احسان خراسانی/ همیشه برای حس کردن نوعی تفاوت، یک تغییر اساسی نیاز است. جا به جایی مربیان بزرگ در سطح اول فوتبال دنیا فضا را برای لمس بیشتر اینگونه تمایزات باز می گذارد. اینکه حتی با تماشای یک نیمه از اولین بازی فصل تیمی مثل بایرن مونیخ می توان فهمید که تغییر مربی چه تحولاتی در تغییر سبک بازی یک تیم به وجود می آورد. شاید از بعد از دوران تیکی تاکا که به نوعی انقلاب تاکتیکی در فوتبال محسوب می شد، بارز ترین نمونه برای فهم بهتر این تاثیر، حضور یورگن کلوپ در لیورپول بود. اگرچه او در این تیم موفق به کسب موفقیت خاصی نشده، اما تحول ایجاد شده لیورپول را از آن وضعیت دشوار نجات داده است و علاوه بر تغییرات تاکتیکی، عوامل انگیزشی فوق العاده کلوپو به خوبی در این تیم دیده می شود.
حالا در فصل جدید رقابت های اروپایی بایرن مونیخ می تواند نمونه بهتری برای اثبات این تاثیر باشد. چون دیگر سبک بازی تیمی مثل بارسلونا عمده جذابیت خود را از دست داده است. اگر چه این سبک که توسط گواردیولا ابداع شد حسابی جواب داده و بارسا را به یکی از قدرت های اصلی فوتبال دنیا تبدیل کرده، اما معمولا اشتیاق برای دیدن یک تغییر خیلی بیشتر از تحمل یک تاکتیک نسبتا تکراری است.
این تغییر در تفکرات کارلو آنچلوتی خیلی خوب دیده می شود. بعد از جدایی پپ گواردیولا از بایرن مونیخ و رفتن او به منچستر سیتی، خیلی ها بی صبرانه منتظر شروع فصل جدید بوندسلیگا و لیگ جزیره بودند. برای این که ببینند از این جا به جایی تغییری در می آید یا نه؟ اما اتفاق حتی زودتر از شروع فصل جدید لیگ آلمان افتاد. در بازی سوپرپاک فوتبا آلمان بین بایرن و دورتموند، یک فرصت ایده آل برای مقایسه تیم آنچلوتی و گواردیولا پیش آمد. مقایسه ای که پر و بال دادن به آن نیاز به زمان بیشتری داشت و برد پر گل دیشب باواریایی ها مقابل وردربرمن بهترین فرصت برای این کار را ایجاد کرد.
حتی با دیدن یک نیمه بازی بایرن مقابل برمن هم می توان به این موضوع پی برد. اما برای درک بیشتر بد نیست کمی سراغ آمار و ارقام برویم. یکی از مشهود ترین نکات در تاکتیک تیمی آنچلوتی، اصرار به ایجاد موقعیت از کانال های مرکزی دفاع وردربرمن بود. این سیستم اتخاذ شده در بازی مقابل دورتموند نمود بیشتری داشت. به طوری که چیزی حدود 60 درصد حملات بایرن روی دروازه حریف، از همین منطقه پی ریزی شد. مشابه این تاکتیک را در رئال مادرید زمان کارلتو سراغ داریم. جایی که همه اصرار او به شلوغی پشت محوطه جریمه و استفاده از عمق دفاع بود.
اما در بایرن زمان گواردیولا اصلا شاهد چنین اتفاقی نبودیم. بلکه اصرار پپ روی تقسیم حملات در 3 منطقه زمین بود. ولی نکته جالب اینجاست که انگار این تاکتیک پپ فقط در بایرن جواب می داد. برای مقایسه هم سراغ آخرین تقابل بایرن گواردیولا با دورتموند رفتیم و هم به بررسی دو بازی اول منچسترسیتی در لیگ برتر پرداختیم. آمار بازی مقابل دورتموند نشان از همان سیستم تقسیم حملات داشت. ولی با مقایسه آمار دو بازی اول او در لیگ جزیره دیدیم به طرز شگفت انگیزی تاثیر فضای تیمی غالب در سیتی روی گواردیولا خیلی بیشتر بوده است! یعنی شرایط طوری دنبال می شود که حتی باید منتظر تغییر سبک در کار پپ هم باشیم. شاید او هیچوقت از محدوده تیکی تاکا خلق شده توسط خودش بیرون نرود. اما نکته مشخص همین تفاوت پلن های هجومی است. در دو بازی اول من سیتی بیشتر تمرکز تیم در سمت چپ بوده است. جایی که نولیتو یکی از خرید های مورد علاقه گواردیولا در آن بازی می کند و البته اضافه شدن داوید سیلوا هم به این سمت، تجمع بازیکنان در منطقه چپ زمین را بیشتر می کند.
وجه تمایز بعدی در تعداد پاس ها است. اصلا عجیب نیست که آمار پاس های من سیتی در همین چند بازی با آمار پاس های فصل قبل بایرن مونیخ برابری کند. چون فسلفه گواردیولا هیجوقت از بین نمی رود. ولی بایرن این فصل کمتر روی چنین سیتسمی تمرکز دارد. یعنی فراوانی راه های مختلف برای انتقال توپ در تیم آنچلوتی خیلی بیشتر دیده می شود. ارسال 15 سانتر روی دروازه و زدن 27 شوت نشان دهنده راه های متخلف مدنظر آنچلوتی برای رسیدن به دروازه حریفان است.
این نمونه از چنین تفاوت به وجود آمده در تیمی مثل بایرن مونیخ بود. نمونه ای در عین حال ساده که به خوبی فرصت لمس تفاوت های حاصل از تغییر مربیان را نشان می دهد. شاید با توجه به گفته گری لینه کر و البته آمار و ارقام، باز هم یک قهرمانی زودهنگام در بوندسلیگا در انتظار بایرن و آنچلوتی باشد، اما این دست تغییرات تازه زمانی دقیق تر مشخص می شوند که کار بایرن در جایی مثل لیگ قهرمانان گره بخورد. درست مثل فصل گذشته که اتلتیکو مادرید درس بزرگی به پپ و سیستم حالا دیگر همگانی اش داد. به یاد آوردن همه دفعاتی که کارلتو با شیوه های خاص خودش از سد دفاع غالبا عبورناپذیر رد شد، نوید یک تغییر کارآمد در بایرن مونیخ و یا حتی فوتبال اروپا را می دهد. دل کدن از تیکی تاکای تثبیت شده در وجود بازیکنان بایرن و سوق دادن آنها به سمت سبکی جدید، جرئت زیادی می خواهد. کاری که کارلتو کم کم آن را شروع کرده است.
41257
نظر شما