معمولاً ترجیع بند کسانی که درباره نحوه فعالیت رسانه‌ها به‌ویژه صدا و سیما در انتخابات سخن می‌گویند عدالت است اما کمتر کسی مصادیق عدالت یا بی‌عدالتی را برمی‌شمرد و کمتر کسی سیاستها و برنامه‌های موجود رسانه را اصلاح و تکمیل می‌کند.
البته بین رسانه‌های مکتوب و صدا و سیما حداقل از چند جهت باید تفاوت گذاشت. دامنه و فراگیری این دو رسانه اختلاف فاحش دارند؛ میزان تأثیر گذاری این دو رسانه نیز لااقل با اقتضائات بوم ما متفاوت است (هر چند مدیوم تلویزیون به دلیل چند بعدی بودن اساسا" می‌تواند تأثیر گذارتر باشد) علاوه بر این، رسانه مکتوب با صدا و سیما در این موضوع خاص یعنی رقابت‌های انتخاباتی از دو زاویه دیگر نیز متفاوت است. برای هر یک از نامزدها این امکان وجود دارد که از بین ده‌ها روزنامه و صدها نشریه سراسری و محلی کشور، چه به لحاظ فکری و چه حتی با تقبل هزینه یارگیری کند و از این طریق، مستقیم و یا غیر مستقیم، ارگان رسمی یا غیر رسمی داشته باشد اما رسانه تلویزیون، واحد است. علاوه بر این بخش عمده‌ای از نشریات، در مالکیت بخش خصوصی است - که در واقع اختیار خود را دارند- اما صدا و سیما رسانه ملی است و در چارچوب قانون، ضوابط و سیاستهای مشخصی فعالیت می‌کند و منطقا نمی تواند به نفع یک حزب سیاسی یا کاندیدای مشخص موضعگیری داشته باشد.
انصاف آن است که صدا و سیما در دوره‌های گذشته انتخابات ریاست جمهوری عملکرد خوبی داشته است که با توجه به مدل خاص رقابتی در دوره آتی (خلق آرایش جدید و اختلاط یا مرزبندی گفتمانی) امکان گسترش و تکمیل آن سیاستها را دارد. شاید بسنده نکردن به ایام تبلیغات انتخاباتی یکی از این راهکارها باشد. به عنوان مثال صدا و سیما می‌تواند از ظرفیت زمانی تعطیلات نوروزی برای دعوت نامزدهای محتمل به عنوان کارشناس زمینه مطرح شدن بیشتر آنان رافراهم آورد و از این طریق نقش‌آفرینی کند و سود برد نه آن که تمام کسانی که احتمال نامزدی دارند در یک قاعده مألوف، حتی از دعوت به برنامه‌هایی که تاکنون کارشناس آن بوده‌اند محروم شوند. حتی چه اشکالی داردکه برنامه‌هایی با محوریت نامزدهای اصلی محتمل پخش شود؟ گیریم که هنوز ثبت نام رسمی و تأیید صلاحیت‌ها انجام نشده و معلوم نیست همه میهمانان برنامه‌های ما بعداً نامزد یا منصرف شوند. آیا پخش چنین برنامه‌هایی درفاصله فروردین و اردیبهشت به گرم شدن فضای انتخابات و تحقق مشارکت حداکثری که تضمین کننده بقای نظام است یاری نمی‌رساند؟ در این صورت امکانی که برای برخی نامزدها به واسطه مسئولیت فعلی آنان وجود دارد - و طبیعی است - بهانه‌ای برای گلایه و شکایت دیگران نخواهد بود.
وقتی رسانه، عرضه و تقاضا را به هم وصل می‌کند و امکان تلاقی این دو را فراهم می‌آورد؛ وقتی رسانه، مناظره بین دو دیدگاه را برگزار می‌کند، در ناخودآگاه مخاطب، برنده اصلی یکی از طرفین مناظره نیست بلکه رسانه است که این امکان را فراهم کرده است.
نظر شما