برای مردی که صدایش می کردند عزیز اصل کاری/او اولین یاغی فوتبال ایران بود

عزیز اصلی بی شک اولین یاغی ورزش ایران است. یک ستاره رسانه ای. تقریبا او همه ویژگی های ستاره رسانه ای بودن را داشت. از روزی که در بازی دروازه ایران را حفظ کرد تا روزهایی که در فیلم فارسی ها جلوی دوربین می رفت ، او همیشه در دید بود. علاقمندان زیادی داشت و البته منتقدان بسیار. شاید به خوش تیپی یکی مثل ناصر حجازی یا ستاره هم نسلش یعنی همایون بهزادی نبود اما نمی شد از کنار نام عزیز گذشت. او با آن صدای خشدار و چهره ای که خشن به نظر می رسید ، فتوژنیک ساخته شده بود تا یک ستاره روی جلدی باشد.

عزیز که قبل از فوتبال ، کشتی کچ کار کرده بود با هر جهش و هر «وارو» دل می برد از عاشقان امجدیه. روزی که قهر کرد و گفت تا پول نباشد بازی نمی کند ، اولین یاغی بزرگ فوتبال ایران لقب گرفت. اگرچه آن روز یکی مثل دهداری در پرسپولیس بود و نگذاشت تا این قهرها در فوتبال باب شود. او عزیز را با همه بزرگی اش کنار گذاشت و جایش جعفر کاشانی را توی گل گذاشت. عزیز اصلی البته روزهای خاص دیگری هم داشته. روزی که با سیلی به گوش حاج ابوالحسن زد و بزرگترین جنجال دربی های آن سالها را به پا کرد. اصلا آن سیلی بود که سنگ بنای این حاشیه های 50 ساله را به فوتبال ایران کشاند. او بود که به آن بازی هیجانی ابدی بخشید و فوتبال مان را دو قطبی کرد. 

زنده یاد عزیز اصلی در سال 1316 در تبریز متولد شد و فوتبال حرفه ای اش را با باشگاه دارایی تهران آغاز کرد. اصلی در سال 1347 به همراه شاهینی ها به تیم پرسپولیس پیوست و تا پایان دوران حرفه ای اش در این تیم ماند. او در سال 1348 ستارگان پرسپولیس را در پیوستن به پیکان یاری نکرد و در جمع سرخپوشان به عنوان کاپیتان باقی ماند. عزیز اصلی تا سال 1351 در پرسپولیس باقی ماند و در سن 36 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
عزیز اصلی در دهه 1340 دروازه بان اصلی تیم ملی بود و به مدت یک دهه حفاظت از دروازه تیم ملی ایران را بر عهده داشت. او در المپیک 1964 حاضر بود و برای تیم ملی به میدان رفت و در بازی های آسیایی 1966 مدال نقره را با تیم ملی بدست آورد. اصلی دروازه بان تیمی بود که در سال 1347 در تهران برای اولین بار قهرمان جام ملت های آسیا شد. اصلی 23 بازی رسمی در تیم ملی ایران انجام داد.
دروازه بان اسبق پرسپولیس و تیم ملی که با پیراهن بنفش معروفش سال ها بر سر زبان ها بود، بعد از خداحافظی از دنیای فوتبال مربیگری را به مدت کوتاهی در تیم های ملوان و ذوب آهن تجربه کرد. او همچنین در دوران اوج فوتبالش وارد عرصه سینما شد و در 8 فیلم سینمایی ایفای نقش کرد.  فاتحین صحرا (۱۳۵۰)، پلی بسوی بهشت (۱۳۴۷)،پنجه آهنین (۱۳۴۷)، تونل (۱۳۴۷)، کشتی نوح (۱۳۴۷)، بی عشق هرگز (۱۳۴۵)،خداحافظ تهران (۱۳۴۵) و مأمور دو جانبه (۱۳۴۵) فیلمهایی بودند که اصلی در آنها جلوی دوربین رفت.او سابقه برگزاری گالری نقاشی در آلمان را هم دارد. خبرآنلاین ضابعه درگذشت این ستاره ملی را به خانواده مرحوم اصلی و هواداران فوتبال ایران تسلیت می گوید.


4141