محمد رحمانیان: مخالفتی با فیلم آپارتمانی ندارم/ در «سینما نیمکت» بخت یارم بود

مهر نوشت: محمد رحمانیان کارگردان «سینما نیمکت» با اشاره به اینکه در ساخت این فیلم گروه خوبی در کنارش بوده است، عنوان کرد هر اثری جهان خودش را دارد و مهم این است که بتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند.

محمد رحمانیان کارگردان فیلم سینمایی «سینما نیمکت» درباره اینکه چرا برای ساخت اولین فیلم سینمایی اش به سراغ موضوعی در ارتباط با خودِ سینما رفته و در واقع ادای دینی به جهان سینما داشته است گفت: در واقع قرار نبود «سینما نیمکت» اولین فیلم سینمایی من باشد. قرار بود اولین فیلمم را ۱۵ - ۲۰ سال قبل بسازم اما هر بار شرایطی پیش آمد که فرصت برای تولید آن فراهم نمی شد.

وی ادامه داد: آخرین موردی که قرار بود به فیلم تبدیل شود و نشد فیلمی بر اساس رمان مصطفی مستور با نام «استخوان خوک و دست های جذامی» به تهیه کنندگی منوچهر محمدی بود که در نهایت منتفی شد. برای ساخت این فیلم حتی تا مرحله تست دوربین هم پیش رفتیم ولی نشد. شرایط هیچگاه به دلخواه ما نیست به این معنی که یا فیلمنامه ایراد دارد یا سرمایه گذار ندارید و یا مشکلات دیگری سر راه قرار می گیرد اما هرگاه این امکان به وجود بیاید یکی از ده ها طرحی را که دارم برای فیلمسازی انتخاب می کنم.

رحمانیان متذکر شد: برای ساخت «سینما نیمکت» بخت با من یار بود و از حمایت حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی گرفته تا حمایت سرمایه گذار برخوردار بودم. حضور تورج منصوری به عنوان تهیه کننده و مدیر فیلمبرداری، محسن شاه ابراهیمی به عنوان مدیر هنری فیلم و گروه همیشگی که من در تئاتر دارم نیز از جمله شانس های من برای ساخت این فیلم سینمایی بود. نمی دانم آیا در آینده هم چنین شانسی به من رو خواهد کرد یا خیر.

کارگردان نمایش «عشقه» درباره استفاده از اعضای گروه تئاترش به عنوان بازیگر در این فیلم سینمایی بیان کرد: البته بازیگران «سینما نیمکت» قبل از حضور در این فیلم تجربیات سینمایی زیادی داشتند از علی عمرانی گرفته تا مهتاب نصیرپور، هومن برق نورد و اشکان خطیبی. شاید در میان این دوستان از همه کم سابقه تر خودِ من بودم و در حقیقت این هنرمندان لطف کردند و در فیلم من حضور پیدا کردند.

رحمانیان درباره فضاسازی فیلمش و فاصله گرفتن از لوکیشن های محدود و آپارتمانی در اولین فیلمش توضیح داد: معتقدم هر فیلمی جهان خودش را دارد. ممکن است جهان یک فیلم در یک آپارتمان خلاصه شود یا در خانه ای در جنوب شهر و یا در فضاهای حاشیه ای تهران. من زیاد مخالفتی با فیلم های آپارتمانی ندارم و به نظرم ساخت این فیلم ها بسیار هم خوب است به عنوان نمونه چند روز قبل فیلم «ابد و یک روز» را دیدم که بیشتر فیلم در یک خانه قدیمی در جنوب شهر اتفاق می افتاد و بسیار هم فیلم خوبی بود. مهم این است که جهان فیلم از طرف مخاطب قابل رویت و حس کردن باشد.

وی در پایان صحبت هایش درباره زمان اکران این فیلم بیان کرد: در حال حاضر تورج منصوری تهیه کننده فیلم در مسافرت به سر می برد بنابراین بعد از بازگشت او برای اکران فیلم تصمیم می گیریم.

۵۸۵۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 508043

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
9 + 7 =