به گزارش خبرآنلاین به نقل از روابط عمومی موسسه امام موسی صدر، «کار دسته جمعی و عقیم بودن کار فردی در جهان امروز» موضوع سخنانی است که امام صدر در مؤسسه احمدیه اصفهان برای جمعی از وعاظ این شهر بازگو می‌کند.
او در این سخنرانی که در ۱۹۶۵/۱۰/۲۷ ایراد شده دربارۀ اهمیت کار جمعی با استناد به قرآن مقدماتی می‌گوید و سپس به مسئلۀ تبلیغ در جهان امروز می‌پردازد و با ذکر مثال‌هایی از شیوۀ تبلیغی مسیحیان و اهل سنت دربارۀ وضعیت تبلیغی شیعیان هشدار می‌دهد.
امام موسی صدر درباره تبلیغ وکاری که مسیحیان بعد از قرون وسطا برای اصلاح خود انجام دادند، می‌گوید: «مسیحی‌ها آقا در اواخر قرون وسطا حس كردند كه باخته‌اند و مردم از آن‌ها متنفرند، علی‌رغم آن‌ها تمدني در اروپا به وجود آمده و علوم پيش رفته است. به این فكر افتادند که خودشان را اصلاح كنند، چون جهان نمی‌توانست آن‌ها را تحمل كند. محكوم به زوال بودند. پاپ كه مظهر قدرت روحانی آن‌هاست، به شكل مقام سياسي و ارتجاعي درآمده بود كه از هر پيشرفتي جلوگيری می‌كرد، چه برسد به كشيش‌ها كه داستان فساد و تباهی‌شان نوشته شده است. كتاب‌های بسیاری راجع به مفاسد كشيش‌ها در اواخر قرون وسطا نوشته شده است. ديدند كه اين راه درست نيست. به فكر اصلاح خودشان افتادند. از کارهایی که برای اصلاح خودشان کردند، این بود که مؤسساتي به وجود آوردند که استقلال داخلي دارد، ولي تابع رأی كلي واتيكان است. يكي از اين مؤسسات كه شاید هم شنيده باشید، ژزوئیت‌ها نام دارد كه ما به عربي به یسوعی‌ها ترجمه می‌كنيم. يسوعی‌ها تصميم گرفتند که از راه مجاری امور وارد تبليغات و وارد قلب مردم بشوند، زیرا مشاهده کردند که کلیسا رفته‌رفته از مردم دور می‌شود.»
او این خطر را به جامعه مسلمانان نیز نسبت داده و در توضیح می‌گوید: «اين حقيقت ما را هم تهديد می‌كند، برای خاطر اينكه ما از مردم در مساجد و مجالس استفاده می‌كرديم و رفته‌رفته دنيا به‌گونه‌ای وقت مردم را می‌گيرد كه ديگر به مساجد و مدارس و مجالس نمی‌رسند. روزشان در بازار می‌گذرد، شبشان ديروقت می‌آیند، روزهای تعطيل را به تفريح می‌گذرانند، نه به عبادت، آمدنشان نزد روحانيون كمتر می‌شود و روحانيون هم ديگر نمی‌توانند در زندگي مردم مؤثر باشند، چون زندگي مردم آلوده به فساد شده است. روحانی‌ای كه می‌خواهد شأن خود را حفظ كند، كمتر مي‌تواند به قلوب مردم برود، مگر با زحمت. اين مسئله ما را هم تهديد می‌كند.»
امام موسی صدر درباره شیوه کار تبلیغی مسیحیان می‌گوید: «مسیحیان این موضوع را حس کردند. بیش از ۶۲۰ سال پيش از اين، وقتی که مؤسسه یسوعی‌ها تكميل شد، مدارس، دبستان‌ها، دبيرستان‌ها و دانشگاه‌هايي تأسيس كردند و از اين دانشگاه‌ها كشيش فارغ‌التحصيل شد، يعني ليسانسيه بود، دكتر در طب بود، دکتر در حقوق بود، دکتر در هندسه بود، تکنسین در ساير امور فني بود، دکتر در رياضيات بود، دکتر در علوم طبيعيه بود، در عين حال، کشیش بود. مدارسی تأسيس كردند، مؤسساتی تأسيس كردند و سنگرها را گرفتند. ۳۰۰ ميليون نفر از مردم دنيا را باسواد كردند. اینها آقا بيش از هزار دانشگاه در دنيا دارند. اینها ارقام خيالي نیست‌ها، بيش از هزار دانشگاه در دنيا دارند، بيش از چندهزار بيمارستان در دنيا دارند، ده‌ها هزار دارالأيتام و مدرسه حرفه‌ای و دبيرستان دارند، هزاران كتابخانه و باشگاه و مؤسسات فرهنگي دارند.»
او در ادامه مثال‌های دیگری از فعالیت مسیحیان در شهرها و روستاهای مختلف و در میان کارگران بیان کرده و در مقایسه با وضعیت جامعه مسلمانان عنوان می‌کند: «حالا ما در مقابل اين دستگاه چه وضعي داريم؟ چه تعداد از دهات ما بی‌مبلغ است؟ چه تعداد از شهرهای ما بی‌مبلغ است؟ چه تعداد از دهات ما در چنگال بهایی‌هاست؟ مثل گوشت قرباني افتاده‌ایم وسط و هر كسي يک تيكه از ما می‌برد و می‌خورد ... ما در چه حالي هستیم؟ در اين جهاني كه همه منظم و هماهنگ شده‌اند، ما در چه حالي هستیم؟ خدا می‌داند. ما به خانه‌های خودمان هم نمی‌توانيم رسيدگي كنيم. دهات خودمان از دستمان خارج می‌شود. جبهه‌های مختلف ما در حال منحرف شدن هستند. افكار خارجي، الحادی، مذهبي، افكار وهابي و مسيحي خانه‌های ما را اشغال می‌كند و می‌گيرد. خب، ما بايد به فكر باشيم. قيام فرادا هم دیگر به درد نمی‌خورد.»
امام صدر درباره دعوت درست و راه نجات از این وضعیت در ادامه توضیح می‌دهد: «خوشبختانه، درست است كه راهمان و وقتمان و وقت كارمان دير شده است، اما جواهرمان خوب چيزی است. خوب سرمايه‌ای داريم. اولاً، وابستگي نداريم. ريشمان گرو كسي نيست. به كسي مربوط نيستيم. ثانیاً، دينمان پاك است. مذهبمان روشن است. دعوتمان خالص است ... دعوت اسلامي ما همیشه می‌توانسته است كه قائد باشد، می‌توانسته است كه راهنما باشد، می‌توانسته است كه مردم را در دنيا هم كمك كند. ما فقط مردم را به از قبر به آن طرف دعوت نمی‌كنيم ... ما اگر همين امروز اين متاع دلپذيرمان را در جای مناسب و به سبك مناسب به دنیا عرضه بداريم، همين الان به قول قمی‌ها چهره می‌شود، جلوه می‌كند، همه در مقابلش مات می‌شوند، دوباره رونق می‌گيرد. دير شده است، ولي باز هم اگر کاری بكنيم، می‌توانيم برسيم. بنابراين، براي اينكه بتوانيم چیزی عرضه بكنيم، بايد همان‌گونه كه عرض كردم، عمل منظم، هماهنگ با جهان، دسته‌جمعي و هماهنگ با همه هيئت‌های جهاني به وجود بياوريم تا بتوانيم كار بكنيم و اگر هم كار بكنيم، پاسخ داده می‌شود.»
او سپس کارهای دیگری را برای شیوه درست تبلیغ بازگو می‌کند و از تجربیات خود در لبنان مثال می‌زند، متن کامل این سخنرانی را که برای اولین بار در سایت موسسه امام موسی صدر منتشر شده، اینجا بخوانید.
/۶۲۶۲
نظر شما