ایرانیها به همراه چهار کشور دیگر بیشترین لوازم آرایشی را مصرف می کنند حتی گفته می شود بعد از عربستان سعودی ایرانیها بیشترین علاقه را به استفاده از لوازم آرایشی دارند. این مصرف بی رویه بازار بزرگی ایجاد کرده که هر کس با هر برندی چه از راه قانونی آمده باشد و چه غیر قانونی بتواند سهمی قابل توجه کسب کند. در این میان به رغم آنکه برند های خارجی و در بسیاری موارد جنس های بنجل و تقلبی چینی و مالزیایی و اماراتی فروش خوبی دارند اما تولید داخل نیز در این بازار توان رقابتی بالایی دارد.
برای بررسی بازار لوازم اآرایشی و بهداشتی و شرایطی که یک تولید کننده برای رقابت نیاز دارد گفت و گوی خبر آنلاین با قربانی مدیر کارخانه شرکت طبیعت زنده (سینره) در یاسوج را بخوانید.
آقای قربانی می توانید ابتدا درباره وضعیت بازار لوازم آرایشی بگویید
بازار لوازم آرایشی در ایران بسیار بزرگ است و این بزرگی بازار برای آنهاییی که دغدغه کمک به رشد و توسعه کشور دارند یک فرصت است. فرصتی که هم تولید کننده و مصرف کننده و دولت می تواند از آن استفاده کنند و برای همه می تواند سود داشته باشد.
چه سودی؟
ببینید مشتری دنبال محصول با کیفیت است. دلش می خواهد در ازای پولی که می دهد از کیفیت محصولی که می خرد اطمینان داشته باشد. بسیاری از محصولات آرایشی موجود در بازار از کشورهایی وارد ایران می شوند که حتی نمی توانیم تصورش کنیم. برخی از این محصولات که از مجراهای غیر قانونی وارد می شود نیز در گرما و سرما و شراایط غیر بهداشتی وارد کشور می شوند که هیچ تضمینی برای کیفیتش نیست و در نهایت وارد بازار می شود و فروخته می شود و تاثیر بسیار بدی هم بر روی مشتری می گذارد.در اگر محصول خوب و با کیفیت روانه بازر شود مشتری سود کرده است.
اما تولید کننده هم این وسط بازاری پیش رویش قرار دارد که از مشتری آن اطمینان دارد.و می تواند با خیال آسوده نیاز سنجی کند و محصولات مبتنی بر نیاز مشتری ارایه دهد؟
دولت هم سود می کند که هم تولید داخلی دارد هم اشتغال ایجاد کرده و هم ارز از کشور خارج نمی شود. و سرمایه ها در داخل و در چرخه اقتصادی و پولی داخلی می چرخد و توسعه بیشتر را به دنبال خواهد داشت.
گفته می شود مردم برندهای خارجی را دوست دارند ریسک کار برای محصولات داخلی بالاست نظر شما چیست؟
سازمان تحقیقات صنعتی نظر سنجی بزرگی انجام داد که در آن چندیدن برند را با هم مقایسه کرد که مصرف کنندگان از میان همه برندها سینره را از همه بیشتر دوست داشتند. این تحقیق نشان می دهد که مردم کیفیت برایشان بسیار اهمیت دارد و اگر محصول خوب داشته باشیم مصرف کننده حتما آن را انتخاب می کنند.مصرف کننده الزاما به دنبال برند خارجی نیست. اما درباره ریسک باید بگویم کار تولید همیشه ریسکهایی دارد که نمی توان آن را انکار کرد.
چه ریسک هایی وجود دارد؟
بیشتر در عرصه تولید موانعی وجود دارد که تولید کننده را آزار می دهد.دولت بدون توجه به تولید داخل اجازه واردات بی رویه را می دهد و درواردات نیز خلا های قانونی وجود دارد.
مثلا یک تولید کننده داخلی باید برای هر کلمه ای که روی بسته بندی محصولش درج می کند چند ماه وقت بگذارد و کلمه به کلمه آن را اثبات کند اما این حساسیت روی محصولات خارجی وجود ندارد. بروشورهای محصولات خارجی پر از کلمات و جملات اغراق آمیز است که که مصرف کننده را برای خرید وسوسه می کند و مشتری می خواهد حداقل یک بار آن را امتحان کند و وقتی استفاده کرد دیگر هم پولش رفته و هم فرصت بازگشت ندارد.البته این همه موانع تولید نیست.
موانع دیگر را هم بگویید؟
بخش کمی از محصولات آرایشی به صور ت قانونی و وارد کشور می شود. همان بخش قانونی هم گاهی دچار خلا است. برچسب های تقلبی که زده می شود به عنوان مثال نام کالا یک چیز است ولی برچسب آن چیز دیگری است. از آن طرف عوارض ورودی هم که پرداخت می کنند کم است و در کشور هم به راحتی از خلا های قانونی استفاده ک می کنند. اما یک تولید کننده داخلی نه تنها حمایت آنچنانی ندارد بلکه هزار جا سنگ جلوی پایش انداخته می شود.
هر قدمی که بر می دارد باید سهم دولت را پرداخت کند.
محصول خارجی را هر گونه بخواهند در ایران نرخ گذاری می کنند اما تولید کننده داخلی بعد از این همه تلاش و سختی محصولش را که بیرون می دهد دولت دوباره در نرخ گذاری وارد می شود.
یعنی شما می گویید نرخ گذاری به دولت ربط ندار.د؟ چه تضمینی هست دولت حقوق مصرف کننده رعایت کند؟
معتقدم دولت می تواند درباره نرخ محصولاتی که مصرف عمومی دارند اعمال نظر کند مثلا بازار لوازم بهداشتی مثل پودرهای شوینده. اما در محصولاتی که نیاز ثانویه محسوب می شود و مکمل هستند مثلا لوازم آرایشی باید نظام عرضه و تقاضا تعیین کننده قیمت باشد. وقتی تولید کننده کار قیمت گذاری را انجام دهد انگیزه اش برای فعالیت بیشتر است.
از دید شما مهمترین عامل در فروش محصول چیست؟
موارد زیادی در فروش موثرند اما بسته بندی از نقاط کلیدی فروش است.ضمن آنکه تنوع محصول را نیز باید در نظر گرفت.
در برند سینره خودتان تا چه اندازه به این دو موضوع اهمیت داده اید؟
بسته بندی برای ما خیلی مهم بود. ما در آغاز طرحمان را به شرکت خارجی سفارش دادیم و به سرعت از تولید کننده خارجی خواستیم تا کار بسته بندی را با کیفیت مورد نظر ما انجام بدهد. در بحث تنوع نیز ما به این نتیجه رسیدیدم که مشتریان دنبال تنوع محصول و حتی تنوع برند هستند به همین دلیل محصولات آرایشی خودمان را تحت برند جدیدی به نام این لی وارد بازار کردیم.
چقدر به موفقیت برند جدید اطمینان دارید؟
برند این لی 7 محصول در 50 رنگ مختلف دارد. و این یک مزیت است اما ما می دانیم مشتری ایرانی از محصولاتی که پایه طبیعی دارند استقبال می کند. حتی ما در فروشگاه های خارجی خو متوجه شدیم مشتریان خارجی هم از محصولات شیمیایی خسته هستند.در نتیجه از تجربیات سینره استفاده کردیم و با این لی به بازار محصولات آرایشی وارد شدیم.
واقعا محصولاتتان گیاهی هستند؟
ما در کنار کارخانه طبیعت زنده کارخانه دیگری به نام زرد بند داریم که با هم شریک هستیم. زرد بند سه خط عصاره گیری،اسانس گیری و محصول نهایی دارد.و عصاره هایی که در زردبند تولید می شود صد درد صد گیاهی است . گیاهان هم پرورشی و اصلاح شده هستند.
چقدر از مواد اولیه داخلی و چقدر خارجی هستند:
60 دردصد مواد اولیه ما خارجی و از اروپا وارد می شود اما شرکت طبیعت زنده دانش بنیان است. ما به واردات راضی نیستیم به همین دلیل دنبال دانش ایجاد مواد اولیه هستیم. ضمن آنکه با همین شرایط واردات مواد اولیه و صادرات محصول ارزش افزوده ایجاد کرده ایم که منجر به ورود ارز به شکور می شود.اشتغال ایجاد شده را نمی توان نادیده گرفت.
چقدر اشتغال ایجاد کرده اید؟
حدود 300 نفر به صورت مستقیم مشغول به کار شده اند که اغلب از بومیان استان کهگیلویه وبویر احمد و شهر یاسوج هستند. البته غیر مستقیم اشتغال ایجاد شده خیلی بیشتر است. برای فروشندگان حاشیه سود 20 تا 30 درصد برای فروشندگانمان ایجاد کرده ایم.
میزان تولید تان چقدر است؟
پرونده بهره برداری 3 هزار تن در سال داریم در شعبه لندن سال گذشته 15 تن محصول ارسال کردیم که مورد استقبال قرار گرفتت.
نحوه توزیعتان به چه شکل است؟
محصولات ما به صورت مویرگی توزیع می شود به همین دلیل معمولا مطالبات معوق نداریم.
برنامه آینده تان چیست؟
قصد داریم شش مکمل غذایی در کنار این محصولات تولید کنیم.
کار و فعالیت در یک استان کوچک چگونه است؟
به طور کلی در قانون باید شرایطی برای تولید کننده دیده شود که سرمایه گذار و تولید کننده در گیر مسایل حاشیه ای نشود. کارخانه ها معمولا دور از شهر ها ایجاد می شوند پس باید آب و برق و گاز و امکانات رفاهی در اختیار تولید کننده قرار بگیرد. تولید کننده نباید در گیر تامین امنیت کارخانه یا آب و برق و گاز باشد.
معمولا هر کارخانه به واسطه اشتغالی که ایجاد می کند رونقی به اطراف خود می دهد. به زمینهای آن منطقه ارزش می بخشد و مزایای دیگری که بر کسی پوشیده نیست. پس اگر دولت جاده خوبی ایجاد کند ضرر نکرده است و یک نوع مشارکت دولت و بخش خصوصی برای رونق منطقه خاصی محسوب می شود.
مشکلاتی از این دست در استانهای کوچکتر بیشتر است.. ولی با فرهنگسازی این مشکلات هم برطرف می شود.
نظر شما