یک فعال محیط زیست: چه تضمینی وجود دارد روزی ۲ هزار گردشگر برود آشوراده و سالم هم بماند؟

عباس محمدی فعال محیط زیست در میزگردی با موضوع گردشگری در آشوراده که چندی پیش در کافه خبر برگزار شد، در مورد حفظ آشوراده گفت: حرف های خیلی از ما که طرفدار حفظ آشوراده در این وضع هستند به طورخلاصه این است که ما باید بخشی از سرزمین مان را بدون هیچگونه دستکاری حفظ کنیم.

به عقیده او آشوراده ارزش است یک مساله معنوی است که نمی شود با عدد یا رقم استدلال بیان کرد: مثل عشق به فرزند است که نمی توان ارزش مادی برایش در نظر گرفت. مگر در سال چند توریست می آید تا جام مارلیک را در موزه نگاه کند چقدر درآمد داریم اما اگر آن را به موزه دیگری بفروشیم تا پول بیشتری به دست آوریم این بهتر نیست؟ از نظر مادی بهتر است ولی نباید این کار را بکنیم. من به شخصه کم می آورم تا بخواهم استدلال کنم که چرا آشوراده باید حفظ شود.

محمدی گفت: در دنیا نیز پذیرفتند که 10تا 15درصد خاک هر کشوری باید حفاظت شود و اگر می خواهید سرمایه گذاری کنید در 85درصد دیگر خاک کشور این کار را انجام دهید. حتی در سطح کره زمین گفتند که قاره قطب جنوب را نگه داریم و دست به آن نزنیم نه خانه می سازیم نه کار دیگر. این درست است ما جزیره آشوراده را باید نگه داریم.

او گفت: نمی توانیم انتظار داشته باشیم که در آشوراده طرحی را پیاده کنیم و مردم را روزانه 2هزار نفر ببریم و آنجا سالم بماند. یعنی اگر ما به عنوان پیش فرض بپذیریم که 10درصد خاکمان باید حفاظت شود این 10درصد از راه توریسم به وجود نخواهد آمد. چون نمونه اش را نداریم وقتی می گوییم یک جایی به صورت طبیعی حفظ شود علاوه بر کارکردهایی که دارد باید به عنوان یک نمونه و یادگار حفظش کنیم مثل شی موزه ای. ما در جایی که ساحل سالم داشته باشیم سخت پوستان حضور دارند.وقتی آنها هستند ماهی های بزرگتر هستند، وقتی ماهی های آزاد هستند ماهی های بزرگتر را تغذیه می کند در صورتی که الان اینگونه نیست. وقتی که کنار آشوراده هم ساختمان ساخته شود، فاضلاب وارد آب می شود، کشتی ها و قایق ها گازوییل و نفت می ریزند.

این فعال محیط زیست گفت: الان در کنار دریای خزر تقریبا جایی پیدا نمی کنید که سیاهی نفت و پساب را مشاهده نکنید. ساحل ماسه ای دیگر نداریم، سخت پوستان ریزی که پایه حیات بودند نداریم، مقداری هم که وجود دارد الان در میانکاله است امتداد 60 کیلومتری میانکاله و یک بخشی هم سمت چاف و بندر کیانشهر مانده. این پایه حیات در دریاست. پایه حیات در دریا آب نیست بلکه یک سیستم است. وقتی این از بین برود ما ضرر اقتصادی نیز خواهیم کرد ما الان صید ماهیمان در دریا کم شده است.

‌محمدی یکی از دلایل اصلی خود برای مخالفت با گسترش طرح گردشگری در آشوراده اینگونه بیان کرد: چون نمونه اش نه در دنیا و نه در ایران وجود ندارد، من این را با اطمینان و بر اساس پژوهش ها می گویم. یک جاهایی می گویید اینجا باید برای طبیعت باشد. تمام جاهایی که ادعا می کنند که گردشگری بر اساس معیارهای زیست محیطی راه افتاده حتی در آلمان، سوییس و آمریکا واقعا طبیعت ازبین رفته. مثل پارک تیتان در آمریکا وقتی نگاه می کنید می بینید دیگر طبیعتی وجود ندارد خرس در این پارک دست آموز است و حیات وحش به انسان وابسته شده است. طبیعت به صورت بکر خود باید جایی باشد که انسان وجود نداشته باشد فقط به صورت گذرنده برود و بیاید.

او همچنین گفت: اگر می خواهیم دریا زنده بماند باید گوشه و کنار آن را حفظ کنیم یا احیا کنیم. نمی توان گفت که میانکاله و آشوراده طبیعت سالمی دارد اما این طبیعت را برگردانیم. اگر ما بتوانیم 10درصد آشوراده را زنده کنیم شاید به احیای 30درصد نسل ماهی در دریای خزر کمک کردیم. چون که در زمان های قدیم ماهی های خاویار دریا انقدر زیاد بود که از طریق نهرهایی که به دریا می ریختند وارد این نهرها و شالیزارها می شد و آنجا تخم ریزی می کردند. اما الان تنها چند نقطه برای تخم ریزی این ماهی باقی مانده است این مکان ها را باید داشته باشیم تا بتوانیم خاویار پرورش دهیم این دریای اکولوژیک اکونومیک است. آشوراده یک قسمتی از میانکاله است این قسمت 50کیلومتر است اینجا می شود نقطه های بازگشت آزاد ماهیان که نسل اینها از بین رفته است. ما باید این ماهی را اصلاح و احیا کنیم. و احتیاج به ساحل سالم داریم ساحلی که در آن اقامتگاه، جت اسکی یا رفت و آمد قایق ها باشد، نمی شود.

متن کامل این میزگرد را اینجا بخوانید.

47233