مهدیه جباری - خبرآنلاین : ادو لاتک ؛ این نام برای فوتبال دنیا ، نامی بزرگ است. یکی مثل آلکس فرگوسن ، آرسن ونگر ،کرایف ، اوتمار هیتسفلد ،رینوس میشل ، لوییس آراگونس ، کارلوس بیلاردو ، جیو تراپاتونی ، تومیسلاو ایویچ ، ماریو زاگالو ، سزار منوتی و شاید بعدها مثل مورینیو و گواردیولاو آنها که شاید نام شان روی نیمکت خیلی درخشان تر از دوران فوتبال شان بوده است. آنها که فوتبال شان صاحب مکتبی بود و پیرمرد آلمانی مه شب گذشته در 80 سالگی و در نبرد با پارکینسون کم آورد تا همسر و دو دخترش را در سوگ بنشاند ، یکی از آنهاست.
او که لقب اسطوره نیمکت را در آلمان دارد. مردی که در بایرن مونیخ ، مونشنگلادباخ و بارسلونا همه افتخارات فوتبال اروپا را درو کرده است. مردی که سپ بلاتر رئیس فیفا در سوگش می گوید:« خبر درگذشت او غم انگیز ترین خبر از آغاز سال 2015 برای فوتبال دنیا بود.» مردی که فرانتس بکن باوئر قبصر آلمانی ها به احترامش می گوید:« اسطوره ، خوب بخوابی.»
مردی که رئیس فوتبال آلمان می گوید شوکی با رفتنش به فوتبال این کشور وارد شده است. ادو لاتک بی شک به دلیل همه افتخاراتش برای فوتبال آلمان در اروپا نامی بزرگ در تاریخ فوتبال دنیاست. او را یکی از تئوریسین های پایه گذار آلمان آهنین دهه 80 و 90 معرفی می کنند. مردی که سال 1935 به دنیا آمد ، کوهی از افتخارات را برای خود بدست آورد و در ابتدای سال 2015 دیده از جهان فرو بست.
بخش هایی از گفت و گوی ادو لاتک با خبرگزاری فرانتس پرس و نشریه بیلد در سال 1998:من به صفایی گفتم خانواده ام به من اجازه نمی دهند بیشتر از این 6 ماه در ایران باشم اما او مرا برای قراردادی بلند مدت می خواست. من در ازایش به او تضمین می دادم در فرانسه بتوانم آلمان برتی فوکتس را شکست دهم اما او مدام روی حرفش اصرار داشت. او به قراردادی بلند مدت فکر می کرد نه به بازه ای کوتاه
لاتک اما برای فوتبال ایران هم نامی ناشناخته نیست. محسن صفایی فراهانی مردی بود که این پیرمرد را دوره ای به تهران کشید. صفایی که در تحولات سیاسی سال 1376 بعد از اینکه به جایگاه مهمی در دولت نرسید مامور به حضور در فوتبال شد ، وقتی فدراسیون بی ساختار داریوش مصطفوی را در دست گرفت و به این نتیجه رسید برای تیم جوان و با انگیزه ایران ، والدیر ویرا گزینه ای مناسب نیست از بین مربیان بزرگ دنیا به فکر یافتن مردی رسید که بتواند توان مبارزه با تیم هایی چون یوگسلاوی ، آلمان و آمریکا را داشته باشد. گزینه های او دکتر کارلوس بیلاردو ، ادو لاتک و تومیسلاو ایویچ بودند. 3 مربی صاحب سبک در فوتبال دنیا. پیرمرد آلمانی دو روز در تهران بود و در هتل آزادی دیدارهایی با صفایی فراهانی داشت. او بعد از ترک ایران در گفت و گویی با خبرگزاری فرانسه از این دیدار گفت. او پیشنهاد ایران را رویایی خواند اما هدف ادو لاتک که تا قبل از آن هیچ وقت روی نیمکت مربیگری یک تیم ملی ننشسته بود ، فقط بازگشتی دوباره به سطح اول فوتبال دنیا در سن 63 سالگی بود. او می خواست نشستن روی نیمکت جام جهانی را هم تجربه کند و خیلی صریح گفت:« من به صفایی گفتم خانواده ام به من اجازه نمی دهند بیشتر از این 6 ماه در ایران باشم اما او مرا برای قراردادی بلند مدت می خواست. من در ازایش به او تضمین می دادم در فرانسه بتوانم آلمان برتی فوکتس را شکست دهم اما او مدام روی حرفش اصرار داشت. او به قراردادی بلند مدت فکر می کرد نه به بازه ای کوتاه.»
در نهایت صفایی از کنار نام لاتک گذشت و به گزینه تومیسلاو ایویچ مربی فقید یوگسلاو رسید. مردی که مثل لاتک نشستن روی نیمکت بارسلونا را تجربه کرده بود. پیرمردی که استاد یاد دادن بود. او از تیمش گروهی پارتیزان ساخت که بزرگترین افتخار تاریخ ایران را رغم زدند. تجربه برد در جام جهانی. لاتک بعد از آن تنها دو سال دیگر مربیگری کرد. در کلن روی نیمکت نشست و به موفقیت نرسید. او دیگر تبدیل شد به یک مفسر فوتبال و شاید با پاسخ نه به صفایی بزرگترین پیشنهاد برای بازگشت به اوج را از دست دادو خیلی زود مسیر بازنشستگی را در پیش گرفت.
اگرچه تومیسلاو ایویچ هم در ایران سرنوشت شومی داشت. او قربانی اتفاقاتی در تیم ملی شد تا یک مربی ایرانی روی نیمکت ما بنشیند. کسی که همه فکر می کردند بیژن ذوالفقارنسب باشد اما صفایی فراهانی ورق را برگرداند و این مسئولیت را به جلال طالبی سپرد. با این وجود ایویچ برای زحماتش نامی جاودانه شد در تاریخ ایران.مردی که دو سال قبل و خبر فوتش بسیاری از ایرانیان را متاثر کرد و فوتبال دوستان ما تا همیشه از او به نیکی یاد می کنند.
4141
نظر شما