تلاشها برای راندن قهرمان ادامه دارد/ رضازاده کلاه خود را قاضی کند و از شورای شهر برود

ماجرای خداحافظی حسین رضازاده از شورای شهر تهران این روزها حسابی اصولگرایان را حساس کرده است. آنان که دل در گروی رای رضا زاده به نفع جریان خود در شورای شهر دارند به نظر می رسد در این بین حاضرند ورزش کشور را نیز از وجود یک مدیر باسابقه محروم کنند تا مبادا اصلاح طلبان اکثریت شورا را به دست بگیرند!

انتشار گزارش هایی درخصوص خداحافظی رضازاده (اینجا) منجر به موضع گیری نهان و آشکار اصولگرایان شد.
نخستین واکنش را یک سایت نشان داد و در آن از یک سناریوی خیالی پرده برداشت و ادعا کرد که اصلاح طلبان برای خروج رضا زاده از شورای شهر برنامه ریزی گسترده ای تدارک دیده اند! این سایت در ادامه مطلب خلاقانه اش با کپی کردن بخش های از گزارش ما ادعا کرد که به شکل اختصاصی متوجه این سناریو شده است.

روز بعد، باشگاه خبرنگاران جوان در گفت وگو با مجتبی شاکری رئیس کمیته فرهنگی و نامگذاری شورای اسلامی شهر تهران نخستین واکنش رسمی نسبت به خداحافظی حسین رضا زاده از شورای اسلامی شهر تهران را منتشر کرد. وی در این گفت وگو اخبار منتشر شده درباره احتمال خداحافظی رضازاده از شورای شهر را شایعه دانست و برای تاکید بیشتر بر کذب بودن موضوع نیز از حضور رضازاده در جلسه غیر علنی شورا خبر داد. شاکری اما در گفت وگویش اشاره نکرد که حضور در جلسه علنی یا غیر علنی شورا شهر چه ارتباطی با احتمال خداحافظی یک عضو شورا در آینده دارد و مگر نمی شود کسی قصد خداحافظی از جایی را داشته باشد اما در آن لحظه در همان جا حضور داشته باشد!

به دنبال این موضوع واکنش های مختلفی درباره ادامه حضور رضازاده در شورای شهر مطرح شد و درکنار مخالفان و موافقان که هرکدام به اظهارنظر می پرداختند، برخی از اصولگرایان حسابی کاسه داغ تر از آش شدند و علیرغم اینکه شخص رضازاده نیز در گفت وگو با تسنیم صراحتا اولویت اولش را ورزش اعلام کرده بود، با خداحافظی قوی ترین مرد جهان از شورای شهر تهران مخالفت کردند.

اما چرا اصولگرایان بر ماندن رضا زاده در شورای شهر اصرار می کنند؟ واقعیت این است که شاید شخص رضازاده برای اصولگرایان اهمیت چندانی نداشته باشد. او طی سال های گذشته به خوبی نشان داده که سر رشته چندانی در سیاست ندارد و حداقل فاقد کم ترین آشنایی با جریان های سیاسی است. چراکه وی در سال 88 از اعضای ارشد ستاد جوانان محمود احمدی نژاد بود و چهار سال از محمدباقر قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری حمایت کرد و گفته می شود که در انتخابات شهردار تهران نیز ابتدا نام محسن هاشمی را روی برگه خود نوشته بود!

این حرکات زیگزاکی رضازاده به خوبی نشان می دهد که او اهل سیاست نیست و در واقع به همان ورزش تعلق دارد. همانطور که محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان نیز پیش از این گفته بود که ترجیح ما بازگشت رضازاده به ورزش است.

این رفتار عضو شورا از این جهت می تواند باب میل اصولگرایان باشد که می توانند رای ایشان را به نفع خود تغییر دهند و با توجه به ترکیب مساوی اعضای اصلاح طلب و اصولگرای شورای شهر از وی به عنوان گزینه یا به عبارتی مهره طلایی خود در رای گیری های شورای شهر استفاده کنند. همچنین در پایان نیز می توانند بدون انتساب رضا زاده به جریان خود شانه شان را از بار مسئولیت اقدامات وی خالی کنند.

در حقیقت حسین رضا زاده هرچقدر در ورزش قهرمانی قدر و صاحب نام و دوستداشتنی است به همان اندازه در سیاست نیست و همین ویژگی بهترین شرایط را به وجود آورده تا برخی از صاحبان قدرت از حضور وی در شورای شهر به نفع خود استفاده کنند. این درحالی است که اگر گزینه علل بدل شورای شهر برای جایگزینی رضا زاده یک اصولگرا بود، شاید جریان اصولگرا برای رفتن وی از شورا جریان سازی وسیعی به راه می انداخت.

در پایان جای طرح این سوال باقی است که آنان چطور حاضر شده اند در ازای یک حق رای بیشتر به نفع جریان خود، شورای شهر را از حضور یک نیروی متخصص این حوزه محروم کنند و از سوی دیگر نیز مانع از استفاده فدراسیون وزنه برداری از تجربیات قوی ترین مرد جهان به عنوان رییس فدراسیون می شوند؟

بهتر است این ورزشکار با اخلاق، کلاه خود را قاضی کند و ببیند در کدام جایگاه امکان خدمتش به مردم بیشتر و موثر تر است و صد البته که آقای رضازاده پیش از این موضع اش را اعلام کرده بود.

23231