران در آستانه برگزاری اجلاس گروه 15 نیز قرار دارد؛ در این ارتباط دولت تلاش خود را برای برگزاری هر چه بهتر اجلاس مذکور که آن هم در سطح سران خواهد بود به کار بسته است. بی تردید این تلاش‌ها در عین جلب توجه افکار عمومی جهان به سوی ایران و معرفی چهره تعاملی کشورمان در عرصه بین المللی، نشانگر تحرک دیپلماتیک تهران نیز خواهد بود چراکه نتیجه نهایی رایزنی‌های تهران را در شکل اجلاسی در سطح سران به نمایش می‌گذارد.
با این وجود تاکید تهران به داشتن داووسی ایرانی که احتمالا اولین میزبانی را در اجلاس غیر متعهدها شاهد خواهد بود نشان دهنده این نکته است که دستگاه سیاست خارجی تنها به نمایش تحرک دیپلماسی و جلب افکار عمومی و تعیق ارتباطات توجه ندارد بلکه خواهان برابری دیپلماتیک با کشورهای غربی و حتی پیش افتادن از آنهاست.
باید گفت در مسیر مورد نظر ایران هموار نیست و موانع مختلفی را پیش رو دارد؛ یکی از عمده ترین موانع پیش رو، تعامل پر تنش ایران و غرب و بویژه ایران و امریکاست. در عین حال تعامل نیمه فعال ایران در سازمان‌ها و نهاهای بین المللی جذب نخبگان در عرصه‌های مختلف را برای ایران دشوار می‌کند. شاید بتوان گفت که ایران با برنامه‌های غرب برای انزوای سیاسی در ابعاد مختلف تحت تاثیر قرار گرفته و شناخت جامعه بین المللی از ایران محدود است. این مساله نیز ایران را در همتایی با کشورهای غربی برای برگزاری اجلاس‌هایی همچون داووس با مشکل مواجه می‌کند.
داووس ایران، داووس سوئیس
مجمع جهانی اقتصاد برای اولین بار در ژانویه سال ۱۹۷۱ و در شهر داووس سوئیس راه اندازی شد. مجمع جهانی اقتصاد یکی از سازمان‌های بزرگ اقتصادی سوئیس است. این سازمان سالانه بیشتر از ۸۰ میلیون دلار درآمد دارد و برای بیشتر از ۲۰۰ نفر فرصت شغلی ایجاد کرده‌است. گرچه این اجلاس که به اجلاس داووس شهرت یافته ماهیتی اقتصادی دارد اما هر ساله نخبگان سیاسی، اقتصادی، علمی و اجتماعی جهان را نیز در این اجلاس می توان دید. در واقع هدف برگزار کنندگان اجلاس داووس گردهم آوری جمعی از نخبگان سیاسی و اقتصادی و علمی کشورها در یک مکان برای گفت و گو و تبادل نظر است که بی تردید فضای مثبتی را در پیش روی تصمیم گیران کشورها قرار می‌دهد. اما ایران برای داشتن اجلاسی مانند داووس یا مکانی مانند آن باید موانع پیش گفته را برطرف سازد و تعامل سازنده‌ای را میان تصمیم گیران و نخبگان داخلی از یک سو و نخبگان و سیاست مداران ایرانی با همتایانشان در دیگر نقاط جهان از سوی دیگر برقرار سازد.
با همه این مسائل به کار بردن تعبیر داووس ایران می‌تواند آغازی برای گام‌های بلند دیپلماتیک البته با شجاعت،عزم راسخ، تمرکز بر منافع ملی و بهره گیری از تخصص دیپلماسی باشد. بی تردید برگزاری این اجلاس‌های بین المللی یا منطقه‌ای و میزبانی کارآمد ایران از آنها نه تنها در جذب افکار عمومی جهانی، ارائه تصویر روشن‌تری از ایران، جلوه‌گری تحرک دیپلماسی کشور و تعمیق تعامل ایران و کشورهای دعوت شده تاثیر گذار است بلکه بستر مساعدی است برای پیگیری منافع و اهداف سیاست خارجی ایران که فرصت‌ها برای محقق ساختن آن طلایی و محدود است.
نظر شما