اگرچه این امکان به وجود آمده که زنان تخمک‌های خود را منجمد و ذخیره کنند تا در سنین بالاتر هم بتوانند بچه‌دار شوند، اما این روش مخالفان جدی دارد
هرچند که با خوشحالی از این اقدام به عنوان «آزادی برای زنان» یاد شده، ولی هماکنون متخصصان باروری انگلیس شک و تردیدهای جدی اخلاقی و پزشکی در مورد این مساله دارند که زنان تخمک‌هایشان را به منظور آسایش و مناسب شدن شرایط زندگی، منجمد و برای آینده ذخیره کنند.
کالج سلطنتی مامایی و طب زنان و همچنین انجمن باروری انگلیس با قاطعیت هشدار دادهاند که زنان در دهه 20 یا 30 زندگی خود، پیش از اینکه متوسل به چنین روشهایی شوند، باید با دقت برای شغل و اهداف زندگی خود تدبیری بیندیشند و اینکه تخمک خود را ذخیره کنند تا در سن بعد از 40 سالگی بخواهند برای بچه‌دار شدن اقدام کنند، روش قابل توصیه ای برای همه نیست.
پروفسور «بیل لدگار»، استاد رشته زنان و مامایی داننشگاه شفیلد و عضو انجمن جنینشناسی و باروری انسانی، عقیده دارد که این روش، تنها برای یک زن جوان مبتلا به سرطان، مجاز است و چنین فردی میتواند تخمکهایش را پیش از آنکه شیمی درمانی بهطور جدی پتانسیل باروری او را از بین ببرد، منجمد و ذخیره کند، ولی در مورد زنانی که صرفا این عمل را برای دلایلی که دکتر بیل آنها را شیوه زندگی مینامد، انجام میدهند، از نظر اخلاقی قابل تردید و زیر سوال است.
او در این باره میگوید: «ما باید بابت انجام هر اقدام پزشکی در افرادی که سالم هستند دقت و احتیاط کنیم؛ گروهی که من نگران آنها هستم، زنان سالمی هستند که میخواهند فرزند داشته باشند ولی دیر اقدام به بچه‌دار شدن میکنند. این عمل که با واژه انجماد تخمک توصیف میشود، در حقیقت به این معنا است که یک زن در اواخر دهه 20 و یا ابتدای دهه 30 از زندگی خود تخمکهایش را منجمد کند و سپس 10 یا 15 سال بعد آنها را از انجماد درآورده و با اسپرم شریک جنسی خود بارور کند و سپس صاحب فرزند شود!»
لدگار عقیده دارد که نکته اصلی این است که این روند به خوبی عمل نمیکند و شانس تشکیل یک کودک از تخمک منجمد شده کمتر از 6 درصد برای هر تخمک است و اگر زنی تنها بنا به دلایل اجتماعی نه پزشکی این روش را برای بچه‌دار شدن انتخاب کند، قمار بزرگی برای آیندهاش انجام داده است.
نگرانی در مورد سلامت نوزادان تشکیل شده از تخمک‌های منجمد، مسالهای است که تعدادی از زنان را از انجام این اقدام که هزینهای حدود 5 هزار پوند دارد، منصرف میکند.
«ملانی دیویس»، استاد رشته تولید مثل در لندن توصیههای لدگار را تایید کرده و میگوید: «زنان ممکن است این احساس را داشته باشند که آن روش، داروی همه دردها است و برای آنها شانس داشتن یک خانواده را در آینده تضمین خواهد کرد و آن روشی معجزهآسا است. ولی اکنون نباید این روش به منظور اطمینان از داشتن یک خانواده در آینده استفاده شود و در حقیقت پیام اصلی این است که بهترین شانس داشتن یک فرزند، زمانی شکل میگیرد که یک زن کمتر از 35 سال داشته باشد.»
دیویس انتقاد شدیدی نسبت به جنبهای دیگر از طرح منجمدسازی تخمک دارد که زنان زیر 35 سال را قادر میسازد تعدادی از تخمک‌های خود را بدون کسب موافقت کلینیکهای باروری، برای لانهگزینی در رحم فردی دیگر، اهدا کنند.
اینگونه طرحها میتواند منتج به ضربههای روحی برای فرد گیرنده تخمک شود، زیرا کودکی که متولد شده است، در سن 18 سالگی میتواند بهطور قانونی جویای مادر اصلی خود شود و این مساله باعث ایجاد مشکلات روحی در مادر غیر واقعی او میشود.
بررسیهای اخیر نشان داده است که در سال 2007 در انگلستان، 78 زن، تخمک‌هایشان را برای دلایل غیر پزشکی منجمد کردند، یعنی بیش از 2 برابر 33 نفری که سال قبلتر این کار را انجام داده بودند و متوسط سن آنها نیز 37 سال بوده است.
گاردین - 1 فوریه 2009 - ترجمه: پروانه حجت
نظر شما