محمد حسن ابوترابی‌فرد ، نایب رییس مجلس شورای اسلامی و عضو دیگر کمیسیون ویژه برجام در نشست این کمیسیون با حضور سعید جلیلی و اعضای سابق تیم مذاکره کننده گفت: در این تردیدی نیست که در اجرای برجام و چه در مسائل دیگر پیشرفت کردیم و این پیشرفت به قدرت جمهوری اسلامی ایران برمی‌گردد. قدرت ما تعیین کننده است اگر در سال‌های پیش رو قدرتمان کاهش پیدا کند ممکن است بازیمان به هم بخورد اما اگر قدرتمان افزایش پیدا کند با شرایط بهترین از وضعیتمان عبور خواهیم کرد.
مهمترين اظهارات وي را به نقل از خانه ملت بخوانيد:
** ابزار گفت‌وگو با نظام حاکم بر جهان قدرت است بنده تفاوت ویژه‌ای بین دو مقطع مذاکرات می‌بینم مقطعی که شما مدیریت تیم را برعهده داشتید که کمترین نقد و مباحثه‌ای در آن زمان صورت نمی‌گرفت و مقطعی که امروز ما دارای فضای نقد شده‌ایم که شخصا این فضا را می‌پسندم.
** اعتقاد بنده این است که اگر در آن زمان که سه قطعنامه به تصویب رسید نقد و بررسی هایی صورت می‌گرفت می توانستیم به نقش دولت که نقش بازدارنده داشت کمک کنیم. ما بارها از شما برای حضور در کمیسیون امنیت دعوت کردیم اما تنها شما یک بار در جلسات حضور پیدا کردید اگر اجازه می‌دادید بحث و مباحثه‌ای صورت می‌گرفت احتمال داشت تصویب قطعنامه 1929 به تاخیر می‌افتاد و یا حتی تصویب نمی‌شد.
**{با اشاره به قطعنامه 2231} ما از دو منظر می‌توانیم به این قطعنامه نگاه کنیم، می‌توانیم نقدهایی که بر آن هست را ببینیم اما به نظر من می‌رسد که اگر مفاد قطعنامه را ببینیم نظرها نسبت به نقدها تغییر می‌کند. اولا فرمودید لغو نیست و از واژه تعلیق در قطعنامه استفاده شده است در صورتی که در قطعنامه صریحا تحت عنوان لغوها مفادی آمده است که در این قطعنامه لغو تمام قطعنامه‌های گذشته نام برده است.
** قطعنامه‌ها یعنی اجماع قدرت‌های جهانی علیه ایران. در سایه تلاشی که دیروز گروه‌های هسته‌ای ما داشتند و مدیریت شخص مقام معظم رهبری ما توانسته‌ایم که در برابر این قطعنامه‌ها بایستیم و شورای امنیت را مجبور کنیم به این که قطعنامه‌ای صادر کند که در آن لغو تمامی قطعنامه‌های گذشته را عنوان کند که این پیروزی بسیار بزرگی است و نمی‌توان به راحتی از آن عبور کرد.
**در بند 8 قطعنامه آمده است وفق ماده 41 منشور ملل متحد تصمیم گرفته می‌شود که در 10 سال پس از روز توافق برجام به نحو تعیین شده تمام مفاد این قطعنامه باید لغو شود. هیچ کدام از قطعنامه‌های مذکور در بند فصل 7 منشور ملل متحد نباید ادامه پیدا کند. به نظر من این دستاوردها پیروزی یک نظام بر همه قدرت‌های مسلط در جهان است.
**در قطعنامه 1929 به صراحت آمده است که این قطعنامه ذیل بند 41 فصل هفت از منشور سازمان ملل است، آنها به روشنی ما را ذیل فصل 7 آورده‌اند اما شما می‌فرمایید که بدون احراز تهدید امنیت و صلح بین الملل نمی‌توانم ذیل این فصل ایران را بیاورند اما آنها دقیقا این کار را کرده‌اند، وقتی در متن قطعنامه هست قابل انکار نیست، با لبخند هم این موضوع حل نمی‌شود.
** در قطعنامه 2231 فصل 7 عنوان نشده است و تنها به بند 41 اشاره می‌شود چرا که می‌خواهند مفاد این بند را نقض کنند. در مکانیزم ماشه نظام فکر کرده است که مباحثات زیادی صورت گرفته است، تیم مذاکره کننده نیز تلاش خود را کرد، تنها راهکاری که به آن رسیدند این بود که همین مکانیزم ماشه بود البته کاش این مکانیزم وجود نداشت.
** اگر قدرت ایران ضعیف شود مکانیزم ماشه هم نباشد غرب می‌تواند نظر خود را از طریق سازمان ملل اعمال کند.
27220
نظر شما