تئوري اسيدوز شدن بدن چيز جديدي نمي باشد، بلكه يك واقعيت است كه در پزشكي اوليه و سنتي كه امروزه و هر چه زمان بيشتري مي گذرد تمايل ما نيز به سمت آن بيشتر مي شود، شناخته شده بود. در آن پزشكي مي توانستند بر اساس شكل پوست و مخاط ميزان اسيدوز را حدس بزنند.
زماني كه از يك درد عضلاني يا بزبان ساده تب عضلاني شروع شده و بصورت انباشته شدن اسيد لاكتيك در عضلات خسته ادامه و مي تواند به بيماري كاملاً بدخيم تبديل شود. همه و همه مي توانند بر اساس بيش از حد اسيدي شدن بدن اتفاق بيفتد.
به كمك مكانيزمهاي مادرزادي براي خنثي سازي اسيديته (پوفره شدن خون، دفع توسط ريه و كليه ها) بدن در اغلب اوقات مي تواند سطح ارزش ph را در اندازه هاي طبيعي در خون و مايع داخل مغزي حفظ نمايد، ولي متاسفانه خيلي ار مواقع از تنظيم آن بصورت موضعي عاجز بوده و در بعضي از بافتها باعث آسيب ديدگي مي شود. در عمل پزشك متخصص طب ورزش با اين نوع آسيب ديدگي بسيار برخورد مي كند.
فشار فيزيكي زياد همراه با خستگي ماهيچه ها باعث ساخته شدن اسيدلاكتيك شده كه بافت موضعي را نابود مي كند. بنابراين هيچ موقع نبايد بدن را مواجه با حداكثر ميزان تمرينات فيزيكي مخصوصاً در طولاني مدت قرار دارد. بهتر است كه اين فشار فيزيكي تحت نظر متخصص و يا پزشك و يا كارشناس ورزش باشد و در مورد هر كس با توجه به توانائيهاي او سنجيده شده و بكار گرفته شود.
براي ورزشكاران غير حرفه اي و آنهائي كه بصورت تفريحي ورزش مي كنند لازم است كه در هنگام آغاز فعاليت هاي بدني از يك فشار فيزيكي متوسط مانند راه رفتن، شنا كردن، دوچرخه سواري كه باعث بالا رفتن متابوليسم (سوخت و ساز) بدن شده و موجب خستگي نمي شود، استفاده شود. همزمان با اين نكته رعايت تغذية اصولي و دوري از سيگار و استرس نيز بسيار مهم است.
علل اصلي جمع شدن بيش از حد اسيدها در بدن عبارتند از:
ورزش با فشار بيش از حد و طولاني مدت، وارد كردن بيش از حد نيكوتين، كافئين و شكر و پروتئينهاي حيواني، نخوردن مايعات به اندازة كافي و استرس.
بنابراين بسيار مهم است كه در هنگام ورزش كردن نسبت به آمادگي بدن با توجه به سن، جنسيت، وزن، قد و وضعيت سلامتي به بدن فشار وارد نمائيم.
نظر شما