طعم خوش گیلاس برای دو مخاطب عام

ما مخاطب عام بودیم اما "زندگی و دیگر هیچ" را دوست می داشتیم همچنان که " خانه دوست کجاست" و " زیر درختان زیتون".
القصه جلوی سینمای عصر جدید که رسیدیم دیدیم انبوه مخاطبان خاص و عام سینما در هم تنیده و منتظر در حال بحث و مشاجره در باره جای خود در صف و تو نبودی و من بودم هستند وسربازان نیروی انتظامی هم بدون تفکیک خاص و عام در حال نظم دادن به صف به روش خودشان بودند.
لذا ما که آدم های نظم پذیری به آن روش نبودیم با سرخوردگی ،پیاده و سواره و گپ زنان رفتیم تا سینما صحرا رسیدیم و دیدیم صفی چهار یا پنج نفره تشکیل شده است .لاجرم در صف ایستادیم که آنروز فیلمی از ابولفضل جلیلی کارگردان بدشانس سینمای ایران را نمایش میدادند که به احتمال قوی فیلم" دان" بود. از او فیلم "گال " و بازی متفاوت مرحوم حسین پناهی را به یاد آوردیم و در صف کوتاه ایستادیم.
در هنگام فروش بلیط متصدی فروش تابلویی را جلوی گیشه نصب کرد که روی آن نوشته بود به دلیل نرسیدن فیلم" دان "فیلم "طعم گیلاس "نمایش داده می شود.
به همین سادگی و با معجزه ای کوتاه ،ما شاهکار کیارستمی را با شادی زاید الوصفی به همراه حدا کثر 20 نفر در سینما صحرا مشاهده کردیم.
فیلم جلیلی عزیز هم دیگر هیچ وقت به گمانم اکران نشد.
" طعم گیلاس "فیلم تامل برانگیزی بود حتی برای ما که مخاطبان عام بودیم .
از سینما که بیرون آمدیم هر کدام از ما به سمتی رفتیم اما حتم دارم هم در ذهن دوست من و هم در ذهن آن بیست نفر همراه ما در سینما صحرا و هم در روح آن مخاطبان خاص و عام سینما عصر جدید که کتک خورده و ناخورده موفق به دیدن فیلم طعم گیلاس شدند نگرشی جدید به زندگی شکل گرفته است.
حتم دارم برای من دیدن آن فیلم با این شرح، معجزه ای بود برای شکل دادن به نگرش های فرهنگی من در آینده.
از آن روز نام کیارستمی هم برای من معنای دیگری یافت نامی همراه با احترام و سپاس.
به احترام او بر می خیزم و به بزرگی روح هنرمندش غبطه می خورم.