دیروز که رادیو میشیگان را گوش می کردم گزارشی می داد از سفر خبرنگارش به شهر هیروشیما. در مجاورت همین ساختمان تصویر، صحبت می کرد با پیرمردی ژاپنی که زنده مانده بود از انفجار . پیرمرد می گفت:
"Some people blame the United States for dropping the bomb," he tells the guide. "But I think if the Americans hadn't dropped the bomb it might have been even crueller. The Japanese government was calling on everyone to fight - even women and children - if the Americans invaded. To fight with home-made bamboo swords! Can you imagine?
"Maybe dropping the bomb was immoral, but we did surrender after that."
یعنی که «نباید ایالات متحده را سرزنش کرد، بمب اتم حق ما بوده است. اگر آمریکایی ها بمب را نمی انداختند، امر ظالمانه تری بود. چون ما جنگ را ول نمی کردیم. »
جوان ژاپنی دیگری که در آنجا بود مخالف بود با این نظر.
شاید در نگاه جاری ضد امپریالیسم در دنیا، به نظر برسد که این گزارش، روایتِ آمریکایی هاست از این ماجرا. و قلب واقعیت. اما من خودم تک تک این کلمات را از زبان پیرمرد ژاپنی مهربان دیگری شنیده ام. او هم بازماندۀ زمان جنگ بود. آن زمان تازه به ژاپن رفته بودم و از شنیدن صحبت های آن پیرمرد هشتاد و پنج ساله سخت یکه خوردم. حتی خیلی بدم آمد. اما پس از آن، بارها مشابه این مضمون را از زبان نسل سالخورده ژاپن شنیدم . با این وجود زمانی که از نزدیک از موزه بمب اتم در هیروشیما بازدید کردم (موزه ای که به آن می گویند موزه صلح(؟) ) بیش از حد تصور تکان دهنده بود ابعاد عظمت ماجرا. مشاهده اسناد و تصاویر نابود شدن یک شهر با دمای بیش از هزار درجه در چند ثانیه. پس از بازدید از موزه تا چند روز در حال و هوایی سنگین بودم و برایم ثقیل بود این کلمات ... برای ما سنگین است باور این حرف . ولی ظاهرا برای آنها که از نزدیک تجربه کرده اند آن زمان را ، روایت از جنگ با روایت ما که از دور شنیده ایم متفاوت است. حقیقت کجاست؟
پی نوشتها:
1 : تصویر، بازدید از محل انفجار بمب به اتفاق آقای پروفسور تاکادا، استاد بازنشسته و رییس سابق دانشکده عمران دانشگاه کوبه . در سفری که برای بازدید از شریان های حیاتی آسیب دیده در جریان سیل و زمین لغزه سال پیش رفته بودیم ،بعد از جلسه در شهرداری و سازمان آب هیروشیما ، ایشان علاقمند بود که من را برای بازدید به موزه صلح ببرد. بر خلاف انتظارم در طول بازدید هیچ نگفت الا یک جمله. وقتی که از ساختمان موزه بیرون می آمدیم زیر لب گفت: «خیال می کردن که دیگه نمی تونیم بسازیمش . ولی ببین چطوری ساختیمش شهر رو ».
2 : از دوستان عزیز ژاپنی ام که می توانند فارسی بخوانند عذرخواهی می کنم که درباب موضوعی که برای مردم سرزمینشان مهم است و خاطره ای تلخ است ، قدری صریح صحبت می کنیم. ولی شاید لازم باشد شنیدن این روایت های مختلف از جنگ . جنگ این حادثه شوم .
3 : لینک گزارش رادیو در زیر است. می توانید بشنوید
http://www.pri.org/stories/2015-07-31/after-bomb-survivors-die-who-will-be-hiroshimas-memory-keepers
نظر شما