فکر می کنم اسفند برای ما ایرانیها زیباترین ماه سال است. حتی زیباتر از فروردین؛ نوروز زمان خوشدلی و شادی است و اسفند ماه انتظار شیرین نوروز . شهر رنگی دیگر می گیرد از سنبل و ماهی گلی. کودکان سرخوش از رخت های نو جست وجو می کنند. بوی سیر تازه و ماهی دودی، دود بنزین را پس می زند تا شهر نفسی بکشد. همه کمی تندتر راه می روند تا به کارهای عقب افتاده اشان برسند.
تنها کمی تندتر؛ آنقدر که به کارهای عقب افتاده برسند نه که دردسری برای خود و یا دیگران بتراشند. چرا که تند رفتن همیشه به معنای زودتر رسیدن نیست. کافی است در این ایام شلوغی و عجله یک تصادف کوچک بکنیم تا کلی از کار و زندگی بیفتیم یا کافی است که در این ایام، اسیر صاف کار و نقاش و خدای نکرده بیمارستان و دوا و درمان بشویم که مزه اسفند و نوروزمان تلخ شود.
گاهی می بینیم که روزهایی به این شادی تنها به خاطر یک بی دقتی و یا به دلیل خودخواهی افرادی معدود به روزی پرحادثه تبدیل شود.یا اینکه به خاطر پارک غیر مجاز راه باریک می شود و ازدحام نوروزی خودروها را تشدید کرده است. راننده ها رفته رفته عصبانی می شوند و بوق می زنند. برخی هم با سرعت حرکت می کنند و احتمال تصادف بسیار زیاد می شود. همه اینها به دلیل یک خودخواهی ، یک توقف غیرمجاز تنها به این دلیل که خانواده ای بی توجه به حقوق دیگران فقط به فکر خودشان هستند اتفاق می افتد.
این وضعیت را در نظر بگیرد و بعد آمبولانسی را تصور کنید که در راه بندان گیر کرده، خانواده ای نگران، مریضی بدحال و دقایقی که هر کدامشان به اندازه یک سال می گذرد. حقیقت این است که در این روزهای شاد، بیماری و حادثه تعطیل نیست. هملن زمانی که مشغول خرید لباس هستید با در رستورانی غذا میل می کنید کسانی رخت بیماری به تن کرده اند و یا غذای غصه می خوردند. و ای بسا که ما با یک توقف نابجا باری بر دلی بگذاریم.
اما راه بندان های اسفند ماه تنها به واسطه وسایل نقلیه نیست. عابران هم نقسی بزرگ در ایجاد آن دارند. متاسفانه این رفتار زشت کم کم در حال تبدیل شدن به عادتی عمومی است که وقتی تعداد مسافران زیاد می شود و تعداد خودروهای مسافر بر کم، جمعیت رفته رفته به وسط خیابان کشیده می شود تا جایی که گاهس طنز تلخی صورت می بندد؛ خودروها پشت سرجمعیت رد می شوند انگار که مسافران با این کار می خواهند در سوار شدن به خودرو از هم پیشی بگیرند.
به آغاز حرف بازگردیم. اسفند ماه شیرین سال است. امیدواریم که این شیرینی هیچ گاه به تلخی تبدیل نشود.
* معاون آموزش و فرهنگ ترافیک پلیس راهور تهران بزرگ
۴۷۲۳۲
نظر شما