داریوش سعیدی/خبرگزاری خبرآنلاین؛ کاوه رضایی اولین بازی ملی اش را مقابل هند انجام داد. این بهانه اصلی برای گفت و گو با او بود اما به ناگهان مصاحبه وارد چند بحث چالشی شد. رضایی درباره ماجرای مشکلات مالیاتی، توپ های لیگ برتر و... حرف های مهمی زد.
در بازی مقابل هند اولین بازی ملی ات را انجام دادی. راه سختی را شروع کرده ای.
برای همین لحظه چند سال واقعا تلاش کردم. اولین بازی هندم را مقابل هند انجام دادم که خدا را شکر سه امتیاز را هم گرفتیم. برای ما و فوتبال مان این سه امتیاز مهم بود. لحظه ای که به زمین رفتم تا اولین بازی ملی ام را انجام دهم، واقعا حس خوبی داشتم. یکجورهایی با تمام سال هایی که برای تیم های پایه ایران بازی کردم، متفاوت بود. من در جام جهانی برای تیم های مختلف بازی کرد ولی بازی در تیم بزرگسالان حس جدیدی داشت. خوشحالم که با برد همراه شد.
استرس داشتی؟
نه استرس نداشتم، هیجان داشتم. ذوق و شوق زیادی داشتم که زودتر به زمین بروم و برای تیم ملی تاثیرگذار باشم.
با دوستی مهر در جام جهانی یک نسل طلایی را به جا گذاشتید. فکر می کنی تا چه زمانی می تواند در کنار تیم ملی بزرگسالان باشی؟ فکر می کنی بتوانی جواب اعتماد کارلوس کروش را بدهی؟
قبل از آقای دوستی مهر شالکه آن توسط آقای بیداریان تشکیل شد. بعد هم آقای دوستی تیم را تکمیل کرد و و چند سال در سرما و گرما زحمت های زیادی کشید. دوستی مهر نزدیک به 50 بازیکن به لیگ برتر داد که اتفاق بزرگی بود. همیشه سپاسگزار آقای دوستی مهر هستم چون به من درس زندگی و فوتبال داد. درباره بخش دوم سوال تان باید بگویم مسلما تلاشم را بیشتر می کنم. خدا را شکر در اولین اردویم اولین بازی رسمی ام را انجام دادم. تلاش می کنم باز هم در آینده این اتفاق بیفتد و بتوانم جزو بازیکنان تاثیرگذار تیم ملی باشم و به کشورم خدمت کنم.
زیاد با تیم ملی ایران تمرین نکردی ولی در بازی هند که نشان داد با آندو و اشکان خیلی هماهنگ هستی.
بازیکنان با تجربه ای در تیم ملی داریم که سال ها بازی کرده اند. از سید جلال حسینی بگیرید تا اشکان و آندو و خیلی های دیگر مثل منتظری و حیدری. در تمرین وقتی کنار آنها کار می کنی، چیزهای زیادی یاد می گیری. من در 10 روزی که با تیم ملی بودم با بچه ها بیشتر آشنا شدم و نقاط ضعف و قوت هم را فهمیدیم. اینکه شکل بازی همدیگر را بیشتر درست کردیم. من فکر کنم کلا 5 جلسه با تیم ملی تمرین کردم و هدفم این بود ارتباط خوبی با بچه ها برقرار کنم. حالا دوستان خوبی برای هم در زمین و بیرون از زمین هستیم.
کارلوس کروش به عملکرد جوان های خیلی خوشبین است و می گوید شما وظیفه سختی در این دوره از فوتبال که تیم ملی پوست اندازی می کند، دارید. جوان ها از پس این مسئولیت برمی آیند؟
چرا که. همه جای دنیا جوان ها دارند این کار را می کنند. اگر تیم ملی بازی های دوستانه خوبی برگزار کند، این اتفاق ممکن می شود. تمام جوان ها انگیزه دارند و تلاش می کنند. ما باید در آینده بازی های بهترین داشته باشیم. با تیم های غیر آسیایی هم بازی کنیم، با تیم های آمریکای جنوبی، اروپایی و... آن واقعا سبک متفاوتی از فوتبال هستند و در سطح دیگری بازی می کنند. از نظر فوتبالی و شعور فوتبال متفاوت هستند و فرق دارند. اگر بتوانیم با آنها بازی کنیم، اتفاق خوبی می افتد. بازی های دوستانه به جوان های ما کمک زیادی می کند.
کار با کروش چطور است؟
او مربی بزرگی است. خوشحالم که با او کار می کنم. در اردویی که داشتیم نکات مثبت زیادی یاد گرفتم.
چه نکاتی؟
او روی همه موارد خیلی توجه می کند. ریزبین است. در زمین و بیرون از زمین همه چیز را روانشناسی می کند. حواسش به همه چیز هست. در این حالت می تواند تیم را خوب مدیریت کند.
در لیگ هم با یحیی گل محمدی کار می کنی که یکی از بهترین مربیان ایران است. او هم مثل منصوریان با همه بازیکنانش رفیق است، درست است؟
دقیقا. من باید از یحیی گل محمد تشکر کنم. من سال گذشته نیم فصل اول بدی داشتم. به خاطر مصدومیت نشد خیلی خودم را نشان بدهم ولی بعد از آن آقای گل محمدی و آذری در همه زمینه ها به من کمک کردند و باعث شدند تا به فوتبال برگردم. گل محمدی برای خیلی از ماها مثل یک دوست است. از لحاظ فوتبال و همینطور زندگی شخصی کمک زیادی به من کرد. برگشت دوباره ام به فوتبال را مدیون باشگاه ذوب آهن هستم. قطعا تیم دوباره در لیگ روند خوبی خواهد داشت. در بازی های هایی هم که باختیم، خوب بازی کردیم. قطعا تا چند هفته دیگر شرایط ایده آل می شود و امیدوارم حتی نماینده خوبی برای فوتبال ایران در آسیا باشیم.
به عنوان سوال آخر، تو چقدر به دنبال حضور در فوتبال اروپا هستی؟
اتفاقا قبل از صحبت با شما با سید جلال حسینی حرف زدم که ببینم شرایط چطوری است و از تجربیات او استفاده کنم. همه بازیکنان جوان دوست دارند به اروپا بروند و قطعا ما تلاش خودم را می کنیم. نمی توان گفت چه زمانی این اتفاق می افتد ولی من خودم دارم تلاش می کنم تا به فضای جدیدی بروم.
ممکن است به لیگ های عربی بروی؟
عرب ها سرمایه گذاری خوبی در فوتبال کرده اند. نمی گویم فوتبال شان خوب است ولی از قبل بهتر شده است. بازیکنان خوبی جذب می کنند. وقتی سرمایه گذاری زیاد باشد، بازیکنان خوب به لیگ می آیند. ژاوی به قطر رفته است. یکی از بهترین ها هافبک های تاریخ فوتبال دنیا. وقتی او به قطر می رود خیلی از بازیکنان دیگر هم راحت تر در لیگ قطر مشغول می شود. ولی ما در ایران چه می کنیم؟ هر سال اتفاقات بدی می افتد و امسال هم که قرارداد بازیکنان را منتشر کرده اند.
تو هم منتقد این مسئله هستی؟
صد در صد ناراحتم. وقتی این اتفاق می افتد همه فکر می کنند در فوتبال چه خبر است. در حالی که شاید ما بیشتر از 60،70 درصد پولمان را نگیریم. جالب اینجاست باید مالیات قرارداد کاملا مان را بدهیم.
مگر ذوب آهن پول نمی دهد؟
می دهد حالا با تاخیر. الان ما مشکل مالیاتی داریم. خیلی از باشگاهها 40، 50 درصد بیشتر به بازیکنان شان نمی دهند. ولی وقتی به اداره مالیات می روی می گویند قراردادت این است و باید مالیاتت را کامل بدهی. از باشگاه نامه می گیریم ولی باز در مالیات کلی درگیری داریم. اگر قرار است این اتفاق ها بیفتند، چرا فوتبال در فوتبال باید اجرا شود؟ چرا هر اتفاقی که می افتد، فوتبال را سیبل می کنند و ما را می زنند و می کوبند؟ خنده دار شده است. در این چند سال کلی جک برای فوتبال ساخته اند و به ما کلی متلک می اندازند.
قطعا هیچ ورزشی به اندازه فوتبال در جامعه تاثیرگذار نیست.
باید از این مسئله استفاده بهتری کرد. ما نباید فوتبال را سیبل کنیم. فوتبال شده کتک خور بقیه ورزش ها. آنها هم پول می گیرند، نوش جانشان. انشالله 10 برابر فوتبال بگیرند. باز هم نوش جان شان. ولی همیشه فوتبالی ها در دید هستند و بقیه دیده نمی شوند.
پژمان منتظری می گفت فوتبال مثل بچه سرراهی شده.
واقعا نمی دانم چرا این اتفاق ها برای فوتبال می افتد. باید یک راهکاری درستی پیش بینی شود که ما فوتبالیست ها اینقدر به مشکل مالیاتی نخوریم. باید شرایط جوری باشد که اگر بازیکنی طلب دارد، بتواند پولش را بگیرد. بازیکن داریم که از 10 سال قبل از یک باشگاه طلب دارد و هنوز پولش را نگرفته است. ما باید دنبال درست کردن ساختار فوتبال و زمین های تمرینی باشیم. الان وضع توپ های لیگ برتر ما خنده دار است. خیلی هم خنده دار است. ما در ایران با آل اشپورت بازی می کنیم و بعد در آسیا می بینیم توپ ها نایک است. آخر اینقدر تفاوت؟ برای آوردن یک توپ به ایران اینقدر اتفاقات خنده دار می افتد. داریم درباره توپ حرف می زنیم که ساده ترین امکانات یک فوتبال است. مگر می شود برای آوردن یک توپ اینقدر اتفاق خنده دار در یک کشور بیفتند؟ زمین ورزشگاه آزادی را در بازی گوام دیدید؟ این چمن هم خراب شده است. من با ذوب آهن مقابل این دو تیم قرار گرفتم و دیدم که این زمین هم دیگر خوب نیست. حالا ما به جای درست کردن ساختارهای فوتبال، دنبال حاشیه سازی هستیم. حاشیه چیززی جز نابودی برای فوتبال ایران ندارد.
252 41
نظر شما