مردی که معمار یک کهکشان شد/ بهای سنگین به اوج رساندن و در اوج ماندن

خبرگزاری خبر آنلاین - علی کربلایی
شاید کمتر بتوان در بین هواداران 15 تا 40 ساله رئال مادرید در فضای مجازی، کسانی را پیدا کرد که قبل از عصر فلورنتینو پرز طرفدار این باشگاه شده باشند. هوادارانی که این روزها خواهان خروج او از باشگاه هستند و البته ایده ای هم برای جانشینی او ندارند. به نظر می‌رسد از بین رفتن حافظه تاریخی، مختص ما ایرانی ها نباشد. مادریدیسموهای سرتاسر جهان، این روزها اوایل قرن 20 را به یاد نمی آورند. روزهایی که قوهای سپید زخم خورده بودند و بدهی بال‌های این تیم را چیده بود. روزهایی که نا امیدی در عرصه مدیریت باشگاه موج می‌زد، ناگهان فلورنتینو پرز، به عنوان یک ناجی وارد میدان شد.
روزهایی که میراث برنابئو بزرگ، در حال فروپاشی بود، این مرد مادریدی به عنوان یک سیاستمدار و تاجر وارد باشگاه شد، تا این وضعیت پایان یابد. او با ریسکی بزرگ، زمین‌های تمرین رئال مادرید را به شهرداری مادرید و بخش خصوصی فروخت، تا بتواند بدهی‌های باشگاه را پرداخت کند. با پرداخت بدهی بود که دست او برای تحقق بخشیدن به رویایش باز شد. او توانست کاپیتان تیم رقیب؛ لوییز فیگو را به عنوان اولین ستاره راهی کهکشانی کند که در حال معماری آن بود. روزهایی که رونالدو برزیلی، زین الدین زیدان و بکهام پای به سانتیاگو برنابئو می‌گذاشتند، میلیون ها قلب عاشق نیز برای مادرید شروع به تپیدن کرد.
در حقیقت این سیاست کهکشانی پرز بود که رئال را امروز تبدیل به یکی از پرطرفدارترین باشگاه های اروپا کرده است. در چنین روزهایی بود که همه وضعیت اسف بار گذشته را فراموش کرده و یادشان نبود که همین باشگاه، که حالا باشگاهی با رشد اقتصادی مثبت است و در آمدزایی می‌کند، روزی در حال ورشکستگی بود. وضعیتی که اگر دوام پیدا می‌کرد، رئال مادرید باشگاهی مانند باشگاه‌های ایتالیایی می‌شد. نزدیک ترین نمونه هم آث میلان است. غولی که روزی مدعی اول اروپا بود، مدت هاست در سطح اول فوتبال اروپا دیده نمی شود.
بهای تبدیل شدن به یک برند جهانی، سنگین است. رئال ماردید به عنوان تنها باشگاه فوتبال دنیا، به عنوان یکی از 20 برند اول جهان شناخته می‌شود. زمانی که تبدیل به برندی جهانی می‌شوید، مدیریت باشگاه فوتبال نیز وضعیتی مشابه برندها پیدا می کند. در بازار رقابتی، نباید از هیچ حریفی عقب باشید. در چنین وضعیتی، جا برای دست دست کردن نیست. نمی توان منتظر ماند تا اسطوره‌ها، تا لحظه آخر در باشگاه بمانند. در بازاری که کریم بنزمای جوان حضور دارد، مجال برای خداحافظی باشکوه رائول نیست. هیگواین و بنزما برای نشستن بر روی نیمکت و تماشای بازی رائول به این تیم نمی‌آمدند. داوید دخیا نمی آید تا مانند تیم ملی از روی نیمکت برنابئو توپ گیری‌های کاسیاس را نگاه کند. مدیریت باشگاه، همواره سال‌های آینده را نگاه می‌کند. این که اگر ستاره ها از دست بروند، ‌رقبا تقویت شده و باشگاه تضعیف می شود.
به نظر می‌رسد این روزها فراموش شده که پرز با خرید رونالدو، چند میلیون هوادار و حامی به باشگاه اضافه کرد. با خریدن بیل، جیمز رودریگزو لوکا مودریچ چندین میلیون هوادار از جغرافیایی جدید را همراه با باشگاه کرد. کسانی که افسانه چپ پاهای بدشانس مادرید (گوتی - روبن - اوزیل - دی‌ماریا) را نقل می‌کنند، به یاد ندارند این بازیکنان هر مرتبه با بازیکنی با کیفیت تر جایگزین شدند و حقیقتا در چرخه رقابت بود که کنار رفتند.
امسال برای سومین سال پیاپی، رئال مادرید به عنوان با ارزش ترین باشگاه ورزشی جهان معرفی شد. با ارزشی معادل3.26 میلیارد دلار، رئال یک غول است که سال های سال سرپا خواهد ماند، اما برای متمایز و اولین ماندن، باید بهایی پرداخت کند.
این روزها، کسانی با سیاست های فلورنتینو پرز مخالفت می‌کنند، که با سیاست های خود او طرفدار تیم کهکشانی رئال مادرید شده اند. احتمالا این تاوانی است که پرز دارد برای معماری بی نقصش می‌دهد. عمارتی که در سال‌های آینده یکی از روشن ترین افق ها را پیش روی خود می‌بیند، هوادارانش خواهان اخراج معمارش هستند!

41258