آقای قاضی‌پور چه قدر شما با شهید بروجردی فرق داری!

آقای قاضی‌پور

من شما را نمی‌شناسم، کاری هم با شما ندارم که بخواهم شما را بشناسم. شما نماینده‌ی مجلس بوده‌ای و هستی و من یک آدم عادی ام که همیشه تلاش کرده‌ام از کسانی که جایگاهی و منصبی دارند دور باشم و دوری کنم. دو خط نوشتم که نشان بدهم چه خطاها هست که ممکن است از شما سر زده باشد و با این حال این قدر شما به عنوان یک آدمیزاده برایم محترم بودید که به رغم بودن شواهد و مدارکی مثل فایل ویدیویی صحبت‌های شما، آنچه نوشتم را منوط به «صحت انتساب» کردم. شما چه کردید؟ خودتان را به سربازی بزرگانی منتسب کردید که اول باید ازشان بپرسید چنین سربازان خوش‌بیانی لازم دارند یا نه. مشفقان دلسوزی را که برادروار خطایای شما را نشان دادند به مزدوری بیگانه و شبکه‌های خارجی منتسب کردید. نه تنها از بزرگان که از پرچم ابا عبد الله هم برای خودتان هزینه کردید. آخر کار هم از شجاعت و نترسی خودتان گفتید. کدام شجاعت آقای قاضی‌پور؟ باز حسب شنیده‌ها می‌گویند شما گفته‌اید سر چندین نفر از نیروهای دشمن را بریده‌اید و این را به حساب شجاعت خود گذاشته‌اید. می‌گویند شما گفته‌اید بیدی نیستید که از این بادها بلرزید. بدا به حال شما اگر این نقل‌ها واقعی باشد و این‌ها را نشان شجاعت خودتان می‌دانید.

شجاع شهید محمد بروجردی بود که می‌رفت توی سلول همراه زندانیان ضد انقلاب زندگی می‌کرد و گاه بیش از ۲۴ ساعت در یک سلول بود و همان جا با همان‌ها هم‌سفره می‌شد و همان جا راحت و بی ترس می‌خوابید و حتی یک اسلحه‌ی کمری هم برای محافظت خودش برنمی‌داشت و آخر کار تعداد قابل توجهی از همان‌ها را زیر و رو کرد و به خودش و عقیده‌اش جلب کرد. آیه‌ی ۳۲ سوره‌ی مائده را خوانده‌اید؟ مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا وَلَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا بِالبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَلِكَ فِي الأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ. (چنین شد که برای بنی‌اسرائیل قانون گذاشتیم که هر کس کسی را که قتل و فساد نکرده باشد بکشد، انگار تمامی مردم را کشته و هر کس کسی را زنده بدارد، انگار تمامی مردم را زنده نگه داشته. و پیامبرانمان را با نشانه‌های آشکار نزدشان فرستادیم و بسیاری از آنان پس از این [هم] در زمین زیاده‌روی کردند.)

این آیه به کسانی اشاره می‌کند که با احیای یک انسان تمام جامعه را احیا می‌کنند، مثل شهید محمد بروجردی و در برابر آن‌ها به کسانی اشاره می‌کند که در خون ریختن اسراف می‌کند. آرزو می‌کنم شما از این دسته نباشید، اما به هر حال وقتی به کشتن و سر بریدن می‌نازید قطعا شبیه محمد بروجردی نیستید. قطعا کشتن دشمن در میدان جهاد واجب است، اما الگوی جهاد آن امامی است که از سینه‌ی دشمن برخاست و چرخی دور میدان زد تا مبادا از خشمی شخصی خون دشمن را ریخته باشد و هرگز به تعداد دشمنانی که از پا درآورده بود افتخار نکرد.

می‌خواهید بدانید شجاع کیست؟ کمی درباره‌ی شما خواندم و دیدم بارها و راحت دیگران را به مشکل داشتن با دین و ابا عبد الله (ع) متهم کرده‌اید. پس از همان دین جد امام حسین (ع) برایتان شاهد می‌آورم. پیامبر (ص) می‌گوید دشمن‌ترین دشمنانت نفست است که میان دو پهلویت زندگی می‌کند. می‌دانید نشان پیروزی بر نفس چیست؟ ساده است. وقتی خطا کردید فریاد نزنید و درشتی نکنید و از شجاعت به خودتان ننازید، بگویید خطا کردم و آماده ام در حد امکان جبران کنم.

می‌دانید پیامبر (ص) به آن‌ها که از جهاد برگشته بودند چه گفت؟ گفت آفرین به آن‌ها که جنگ کوچک را پشت سر گذاشتند و جنگ بزرگ را پیش رو دارند. مردم گمان کردند به زودی نبردی دیگر در خواهد گرفت. پرسیدند. پیامبر (ص) گفت نبرد بعدی نبرد با نفس است. آقای قاضی‌پور خوشبختانه روزنامه‌نگار قاضی نیست و سر محاکمه‌ی شما را ندارد. حساب شما با قاضی البته احتمالا آسان نخواهد بود، اما اینجا همه چیز با خود شما و با وجدان شما است و بعد با وجدان جامعه. وجدان شما شما را شجاع می‌داند؟ نفستان را پامال کردید؟ جنگ بزرگ را پیروزمندانه پشت سر گذاشتید؟ به دشمن میان دو پهلوتان فائق شدید؟ جامعه را زنده کردید؟ اگر بله، مرحبا به شما. اما اگر به احتمال یک درصد جواب نه است، کارتان سخت است؛ خیلی سخت.