امسال بهار برای من معنا نداشت.
بهار من با شلیک به فقرو ایمان آغاز شد.
بهار هم در قتلگاه خون ،گریست.
نمی دانم به جرم کدامین گناه.
هر روز صبح زمزمه می کنم فتحی قریب برای کودکان یمن.
هر روز پابرهنگان تاریخ را صبور می بینم.
با بغضی فروخورده و خشمی ناپیدا.
چرا آرام نمی شوم؟
رمضان ماه امن تو، از شر مردمانی شیطان صفت دیگر امن نیست.
تشنه لب با غرشی از انفجار،کودک و پیر بر پای سیاست جان می دهند.
خدایا فتحی قریب را آرزو می کنم،برای این مردم صبور.....
نظر شما