در آبان‌ماه سال٥٨، به مناسبت سالگرد استقلال الجزایر، نخست‌وزیر و دونفر از وزرای دولت موقت (آقایان دکتر ابراهیم یزدی و دکترمصطفی چمران) به الجزایر دعوت شدند و در حاشیه مراسم، بنابر درخواست مشاور امنیت ملی آمریکا، ملاقاتی میان مقامات دو کشور در محل اقامت دولتمردان ایرانی انجام گرفت. مطالبات مالی و اختلافات حقوقی باقی‌مانده از رژیم سابق، از یک‌سو و اعتراض به حضور شاه فراری و بیمار در آمریکا و وجود خطر بازگشت او به ایران، مانند بازگشت پس از کودتای مرداد٣٢ از سوی دیگر، ضرورت ملاقات و گفت‌وگو تشخیص داده شد و درخواست طرف آمریکایی مورد پذیرش مقامات ایران قرار گرفت.
در آن ملاقات در ابتدا طرف آمریکایی چنین اعلام کرد (قریب به مضمون):«ما انقلاب شما را می‌پذیریم، ما کشور شما را به رسمیت می‌شناسیم، ما دولت شما را به رسمیت می‌شناسیم، ما همه سلاح‌هایی را که قرارداد فروش آنها را با شاه بسته بودیم به شما تحویل می‌دهیم، ما دشمن مشترکی در همسایگی شمالی شما داریم و می‌توانیم در آینده با هم کار کنیم. ما به خدا معتقد هستیم و ما دو دولت می‌توانیم با هم کار کنیم.»
طرف ایرانی پاسخ داد: «در این ٢٧سال خدا و انجیل شما کجا بودند؟ آن زمانی که مردم ما را روی اجاق‌های داغ برشته می‌کردند انجیل شما در این مورد چه می‌‌گفت؟ وقتی بمب‌افکن‌های شما ویتنام را بمباران می‌کردند، خدای شما کجا بود؟» سپس، نخست‌وزیر دولت موقت اضافه کرد: «شما از ٢٨مرداد١٣٣٢، که در کشور ما کودتا کردید، مسوول تمام جنایات هستید.» در پاسخ، مشاور امنیت‌ملی رییس‌جمهوری آمریکا گفت: «یعنی می‌خواهید بگویید که چون شما انقلاب کرده‌اید ما باید به شما غرامت بدهیم؟» و جواب داده شد: «بلی». هر تعبیری شما می‌کنید این حق ماست که بابت خساراتی که به ملت ما از ٢٨مرداد٣٢ به‌بعد وارده شده از شما درخواست غرامت کنیم.»
17302
روزنامه شرق نوشت:
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 393597
