رسانه ها پس از برجام

در جریان پرونده هسته‌ای کشور که حدود 12 سال با نشیب و فراز همراه بود، رسانه‌ها به عنوان مهمترین ابزار انتقال پیام، نقش ویژه و مهمی برعهده داشتند. این نقش چه آن زمان که سران 5+1 از روی میز بودن گزینه‌های مختلف سخن به میان می‌آوردند، چه آن زمان که مذاکرات پی‌درپی ایران و کشورهای طرف گفت‌وگو، بدون نتیجه به پایان می‌رسید و چه در نهایت که برجام به تصویب رسید، قابل توجه و بررسی است.ا ز رسانه‌های خارجی که از زاویه نگاه سرمایه‌گذارشان به این مقوله توجه کرده و اغلب در شیپور ایران‌هراسی و اسلام هراسی می‌دمیدند که بگذریم، به نظر میرسد معدل فعالیت رسانه‌های داخلی، قابل قبول است؛ اگرچه بررسی دقیق روند فعالیت‌ها، نیازمند کار عمیق پژوهشی است. به نظر می‌رسد حاال و پس از به نتیجه رسیدن برجام، بازهم رسانه‌ها هستند که می توانند با معرفی ظرفیت‌ها و واقعیت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی هنری، نه تنها زمینه جبران سریع آنچه به کشور تحمیل شد را فراهم کنند، بلکه به عنوان ناظری فعال، از بروز خطاهای احتمالی در مسیر حرکت کشور به سوی توسعه و بهره‌گیری از فرصت‌های جدید ایجاد شده برای تعامل گسترده‌تر با دنیا جلوگیری کنند.