گفت و گو با رضازاده درباره ماه محرم/تا قیامت به خودم می بالم که اسمم حسین است/عشق؛فقط عباس(ع)

مرتضی رضایی: محرم؛امام حسین(ع) و ارادت ویژه به حضرت ابوالفضل(ع).اسم حضرت عباس(ع)که می آید ناخود آگاه موهای بدنش سیخ می شود:«از بچگی وقتی چشم باز کردم این دو بزرگوار را شناختم.ضمن اینکه ارادت خاصی به حضرت ابوالفضل(ع)دارم.اصلا وقتی به این حضرت توسل می کنم انگار که همه چیز برای من زیر رو می شود.من تاثیر به توسل به حضرت ابوالفضل(ع)را وقتی که وزنه می زدم بارها و بارها دیده ام.اصلا زورم دو برابر می شد.»

البته حالا ماه محرم برای حسین رضازاده حال وهوای دیگری دارد.آن هم از وقتی که به کربلا رفت و بارگاه مطهر این دو امام را زیارت کرد.«اصلا نمی شود توصیف کرد.خدا قسمت همه بکند.تازه می فهمم عاشورا چه بوده و در عاشورا چه گذشته است.یک جورهایی ماه محرم تازه تازه دارد به من می چسبد.»

رضازاده هر کجای دنیا هم که باشد برنامه هایش را طوری تنظیم می کند که ماه محرم و به خصوص تاسوعا و عاشورا را در ایران و در اردبیل باشد؛در روستای حیدرآباد.جایی که مردمش هر سال منتظرند تا قویترین مرد جهان پرچم عزاداری را برافراشته کند.با رضازاده به مناسبت ماه محرم و ایام ویژه سوگواری سالار شهیدان هم کلام شدیم تا او از ارداتش به خاندان عصمت و طهارت حرف بزند.

حسین رضازاده.هم نام با امام سوم شیعیان هستید و...

این نام را مادرم برای من انتخاب کرده بود.نامی که تا قیام قیامت به آن افتخار می کنم.خوشحالم که مادرم نام دیگری را روی من نگذاشت.می دانید من فکر می کنم که اسم ها روی شخصیت افراد تاثیر زیادی دارد.نمی دانم شاید من خیلی سعادت داشتم که نامم را حسین گذاشتند.تا دنیا دنیاست به اینکه نامم حسین است افتخار می کنم و به خودم می بالم.

طبیعتا این ارادت ویژه شما بود که اسم پسرخودتان را هم گذاشتید ابوالفضل.

ببینید بی تاثیر نیست.من عاشق حضرت ابوالفضل هستم و همیشه دوست داشتم خدا به من یک پسر بدهد تا اسمش را بگذارم ابوالفضل.شک ندارم که پسرم در آینده به اینکه اسمش را گذاشته ام ابوالفضل افتخار می کند.جدا از ارادت به خاندان اهل بیت اسم تنها پسرم را ابوالفضل گذاشته ام تا زیر سایه نام ایشان بزرگ شود.

این چه ویژگی است که محرم دارد.فرقی نمی کند آدم ها در هر پست و مقامی هم که باشند مقابل این خاندان خاک می شوند.

عزای حسین و خاندانش فرق می کند.آنقدر متفاوت است که بیشتر کشورهای مسلمان جهان را سیاه پوش خودش می کند.در کشور ما هم که خب همه سیاه می پوشند.به قول شما فرقی هم نمی کند.اینجا اصلا شهرت و محبوبیت مطرح نیست.همه چیز فراموش می شود.یک جورهایی حس رها شدن دارد.خوبی اش این است که از هیاهوی همیشگی هیچ خبری نیست و بهترین فرصت برای صاف شدن و زلال شدن است.من می گویم آدم اگر مقابل این خاندان نشود خاک مقابل چه کسی باید خاک شود؟ عزاداری برای امام حسین(ع) پست و مقام نمی شناسد.از زمانی که خودم را شناختم امام حسین(ع)و حضرت ابوالفضل(ع) را هم شناخته ام.یک حسی درونم هست که نمی شود توصیف کرد.از همان بچگی به مجلس های عزاداری می رفتم.آن زمان در اردبیل بودم.الان هم که نمی توانم زیاد در آنجا باشم به عزاداری های مختلف می روم.به خصوص اردبیلی ها مقیم مرکز.

روستای حیدر آباد چطور.

آنجا که جریانش فرق می کند.سالی نبوده که تاسوعا و عاشورا در آنجا نباشم.حیدرآباد حال و هوای خاص خودش را دارد.آنجا روستایی است در 35 کیلومتری اردبیل.روستای پدری من است.آنجا و در اردبیل سقاخانه ای است که رسم است همه یک جا جمع می شوند و عزاداری می کنند.خب من فکر می کنم همه در این ایام به زادگاه خودشان می روند و من هم چون از بچگی آنجا بودم باید هر سال ماه محرم در زادگاه خودم باشم.

مثل اینکه بانی هیات آنجا هستید و همه پس از عزاداری ناهار مهمان شما هستند.

همه مهمان امام حسین(ع) هستند.من که باشم؟ما ترک ها مراسم های خاصی داریم که همه آنها در ایام محرم اجرا می شود.مثل مراسم طشت گذاری،تعزیه و... به قول معروف مثل همه آنهایی که نذری می دهند ما هم نذری می دهیم.دعوتی نیست.هر کسی از هر کجایی که خواست می تواند به هیات ما بیاید.همین طور که از مشکین شهر و بقیه شهرهایی که نزدیک اردبیل است به هیات ما می آیند.همه می دانند که در روز عاشورا هیات ما مراسم دارم.

تا به حال خودتان هم تعزیه اجرا کرده اید؟

نه.من همیشه تماشاگر بوده ام.تعزیه خیلی خوب است.از خود گذشتگی خاندان نبوت باید به تصویر کشیده شود تا همه بدانند که آنها چه مصیبت هایی را کشیده اند.به خصوص امام حسین (ع). مراسم تعزیه روز عاشورا هرسال در میدان روبه‌روی مسجد برگزار می‌شود.من هم در دل جماعت هستم و اگر خدا عنایت کرد برای امام حسین(ع)اشک می ریزیم.

اما انگار حضرت ابوالفضل(ع) برای شما فرق می کند.ارادت ویژه شما به این حضرت...

ببینید،من عاشق حضرت ابوالفضل(ع)هستم و تمام.این را بارها و بارها گفته ام.البته کل خاندان اهل نبوت را دوست دارم اما به قول ما ایرانی عباس(ع) یک چیز دیگری است.

در همه مسابقاتی هم که وزنه می زدید نام مبارک این حضرت روی سینه تان بود.همین طور ورد زبان شما.

شاید اگر توسل به آن حضرت نبود من نمی توانستم آن وزنه ها را جابجا کنم. ذکر عباس(ع)همیشه ورد زبانم بوده است.من وقتی توسل می کردم واقعا انرژی می گرفتم و سنگین ترین وزنه ها را هم جابجا می کردم.خوب یادم هست که در تمرینات وزنه 210 کیلوگرم را زده بودم.اما در سیدنی توکل کردم به خدا و حضرت ابوالفضل(ع).این رمز من بود که خیلی ها نمی دانستند.در آن مسابقات توانستم در حرکت یک ضرب وزنه 212.5 کیلوگرمی را بالای سرم ببرم.

بارها دیده شده که خود شما در هیات های مختلف حتی چایی پخش کرده اید.

من خاک پای ائمه هستم.هر کاری هم که از دستم بر بیاید انجام می دهم.هر سال سعی می کنم تا یک کاری در محرم بکنم و ثوابی ببرم.چایی دادن که جای خودش را دارد.فقط هر کاری که آدم می کند باید دلی باشد.باید ازته دلش باشد تا مورد قبول واقع شود.من گاهی اوقات به کرج می روم در میدان توحید.هیاتی هست به نام بیت الحسن.آنجا چایی پخش می کنم.این کوچکترین کاری است که من می توانم انجام بدههم.من در مسجد اردبیلی های مقیم مرکز هم فعالیت می کنم.کلا گفتم هر کاری باشد انجام می دهم.خوش به حال آنها که سعادت دارند در دستگاه امام حسین(ع)کار می کنند.

شما کربلا هم رفته اید.تا به حال درباره این مسافرت حرفی نزده اید.

سال قبل بود که قسمت شد و آقا طلبید.هم کربلا رفتم و هم نجف.اولین باری بود که آنجا می رفتم.اما نمی توانم فضایش را توصیف کنم.باید خودتان بروید تا ببینید.من سعادت پابوسی نصیبم شد و اصلا حال و هوای خاصی داشت.خیلی چسبید.فکر می کنم از این به بعد تاسوعا و عاشورا به من یک حال دیگری می دهد.از خدا می خواهم این زیارت را نصیب هر کسی که آرزویش را دارد بکند.حالا من هرچقدر بیایم از ویژگی های آنجا بگویم باز مثل این نیست که خودتان بروید و ببینید.یک غمی دارد که اصلا دل آدم را یک جورهایی می کند.

خاطره ای از ایام سوگواری،تاسوعا و عاشورا دارید؟

خاطره خاصی که نیست،همه اش عزاداری بوده برای سالار شهیدان.فکر می کنم ایام محرم کلا برای مردم ایران خاطره است.جایی که آنها اشک می ریزند و برای امام حسین(ع)سوگواری می کنند.

این اتفاق برای شما افتاده است که مثلا به دلیل حضور در مسابقات،ماه محرم را در ایران و در اردبیل نباشید؟

نه خدا را شکر تا به حال چنین اتفاقی نیفتاده است.خودم هم همیشه سعی کرده ام برنامه هایم را طوری تنظیم کنم که با ایام محرم تداخلی نداشته باشد.

امسال هم که مسابقات جهانی بعد از عاشورا برگزار می شود.

بله و این اتفاق خیلی خوب است.ما روز سیزدهم آبان ماه،اگر اشتباه نکنم بعد از عاشورا به قزاقستان می رویم.البته من شاید کمی تغییر در برنامه ام ایجاد کنم و اگر دیدم که تداخل پیدا می کند یک روز بعدش می روم.

در ایام محرم توصیه ای برای جوان ها و در کل مردم دارید؟

آنها بدانند که امام حسین(ع)که بوده و برای چه چیزی خونش ریخته شده است.انشاءالله که خود آقا دست همه بنده های خدا را می گیرد و در روز قیامت آنها را شفاعت می کند.

251 41