فاطمه محمدی‌نژاد: گشودن درب هواپیما در ارتفاع 45هزار پایی (15 کیلومتری) بسیار خطرناک است، حداقل در فیلم‌ها که این‌طور نمایش می‌دهند. اما بهار آینده، درب‌های یک فروند بوئینگ 747 گشوده خواهد شد تا اخترشناسان به شرایط رصدی ایده‌آل خود دست یابند. این هواپیما حامل تلسکوپی است که در ارتفاع بسیار بالا، تصاویری بهتر از هر زمان دیگری تهیه خواهد کرد.
به گزارش پاپ‌ساینس، ناسا پس از چندین عملیات موفقیت‌آمیز ساخت و تلسکوپ‌های فضایی که بسیار پرهزینه بودند، قصد دارد راه ساده‌تری را در پیش گیرد. دانشمندان برای استفاده از تمام کاربری‌های این تلسکوپ، آن‌را درون یک فروند هواپیمای 747 به نام سوفیا قرار داده‌اند. سوفیا دارای دریچه‌ای است که به تلسکوپ امکان می‌دهد در حالی‌که هواپیما با سرعت 800 کیلومتر بر ساعت پرواز می‌کند، آسمان را مشاهده کند.
صدالبته که ایجاد یک پوشش برای دریچه بسیار بهتر بود، اما پیدا کردن ماده‌ای شفاف و محکم که تداخلی در پرتوهای فرسرخ ایجاد نکند، مشکل بود. تنها گزینه موجود، استفاده از الماس بود؛ اما سفارش پنجره‌ای به مساحت 90 متر مربع از الماس عاقلانه نبود.
سوفیا پیش از این یک بار به مدت یک ساعت و 19 دقیقه پرواز کرده و درشرایطی که با سرعت 400 کیلومتر بر ساعت در ارتفاع 15هزار پایی (5 کیلومتری) حرکت می‌کرد، دریچه تلسکوپ به مدت حدود 2 دقیقه باز ماند. ناسا اعلام کرد هیچ مشکلی در کنترل هواپیما پیش نیامد و سوفیا عملا آماده آغاز ماموریت خود است.
وجود یک برآمدگی روی بدنه هواپیما باعث کاهش فشار در محفظه می‌شود. سوفیا بدون داشتن الماس نیز یکی از رویاهای اخترشناسی به حساب می‌آید. این هواپیما هر روز صبح به آشیانه باز می‌گردد و مهندسان، این امکان را دارند که قطعات را تنظیم یا به‌روز کنند.
رصدخانه استراتوسفری فروسرخ ناسا که به اختصار سوفیا خوانده می‌شود، بر فراز لایه‌های بخار آب جو پرواز می‌کند که بخش اعظم پرتوهای فروسرخ ورودی به زمین را مسدود می‌کنند. این تلسکوپ متحرک 2.5 متری که توسط ناسا و سازمان فضایی آلمان به کار انداخته شده، طیف نور اجسام سماوی را از فرابنفش گرفته تا فروسرخ دور، دریافت خواهد کرد و عملکردی بهتر از تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر خواهد داشت. نگهداری و طراحی سوفیا به مراتب ساده‌تر و ارزان‌تر از تلسکوپ‌های فضایی است، به‌طوری‌که می‌توان آن را با یک‌سوم هزینه معمول تلسکوپ‌های فضایی ساخت.
دانا بک‌من یکی از اخترشناسان مسئول این پروژه گفت: «ما می‌توانیم قطعات هواپیما را خارج کرده و آنها را جایگزین کنیم. این درحالی است که به روز رسانی هابل، وقت و هزینه بسیار زیادی می‌طلبد. خلبان خودکار و رایانه‌های تلسکوپ، با یکدیگر در ارتباطند و بنابراین، اخترشناسان می‌توانند هر هدف خاصی را دنبال کنند. اما بعضی‌ها باور نمی‌کنند که در حال رصد، تلسکوپ و در هواپیما در حال پرواز هستند»
به گفته وی، ناسا و آژانس فضایی آلمان قصد دارند چند استاد را در برخی از پروازها بفرستند. در پروازهای مشابه پیشین، استادان بیش از پیش به رشته خود علاقمند شده بودند و دانشجویان آنها هنوز تحت تاثیر آموخته‌های استادان ناسا قرار دارند.
خیره ماندن به ستارگان از درون یک هواپیمای در حال پرواز کار ساده‌ای نیست؛ اما فضای فشرده نشده و خنک هواپیما، احتمالا سازگاری با شرایط را آسان‌تر خواهد کرد. از زمان پروازهای آزمایشی در سال 2007 / 1386، مهندسان برای کم کردن تکان‌های هواپیما، حلقه‌ای به دور آن کشیده‌اند. هرچند که هواپیما توسط خلبانان ناسا کنترل می‌شود، اما تلسکوپ به‌وسیله خلبان خودکار کنترل می‌شود تا عکس‌های بهتری را ثبت کند.
تلسکوپ جدید خواهد توانست جزئیات سحابی‌های زادگاه ستارگان، جو سیارات و ابرهای ملکول‌های آلی را ثبت و ترکیبات اطراف ستارگان جدید را بررسی کند.
نظر شما